ร่างพระราชกฤษฎีกากำหนดท้องที่ควบคุมการฆ่าสัตว์และจำหน่ายเนื้อสัตว์จำพวก ไก่ เป็ด ห่าน

คณะรัฐมนตรีเห็นชอบหลักการร่างพระราชกฤษฎีกากำหนดท้องที่ควบคุมการฆ่าสัตว์และจำหน่ายเนื้อสัตว์จำพวก ไก่ เป็ด ห่าน พ.ศ. …. ตามที่กระทรวงเกษตรและสหกรณ์เสนอและให้กระทรวงเกษตรและสหกรณ์ รับไปเพิ่มเติมข้อยกเว้นให้ชัดเจนว่า ร่างพระราชกฤษฎีกาดังกล่าวนี้จะไม่ใช้บังคับสำหรับการฆ่าสัตว์จำพวก ไก่ เป็ด ห่าน เพื่อบริโภคภายในครัวเรือน เพื่อมิให้ประชาชนในท้องถิ่นต้องได้รับผลกระทบ เนื่องจากปัจจุบันมีการฆ่าสัตว์จำพวก ไก่ เป็ด และ ห่าน จำนวนมากในโรงงานฆ่าสัตว์ เพื่อใช้บริโภคในเขตท้องที่ต่างๆ ในราชอาณาจักร แต่ยังมิได้กำหนดมาตรการตรวจสอบ คบคุม หรือป้องกันมิให้โรคระบาดในสัตว์ดังกล่าวติดต่อสู่คน รวมถึงการตรวจสอบสารตกค้างในเนื้อสัตว์ ดังกล่าวด้วย ดังนั้นเพื่อคุ้มครองสุขอนามัยของผู้บริโภคให้ได้บริโภคเนื้อสัตว์ที่สะอาดปราศจากเชื้อโรค จึงเห็นสมควรกำหนดให้ท้องที่ทั่วราชอาณาจักรเป็นท้องที่ควบคุมการฆ่าสัตว์และจำหน่ายเนื้อสัตว์ โดยให้มีพนักงานเจ้าหน้าที่และพนักงานตรวจโรคสัตว์เป็นผู้ตรวจสัตว์ดังกล่าวในโรงฆ่าสัตว์ก่อนนำไปจำหน่าย โดยที่กฎกระทรวง (พ.ศ. 2536) ออกตามความในพระราชบัญญัติควบคุมการฆ่าสัตว์และจำหน่ายเนื้อสัตว์ พ.ศ. 2535 กำหนดให้ไก่ เป็ด และห่าน เป็นสัตว์ตามมาตรที่ 4 แห่งพระราชบัญญัติควบคุมการฆ่าสัตว์และจำหน่ายสัตว์ พ.ศ. 2535 ประกอบกับมาตรา 2 วรรคสอง แห่งพระราชบัญญัติควบคุมการฆ่าสัตว์และจำหน่ายสัตว์ พ.ศ. 2535 บัญญัติให้การกำหนดท้องที่ควบคุมการฆ่าสัตว์และจำหน่ายเนื้อสัตว์ต้องตราเป็นพระราชกฤษฎีกา จึงจำเป็นต้องตราพระราชกฤษฎีกานี้ เพื่อกำหนดให้ท้องที่ทั่วราชอาณาจักร เป็นท้องที่ควบคุมการฆ่าสัตว์และจำหน่ายเนื้อสัตว์จำพวก ไก่ เป็ด และห่าน เว้นแต่การฆ่าสัตว์ดังกล่าวเพื่อการบริโภคและดำรงชีพในครัวเรือนวันละไม่เกิน 20 ตัวต่อ 1 ครอบครัว ในท้องที่ที่มิได้มีการประกาศเป็นเขตโรคระบาดหรือเขตสงสัยว่ามีโรคระบาดตามกฎหมายว่าด้วยโรคระบาดสัตว์
ร่างพระราชกฤษฎีกากำหนดท้องที่ควบคุมการฆ่าสัตว์และจำหน่ายเนื้อสัตว์จำพวก ไก่ เป็ด ห่านดังนี้
1. ยกเลิกกฎกระทรวง ฉบับที่ 2 (พ.ศ. 2536) ออกตามความในพระราชบัญญัติควบคุมการฆ่าสัตว์และจำหน่ายเนื้อสัตว์ พ.ศ. 2535
2. ผู้ใดมีความประสงค์จะฆ่าสัตว์นอกโรงฆ่าสัตว์ ให้ยื่นแบบแจ้งการฆ่าสัตว์นอกโรงฆ่าสัตว์ต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ ตามแบบ ฆจส. 12 ยกเว้นการฆ่าสัตว์ที่มีเหตุสมควรเป็นพิเศษ ให้ฆ่าสัตว์นอกโรงฆ่าสัตว์ ประกอบด้วย 3 กรณี คือ (1) การฆ่าสัตว์จำพวก ไก่ เป็ด และห่าน กรณีเพื่อการบริโภคและดำรงชีพในครัวเรือนวันละไม่เกิน 20 ตัว ต่อ 1 ครอบครัว ในท้องที่ที่มิได้มีการประกาศเป็นเขตโรคระบาดหรือเขตสงสัยว่ามีโรคระบาดตามกฎหมายว่าด้วยโรคระบาดสัตว์ (2) การฆ่าสัตว์เพื่อการตรวจพิสูจน์ หรือทดลองทางวิชาการ โดยพนักงานผู้มีอำนาจหน้าที่ของกรมปศุสัตว์หรือเจ้าหน้าที่ของส่วนราชการเพื่อประโยชน์ของทางราชการ และ (3) การฆ่าสัตว์เมื่อมีการตรวจพบว่าเป็นโรคระบาด ทั้งนี้ โดยปฏิบัติตามคำสั่งของพนักงานผู้มีอำนาจหน้าที่ของกรมปศุสัตว์ หรือเจ้าหน้าที่ของส่วนราชการที่เกี่ยวข้อง
3. ข้อปฏิบัติ 4 ประการ ในการฆ่าสัตว์จำพวกไก่ เป็ด และห่านกรณีเพื่อการบริโภคและดำรงชีพในครัวเรือนวันละไม่เกิน 20 ตัว ต่อ 1 ครอบครัว ประกอบด้วย (1) มีมาตราการป้องกันไม่ให้ซากหรือเนื้อสัตว์ปนเปื้อนกับสิ่งสกปรก (2) เครื่องมือ อุปกรณ์การฆ่าสัตว์ต้องสะอาด และฆ่าเชื้อโรคก่อนและหลังการปฏิบัติ (3) มีน้ำสำหรับล้างซากสัตว์ ต้องสะอาดตามมาตรฐานที่กฎหมายกำหนดและเพียงพอ และ (4) มีการกำจัดซากสัตว์ที่เหลือทิ้ง กลิ่น และเสียงที่เกิดจากการฆ่าสัตว์มิให้เป็นเหตุเดือดร้อน รำคาญ หรืออาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพประชาชนที่อาศัยอยู่บริเวณ ใกล้เคียง
--ที่ประชุมคณะรัฐมนตรี (ชุดพ.ต.ท.ดร.ทักษิณ ชินวัตร) วันที่ 2 พฤศจิกายน 2547--จบ--
-กภ-