ทำเนียบรัฐบาล--1 มิ.ย.--บิสนิวส์
คณะรัฐมนตรีอนุมัติหลักการร่างพระราชกฤษฎีกาออกตามความในประมวลรัษฎากร ว่าด้วยการขายอสังหาริมทรัพย์เป็นทางค้าหรือหากำไร (ฉบับที่ ..) พ.ศ. .... (การกำหนดให้การขายอสังหาริมทรัพย์กรณีผู้ซื้อฝากให้ไถ่อสังหาริมทรัพย์ที่ขายฝาก และการขาย อสังหาริมทรัพย์ที่ไถ่ถอนการขายฝากมาแล้ว ไม่เป็นการขายอสังหาริมทรัพย์เป็นทางค้าหรือหากำไร) ตามที่กระทรวงการคลังเสนอ กระทรวงการคลังเสนอว่า การแก้ไขประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์เกี่ยวกับการขายฝากตามมาตรา 492 โดยพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ (ฉบับที่ 12) พ.ศ. 2541 มีผลใช้บังคับตั้งแต่วันที่ 30 เมษายน 2541 ส่งผลกระทบให้การไถ่ถอนการขายฝากอสังหาริมทรัพย์ และการขายอสังหาริมทรัพย์ที่ได้จากการไถ่ถอนจากการขายฝากมาแล้ว มีภาระภาษีธุรกิจเฉพาะเพิ่มขึ้น ดังนี้
1. ผู้ซื้อฝากซึ่งให้ไถ่ถอนการขายฝากภายใน 5 ปี นับแต่วันที่ขายฝากย่อมเข้าลักษณะเป็นการขายอสังหาริมทรัพย์เป็นทางค้าหรือหากำไร ตามมาตรา 4(6) แห่งพระราชกฤษฎีกาออกตามความในประมวลรัษฎากร ว่าด้วยการขายอสังหาริมทรัพย์เป็นทางค้าหรือหากำไร (ฉบับที่ 342) พ.ศ. 2541 ผู้ซื้อฝากจึงต้องนำสินไถ่ไปเสียภาษีธุรกิจเฉพาะ ซึ่งเดิมการให้ไถ่อนการขายฝากไม่ถือเป็นการขายอสังหาริมทรัพย์ ผู้ซื้อฝากไม่ต้องเสียภาษีธุรกิจเฉพาะแต่อย่างใด
2. ผู้ขายอสังหาริมทรัพย์ซึ่งได้ไถ่ถอนอสังหาริมทรัพย์ดังกล่าวจากการขายฝากมาแล้ว หากการขายอสังหาริมทรัพย์ดังกล่าวได้กระทำภายใน 5 ปี นับแต่วันไถ่ถอน แม้นับระยะเวลาการได้มาก่อนการขายฝาก รวมทั้งระยะเวลาการขายฝากเข้าด้วยแล้วเกิน 5 ปี ก็ยังเข้าลักษณะเป็นการขายอสังหาริมทรัพย์เป็นทางค้าหรือหากำไรตามมาตรา 4(6) แห่งพระราชกฤษฎีกาฯ (ฉบับที่ 342) พ.ศ.2541 จึงต้องเสียภาษีธุรกิจเฉพาะ ซึ่งเดิมการขายอสังหาริมทรัพย์ดังกล่าวไม่ถือว่าเป็นการขายอสังหาริมทรัพย์เป็นทางค้าหรือหากำไรผู้ขายอสังหาริมทรัพย์ไม่ต้องเสียภาษีธุรกิจเฉพาะแต่อย่างใด
ดังนั้น สมควรให้มีการตราพระราชกฤษฎีกาเพื่อกำหนดให้การขายอสังหาริมทรัพย์ตามข้อ 1 และ 2 เป็นข้อยกเว้นไม่ให้ถือว่าเป็นการขายอสังหาริมทรัพย์เป็นทางค้าหรือหากำไร ซึ่งจะทำให้ไม่ต้องเสียภาษีธุรกิจเฉพาะ เพื่อเป็นการบรรเทาภาระภาษีให้แก่ผู้ซื้อฝากซึ่งรับสินไถ่ และผู้ขายฝากที่ขายอสังหาริมทรัพย์หลังจากไถ่ถอนการขายฝากไม่ให้มีภาระภาษีเพิ่มขึ้นจากเดิมก่อนที่จะมีการแก้ไขประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ และเป็นการสนับสนุนเจตนารมณ์ของการแก้ไขบทบัญญัติเกี่ยวกับการขายฝากตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ที่ไม่ให้ผู้ซื้อฝากเอาเปรียบผู้ขายฝาก
การยกเว้นภาษีธุรกิจเฉพาะในเรื่องนี้ จะไม่มีผลให้รายได้จากการจัดเก็บภาษีธุรกิจเฉพาะสำหรับการขายฝากอสังหาริมทรัพย์ลดลงจากเดิม เนื่องจากแต่เดิมไม่มีภาระต้องเสียภาษีธุรกิจเฉพาะอยู่แล้ว
--ที่ประชุมคณะรัฐมนตรี(ชุดนายชวน หลีกภัย)--วันที่ 1 มิถุนายน 2542--
คณะรัฐมนตรีอนุมัติหลักการร่างพระราชกฤษฎีกาออกตามความในประมวลรัษฎากร ว่าด้วยการขายอสังหาริมทรัพย์เป็นทางค้าหรือหากำไร (ฉบับที่ ..) พ.ศ. .... (การกำหนดให้การขายอสังหาริมทรัพย์กรณีผู้ซื้อฝากให้ไถ่อสังหาริมทรัพย์ที่ขายฝาก และการขาย อสังหาริมทรัพย์ที่ไถ่ถอนการขายฝากมาแล้ว ไม่เป็นการขายอสังหาริมทรัพย์เป็นทางค้าหรือหากำไร) ตามที่กระทรวงการคลังเสนอ กระทรวงการคลังเสนอว่า การแก้ไขประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์เกี่ยวกับการขายฝากตามมาตรา 492 โดยพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ (ฉบับที่ 12) พ.ศ. 2541 มีผลใช้บังคับตั้งแต่วันที่ 30 เมษายน 2541 ส่งผลกระทบให้การไถ่ถอนการขายฝากอสังหาริมทรัพย์ และการขายอสังหาริมทรัพย์ที่ได้จากการไถ่ถอนจากการขายฝากมาแล้ว มีภาระภาษีธุรกิจเฉพาะเพิ่มขึ้น ดังนี้
1. ผู้ซื้อฝากซึ่งให้ไถ่ถอนการขายฝากภายใน 5 ปี นับแต่วันที่ขายฝากย่อมเข้าลักษณะเป็นการขายอสังหาริมทรัพย์เป็นทางค้าหรือหากำไร ตามมาตรา 4(6) แห่งพระราชกฤษฎีกาออกตามความในประมวลรัษฎากร ว่าด้วยการขายอสังหาริมทรัพย์เป็นทางค้าหรือหากำไร (ฉบับที่ 342) พ.ศ. 2541 ผู้ซื้อฝากจึงต้องนำสินไถ่ไปเสียภาษีธุรกิจเฉพาะ ซึ่งเดิมการให้ไถ่อนการขายฝากไม่ถือเป็นการขายอสังหาริมทรัพย์ ผู้ซื้อฝากไม่ต้องเสียภาษีธุรกิจเฉพาะแต่อย่างใด
2. ผู้ขายอสังหาริมทรัพย์ซึ่งได้ไถ่ถอนอสังหาริมทรัพย์ดังกล่าวจากการขายฝากมาแล้ว หากการขายอสังหาริมทรัพย์ดังกล่าวได้กระทำภายใน 5 ปี นับแต่วันไถ่ถอน แม้นับระยะเวลาการได้มาก่อนการขายฝาก รวมทั้งระยะเวลาการขายฝากเข้าด้วยแล้วเกิน 5 ปี ก็ยังเข้าลักษณะเป็นการขายอสังหาริมทรัพย์เป็นทางค้าหรือหากำไรตามมาตรา 4(6) แห่งพระราชกฤษฎีกาฯ (ฉบับที่ 342) พ.ศ.2541 จึงต้องเสียภาษีธุรกิจเฉพาะ ซึ่งเดิมการขายอสังหาริมทรัพย์ดังกล่าวไม่ถือว่าเป็นการขายอสังหาริมทรัพย์เป็นทางค้าหรือหากำไรผู้ขายอสังหาริมทรัพย์ไม่ต้องเสียภาษีธุรกิจเฉพาะแต่อย่างใด
ดังนั้น สมควรให้มีการตราพระราชกฤษฎีกาเพื่อกำหนดให้การขายอสังหาริมทรัพย์ตามข้อ 1 และ 2 เป็นข้อยกเว้นไม่ให้ถือว่าเป็นการขายอสังหาริมทรัพย์เป็นทางค้าหรือหากำไร ซึ่งจะทำให้ไม่ต้องเสียภาษีธุรกิจเฉพาะ เพื่อเป็นการบรรเทาภาระภาษีให้แก่ผู้ซื้อฝากซึ่งรับสินไถ่ และผู้ขายฝากที่ขายอสังหาริมทรัพย์หลังจากไถ่ถอนการขายฝากไม่ให้มีภาระภาษีเพิ่มขึ้นจากเดิมก่อนที่จะมีการแก้ไขประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ และเป็นการสนับสนุนเจตนารมณ์ของการแก้ไขบทบัญญัติเกี่ยวกับการขายฝากตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ที่ไม่ให้ผู้ซื้อฝากเอาเปรียบผู้ขายฝาก
การยกเว้นภาษีธุรกิจเฉพาะในเรื่องนี้ จะไม่มีผลให้รายได้จากการจัดเก็บภาษีธุรกิจเฉพาะสำหรับการขายฝากอสังหาริมทรัพย์ลดลงจากเดิม เนื่องจากแต่เดิมไม่มีภาระต้องเสียภาษีธุรกิจเฉพาะอยู่แล้ว
--ที่ประชุมคณะรัฐมนตรี(ชุดนายชวน หลีกภัย)--วันที่ 1 มิถุนายน 2542--