ดร. บัณฑิต กล่าวว่า กรณีเกิดอุทกภัยครั้งใหญ่เมื่อปลายปี 2554 ถือเป็นบททดสอบถึงความแข็งแกร่งของอุตสาหกรรมประกันภัย กับการรับมือกับเหตุการณ์ความเสี่ยงที่สำคัญ อย่างไรก็ตามธุรกิจประกันภัยต้องนำบทเรียนต่างๆ มาทบทวนอย่างมากเกี่ยวกับความผันผวน หรือความปรวนแปรของภูมิอากาศ รวมถึงความเสี่ยงต่างๆ จากโลกาภิวัตน์ ซึ่งการเชื่อมโยงกันทั้งหมดนี้สามารถนำไปสู่การหยุดชะงักของธุรกิจ และธุรกิจประกันภัยไทยจะต้องให้ความสำคัญกับเรื่องดังกล่าว และกำหนดราคาที่เหมาะสมกับความเสี่ยงที่จะเกิดขึ้น โดยปัจจัยเสี่ยงในปี 2556 ที่สำคัญประกอบด้วย 3 ปัจจัยหลัก ดังนี้
1. ความเสี่ยงต่อเสถียรภาพในระยะสั้นบนความร้อนแรงทางเศรษฐกิจ เช่น อัตราเงินเฟ้อ ความไม่สมดุลของเงินบัญชีเดินสะพัด และความผันผวนของเงินทุนไหลเข้า
2. เศรษฐกิจโลกที่อยู่ในภาวะที่อ่อนแอ จากผลกระทบอย่างรุนแรงของสหภาพยุโรป
3. ความเสี่ยงในความขัดแย้งทางการเมืองในภูมิภาคต่างๆ ทั้งในเอเชีย และตะวันออกกลาง
นายประเวช องอาจสิทธิกุล เลขาธิการ คปภ. กล่าวเสริมว่า ธุรกิจประกันภัยเป็นธุรกิจที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานของตัวเลขสถิติ การเกิดภัย ประสิทธิภาพในการประกอบธุรกิจและอัตราดอกเบี้ยในตลาด การที่ธุรกิจประกันภัยมีความรู้ ความเข้าใจในผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นจากปัจจัยเสี่ยงต่อระบบเศรษฐกิจและธุรกิจประกันภัย ก็เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการประกอบธุรกิจ สร้างภูมิคุ้มกันด้วยการบริหารจัดการลงทุนด้วยความระมัดระวัง และดำเนินนโยบายการดำเนินงานอย่างรอบคอบ
ที่มา: http://www.oic.or.th