นับเป็นเวลากว่า 20 ปีหลังจากนายเติ้ง เสี่ยวผิง อดีตผู้นำสูงสุดของจีน ปฏิรูประบบเศรษฐกิจให้เป็นระบบตลาดเสรี จีนเต็มไปด้วยช่องว่างระหว่างคนรวยกับคนจน ไชน่า เดลี่ รายงานโดยอ้างข้อมูลของสำนักงานสถิติแห่งชาติ ระบุช่องว่างรายได้ระหว่างประชากรในเขตเมืองและชนบทของประเทศจีนเมื่อปีที่แล้ว ห่างกันมากสุดนับตั้งแต่มีการปฏิรูปเศรษฐกิจในปี 2521 โดยอัตรารายได้ระหว่างเขตเมืองและชนบทของเมื่อปีที่แล้ว(2552) เท่ากับ 3.33 ต่อ 1 เทียบกับอัตรา 3.31 ต่อ 1 ในปี 2551 และ 3.32 ต่อ 1 ในปี 2550
สำหรับมณฑลเสฉวน ซึ่งเป็นมณฑลตอนในทางตะวันตกของจีนได้รับอานิสงค์ของนโยบาย "มุ่งตะวันตก" มาตลอด 10 ปี ทำให้รายได้ต่อหัวเพิ่มสูงและมีเศรษฐีใหม่เกิดขึ้นมากสำนักงานสถิติมณฑลเสฉวน เปิดเผยข้อมูลว่า GDP เฉลี่ยประชากรมากกว่า 30,000 หยวนในปีที่ผ่านมา มี 2 เมืองคือ พานจือฮัว และเฉิงตู เนื่องจากปี 2009 ที่ผ่านมารายได้ประชาชนของเสฉวนดีขึ้น รายได้เฉลี่ยจึงเพิ่มสูงขึ้น โดยแบ่งเป็น 4 ระดับคือ 1. GDP เฉลี่ยประชากรมากกว่า 30,000 หยวน มี 2 พื้นที่คือ เมืองพานจือฮัว(36,561หยวน) และเฉิงตู(35,251หยวน) 2. GDP เฉลี่ยประชากรระหว่าง15,000-30,000 หยวน มี 7 พื้นที่ด้วยกันคือ เมืองเตอหยาง จื้อก้ง เล่อซาน เหมียนหยาง หยีปิง หยาอัน และเหมยซาน และ 3. GDP เฉลี่ยประชากร10,000-15,000 หยวนมี 10 พื้นที่ด้วยกันคือ เหลียงซาน เน่ยเจียง หลูโจว จือหยาง อาป้าโจว กวั่งอัน ตาโจว ซุ่ยหนิง หนานชง และกานจือโจว ระดับที่ 4 GDP เฉลี่ยประชากรต่ำกว่า 10,000 หยวนมี 2 พื้นที่คือ เมืองกวั่งหยวน และปาจง ซึ่งลดลงจากปี 2008 ถึง 3 เมือง
และในปี 2009 GDP เฉลี่ยประชากรของเมืองที่มีรายได้มากที่สุดคือพานจือฮัว(ผลิตเหล็กเป็นอุตสาหกรรมหลัก)เทียบกับเมืองปาจงที่มีรายได้ต่ำที่สุดต่างกันร้อยละ 384.4 ลดลงจากปี 2008 ถึงร้อยละ 63.3 ทำให้เห็นว่ามณฑลแผ่นดินตอนในของจีนมีรายได้เพิ่มขึ้นตามนโยบายพัฒนาตะวันตกของจีน ถึงแม้ความแตกต่างทางรายได้จะยังมากเมื่อเทียบกับมณฑลทางชายฝั่ง
สำนักงานส่งเสริมการค้าระหว่างประเทศ ณ นครเฉิงตู
ที่มา: http://www.depthai.go.th