ศาลปกครองสูงสุดพิพากษายืนตามศาลปกครองชั้นต้นที่จะไม่รับพิจารณาพิพากษาในคดีที่นายวิโรจน์ นวลแข อดีตกรรมการผู้จัดการธนาคารกรุงไทย ยื่นฟ้องธนาคารแห่งประเทศไทย(ธปท.) และผู้ว่าการ ธปท. กรณีสมัครเป็นกรรมการผู้จัดการในสมัยที่ 2 วันที่ 9 กรกฎาคม 2547 แต่ทางธปท.ได้มีการออกประกาศ เรื่อง การแต่งตั้งกรรมการที่เป็นผู้บริหารและผู้บริหารระดับสูงของธนาคารพาณิชย์ ลงวันที่ 27 กรกฎาคม 2547 เกี่ยวกับข้อห้ามในการแต่งตั้งหรือมีกรรมการที่เป็นผู้บริหารและผู้บริหารระดับสูงซึ่งมีลักษณะต้องห้าม เนื่องจากเห็นว่าไม่มีสิทธิฟ้อง เพราะเหตุแห่งความเดือดร้อนไม่ได้เกิดจากผู้ถูกฟ้องทั้งสองราย
โดยศาลพิเคราะห์ว่า การที่ผู้ว่าการ ธปท.ทำหนังสือถึงธนาคารกรุงไทย ห้ามมิให้แต่งตั้งนายวิโรจน์เป็นกรรมการผู้จัดการนั้นเป็นเพียงการให้ความเห็นเกี่ยวกับแนวทางในการพิจารณาสรรหาบุคคลเข้ารับตำแหน่งกรรมการผู้จัดการเท่านั้น มิได้มีผลผูกพันให้ธนาคารกรุงไทยต้องปฏิบัติตาม ธนาคารกรุงไทยยังมีเสรีภาพในการสรรหาบุคคลเพื่อทำสัญญาจ้างในตำแหน่งดังกล่าวได้ตราบเท่าที่ไม่ขัดต่อกฎหมายที่เกี่ยวข้อง หนังสือดังกล่าวจึงมิได้มีสถานะเป็นคำสั่งทางปกครองฯ ที่จะกระทบต่อสิทธิหน้าที่ของนายวิโรจน์จึงไม่อาจกล่าวอ้างว่าได้รับความเสียหายจากการกระทำของผู้ว่าการ ธปท.
"เมื่อได้วินิจฉัยแล้วว่าเหตุแห่งความเดือดร้อนเสียหายที่ผู้ฟ้องคดีได้รับมิได้เกิดจากการกระทำของผู้ถูกฟ้องที่ 1และผู้ถูกฟ้องที่ 2 ผู้ฟ้องคดีจึงไม่มีสิทธิฟ้องคดีนี้...ศาลปกครองจึงไม่อาจรับคำฟ้องนี้ไว้พิจารณาพิพากษา และเมื่อศาลไม่อาจรับคำฟ้องคดีนี้ไว้พิจารณากรณีจึงไม่จำต้องวินิจฉัยอุทธรณ์ของผู้ฟ้องคดีที่คัดค้านคำพิพากษาของศาลปกครองชั้นต้นอีกแต่อย่างใด ด้วยเหตุผลดังกล่าวข้างต้นที่ศาลปกครองชั้นต้นพิพากษายกฟ้องศาลปกครองสูงสุดเห็นพ้องด้วยในผล พิพากษายืน" คำสั่งศาลปกครองสูงสุด ระบุ