สาระสำคัญของร่าง พ.ร.บ.ดังกล่าว ได้แก่ 1.กำหนดนิยามคำว่า “ธุรกิจรักษาความปลอดภัย" เพื่อให้เกิดความชัดเจนว่าธุรกิจใดที่อยู่ภายใต้บังคับของร่างพระราชบัญญัตินี้ รวมทั้งกำหนดนิยามคำว่า “บริษัทรักษาความปลอดภัย" “บริษัท" “พนักงานรักษาความปลอดภัยรับอนุญาต" “คณะกรรมการ" “นายทะเบียน" และ “พนักงานเจ้าหน้าที่",
2.กำหนดให้มี “คณะกรรมการรักษาความปลอดภัย" โดยมีอำนาจหน้าที่ในการกำหนดนโยบาย แผนงาน และมาตรการเกี่ยวกับการส่งเสริมและกำกับดูแลธุรกิจรักษาความปลอดภัยเพื่อให้นายทะเบียนรับไปปฏิบัติ ออกระเบียบกำหนดมาตรฐานการรักษาความปลอดภัยที่บริษัทรักษาความปลอดภัยต้องปฏิบัติ ออกระเบียบกำหนดมาตรฐานหลักสูตรการรักษาความปลอดภัยและมาตรฐานสถานฝึกอบรมและอัตราค่าธรรมเนียมการฝึกอบรม และออกประกาศกำหนดเครื่องหมายของพนักงานรักษาความปลอดภัยรับอนุญาต เป็นต้น,
3.กำหนดให้ผู้ซึ่งประสงค์จะประกอบธุรกิจรักษาความปลอดภัยจะต้องขอรับใบอนุญาต และจะต้องจัดตั้งในรูปบริษัทจำกัดหรือบริษัทมหาชนจำกัด โดยต้องใช้คำนำหน้าชื่อว่า “บริษัทรักษาความปลอดภัย" และคำว่า “จำกัด" หรือ “จำกัด (มหาชน)" ต่อท้าย แล้วแต่กรณี
4.กำหนดให้พนักงานรักษาความปลอดภัยรับอนุญาตต้องสวมเครื่องแบบ และติดเครื่องหมายพนักงานรักษาความปลอดภัยรับอนุญาตในขณะปฏิบัติหน้าที่ รวมทั้งกำหนดหน้าที่ในการช่วยเหลือพนักงานฝ่ายปกครองและตำรวจ และหน้าที่อื่นๆ,
5.กำหนดหลักเกณฑ์การพักใช้และเพิกถอนใบอนุญาตประกอบธุรกิจรักษาความปลอดภัย โทษทางปกครอง การอุทธรณ์, 6.กำหนดอำนาจหน้าที่ของนายทะเบียนและพนักงานเจ้าหน้าที่, 7.มีบทกำหนดโทษอาญา, 8.กำหนดบทเฉพาะกาลเกี่ยวกับการแต่งตั้งกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิ การประกอบธุรกิจรักษาความปลอดภัย การเป็นพนักงานรักษาความปลอดภัย การจัดการฝึกอบรมหลักสูตรการรักษาความปลอดภัย รวมทั้งการใช้ชื่อ “บริษัทรักษาความปลอดภัย" และ 9.กำหนดอัตราค่าธรรมเนียมท้ายพระราชบัญญัติ