ศาลปกครองกลางนัดอ่านคำสั่งศาลปกครองสูงสุด ในคดีที่ บริษัท สยาม สแตนดาร์ด เอนเนอจี้ จำกัด ยื่นฟ้อง องค์การขนส่งมวลชนกรุงเทพ (ขสมก.) กับพวกรวม 2 คน โดยมี บมจ.ช ทวี (CHO) กับพวกรวม 2 คน เป็นผู้ร้องสด กรณีพิพาทเกี่ยวกับการที่หน่วยงานทางปกครองหรือเจ้าหน้าที่ของรัฐกระทำการโดยไม่ชอบด้วยกฎหมาย ในวันที่ 11 ธ.ค.61
โดย บริษัท สยาม สแตนดาร์ด เอนเนอจี้ จำกัด ฟ้องว่า ขสมก.มีมติที่ประชุมครั้งที่ 15/2560 ลงวันที่ 18 ธ.ค.60 อนุมัติสั่งซื้อสั่งจ้างโครงการจัดซื้อรถโดยสารปรับอากาศใช้เชื้อเพลิงก๊าซธรรมชาติ (NGV) พร้อมซ่อมแซมและบำรุงรักษารถโดยสาร จำนวน 489 คัน กับกลุ่มร่วมทำงาน SCN-CHO (บมจ.สแกนอินเตอร์ (SCN) และ CHO) โดยไม่ชอบด้วยกฎหมาย เป็นเหตุให้บริษัท สยาม สแตนดาร์ดฯ ไม่ได้รับการคัดเลือก
ก่อนหน้านี้ ศาลปกครองกลางมีคำสั่งเพิกถอนคำสั่งรับคำฟ้องของบริษัท สยาม สแตนดาร์ดฯ ไว้พิจารณาและการดำเนินการทั้งหลายต่อจากนั้น และมีคำสั่งไม่รับคำฟ้องไว้พิจารณา และให้จำหน่ายคดีออกจากสารบบความ เนื่องจากพิเคราะห์แล้วเห็นว่า บริษัท สยาม สแตนดาร์ดฯ ไม่ได้ยื่นข้อเสนอตามหนังสือเชิญชวนให้เข้ายื่นข้อเสนอราคาจัดซื้อแต่อย่างใด จึงย่อมมิใช่ผู้ที่ได้รับความเดือดร้อนหรือเสียหายหรืออาจจะเดือดร้อนหรือเสียหายโดยมิอาจหลีกเลี่ยงได้โดยตรง และเป็นการเฉพาะตัวจากการมีมติที่พิพาทของผู้ถูกฟ้องคดีที่ 2
นอกจากนี้กรณีที่บริษัท สยาม สแตนดาร์ดฯ อ้างว่า ประสงค์ใช้สิทธิฟ้องคดีมิใช่เพื่อประโยชน์ส่วนตัว หากแต่ต้องการปกป้องผลประโยชน์ของรัฐ เพราะการจัดซื้อครั้งนี้มีราคาสูงเกินความจริง ทำให้ผู้เสียภาษีและรัฐเสียหาย ทั้งเป็นการป้องกันมิให้เกิดการทุจริตและมิให้ประชาชนไม่เชื่อมั่นต่อนโยบายของรัฐนั้น หากบริษัท สยาม สแตนดาร์ดฯ เห็นว่า การดำเนินการจัดซื้อจัดจ้างดังกล่าวมีการทุจริตและเอื้อประโยชน์ให้แก่บางกลุ่มทำให้รัฐและประชาชนได้รับความเสียหาย บริษัท สยาม สแตนดาร์ดฯ ก็มีสิทธิที่จะร้องขอให้หน่วยงานของรัฐผู้มีหน้าที่ตรวจสอบในเรื่องดังกล่าวให้ดำเนินการตรวจสอบ
พิเคราะห์จากข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายข้างต้นแล้วเห็นว่า โดยทางนิตินัย บริษัท สยาม สแตนดาร์ดฯ ไม่ได้เป็นผู้ได้รับความเดือดร้อนหรือเสียหาย หรืออาจจะเดือดร้อนหรือเสียหายโดยมิอาจหลีกเลี่ยงได้จากมติของผู้ถูกฟ้องคดีที่ 2 ดังกล่าวที่จะมีสิทธิฟ้องคดีนี้ ตามมาตรา 42 วรรคหนึ่ง แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ.2542 ดังนั้นการที่ศาลมีคำสั่งรับคำฟ้องของผู้ฟ้องคดีไว้พิจารณา เมื่อวันที่ 27 มี.ค.61 จึงเป็นกรณีที่มิได้มีการปฏิบัติตามบทบัญญัติแห่งกฎหมายว่าด้วยการจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครองหรือระเบียบของที่ประชุมใหญ่ตุลาการในศาลปกครองสูงสุดว่าด้วยวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ.2543 ในส่วนที่เกี่ยวกับกระบวนพิจารณาในการเสนอคำฟ้องและตรวจคำฟ้อง ซึ่งศาลมีอำนาจสั่งเพิกถอนกระบวนพิจารณาที่ผิดระเบียบนั้นเสียทั้งหมดหรือบางส่วน หรือสั่งแก้ไขหรือมีคำสั่งในเรื่องนั้นอย่างหนึ่งอย่างใดตามที่เห็นสมควร ทั้งนี้ ตามข้อ 7 วรรคหนึ่งแห่งระเบียบดังกล่าว