ศาลปกครองสูงสุด มีคำพิพากษาให้คณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ (ป.ป.ช.) และเลขาธิการ ป.ป.ช.เปิดเผยรายละเอียดเกี่ยวกับผู้ได้รับบาดเจ็บและเสียชีวิตจากเหตุการณ์สลายการชุมนุมของกลุ่มพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตยในแต่ละจุด
"พิพากษาแก้คำพิพากษาของศาลปกครองชั้นต้น เป็นเพิกถอนคำสั่งของผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 (คณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ) ที่ปฏิเสธไม่เปิดเผยข้อมูลข่าวสารให้แก่ผู้ฟ้องคดี (นายสมชาย วงศ์สวัสดิ์) เฉพาะรายการที่ 10 ตามหนังสือสำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ ลับ ที่ ปช 0014/3233 ลงวันที่ 15 พฤษภาคม 2552 และให้ผู้ถูกฟ้องคดีทั้งสองเปิดเผยข้อมูลข่าวสารรายการที่ 10 พร้อมรับรองสำเนาถูกต้องให้กับผู้ฟ้องคดีภายใน 60 วัน นับแต่วันที่ศาลมีคำพิพากษา" คำพิพากษาศาลปกครองสูงสุด ระบุ
สำหรับข้อมูลข่าวสารรายการที่ 10 คือ ขอตรวจสอบหรือขอทราบรายชื่อผู้ได้รับบาดเจ็บและตาย และรายละเอียดของสถานที่ในแต่ละจุดที่มีผู้บาดเจ็บและตายที่บริเวณหน้ารัฐสภา ถนนอู่ทองในมีจำนวนกี่ราย, บริเวณถนนพิชัยมีจำนวนกี่ราย, บริเวณถนนสุโขทัยมีจำนวนกี่ราย, บริเวณหน้ากองบัญชาการตำรวจนครบาลมีจำนวนกี่ราย, บริเวณลานพระบรมรูปทรงม้ามีจำนวนกี่ราย และบริเวณใกล้เคียงในท้องที่เขตดุสิตมีจำนวนกี่ราย)
ในระหว่างการพิจารณาของศาลปกครองสูงสุด ปรากฎข้อเท็จจริงว่า ข้อมูลข่าวสารรายการที่ 10 ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของสำนวนการไต่สวนข้อเท็จจริงที่คณะกรรมการ ป.ป.ช.ได้ส่งให้อัยการสูงสุดยื่นฟ้องนายสมชายกับพวกรวม 4 คน เป็นจำเลยต่อศาลฎีกาแผนกคดีอาญาของผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมือง และคดีอยู่ระหว่างการพิจารณาของศาลฎีกาแผนกคดีอาญาฯ เห็นได้ว่าอัยการสูงสุดได้ส่งสำนวนไต่สวนดังกล่าวคืนมายังคณะกรรมการ ป.ป.ช.แล้ว ดังนั้นข้อมูลข่าวสารรายการที่ 10 จึงอยู่ในความครองครองของคณะกรรมการ ป.ป.ช. และเลขาธิการ ป.ป.ช.
ทั้งนี้ ศาลปกครองสูงสุด เห็นว่า การเปิดเผยข้อมูลดังกล่าวมิได้ก่อให้เกิดความเสียหายต่อความมั่นคงของประเทศ ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ ความมั่นคงในทางเศรษฐกิจหรือการคลังของประเทศ หรือทำให้การบังคับใช้กฎหมายของผู้ถูกฟ้องที่ 1 (คณะกรรมการ ป.ป.ช.) เสื่อมประสิทธิภาพ หรือกระทบต่อการปฏิบัติหน้าที่ หรือก่อให้เกิดอันตรายต่อชีวิตหรือความปลอดภัยของบุคคลใดบุคคลหนึ่ง หรือมีกฎหมายคุ้มครองมิให้เปิดเผย การที่ผู้ถูกฟ้องที่ 1 ปฏิเสธการเปิดเผยข้อมูลข่าวสารรายการที่ 10 ให้แก่ผู้ฟ้องตามคำขอจึงเป็นการใช้ดุลพินิจโดยไม่ชอบด้วยกฎหมาย เป็นเหตุให้ผู้ฟ้องได้รับความเสียหายไม่ได้รับข้อมูลตามสิทธิที่พึงจะได้รับเพื่อนำไปประกอบการทำคำชี้แจงข้อกล่าวหา การกระทำของผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 ดังกล่าวจึงเป็นการกระทำละเมิดต่อผู้ฟ้องคดี