"ดัชนีความสามารถในการแข่งขันในไตรมาสที่ 2 ที่อยู่ระดับ 57.5 นั้นถือว่ายังอยู่ในระดับที่สูง แม้จะลดลงจากไตรมาสที่ 1 หากพิจารณาเป็นรายธุรกิจ พบว่าธุรกิจสิ่งทอ และแฟชั่นอยู่ในระดับต่ำสุด ดัชนีอยู่ที่ 53.7 รองลงมาเป็น ธุรกิจค้าปลีก ธุรกิจอาหารและเครื่องดื่ม เป็นต้น และยังพบว่า หมวดความยั่งยืนของธุรกิจลดลงมากที่สุด และเมื่อแยกเป็นรายภาค พบว่า ภาคกลางมีปัญหามากสุด ทั้งที่เป็นเมืองธุรกิจ เมืองอุตสาหกรรม เพราะได้รับผลกระทบจากภาวะเศรษฐกิจที่ชะลอตัว" นางเสาวณีย์ กล่าว
ทั้งนี้ หากแยกเป็นดัชนีแต่ละรายการ พบว่า ดัชนีสุขภาพของธุรกิจอยู่ที่ 61.3 ลดจาก 61.5, ดัชนีความสามารถในการทำธุรกิจอยู่ที่ 57.5 ลดจาก 59.5 และดัชนีความยั่งยืนของธุรกิจอยู่ที่ 53.6 ลดจาก 57.7
เนื่องจากผู้ประกอบการมีปัญหาต้นทุนการผลิตที่สูงขึ้น ทั้งด้านค่าจ้างและวัตถุดิบ แต่ไม่สามารถจำหน่ายสินค้าได้ตามเป้าหมาย หรือปรับขึ้นราคาให้สอดคล้องกับต้นทุนได้ ส่งผลให้รายได้และกำไรลดลง
ส่วนปัจจัยลบที่จะมีผลกระทบต่อขีดความสามารถการแข่งขันในอีก 3 เดือนข้างหน้ามากที่สุดคือ ปัญหาสต็อกสินค้าที่เหลือยังขายไม่ได้เพิ่มขึ้น รองลงมาเป็นสินค้าต้นทุนสูงกว่าคู่แข่ง, ยอดขายมีแนวโน้มลดลง, กำไรจากกรขายลดลง, ลูกค้าไม่มีความจงรักภักดีต่อตัวสินค้า, ตราสินค้าอ่อนแอ, พนักงานมีทักษะด้อยกว่าคู่แข่ง, สินค้ามีคุณภาพต่ำกว่าคู่แข่ง, ขาดสภาพคล่อง, ช่องทางตลาดมีน้อย และส่งมอบสินค้าไม่ทันกำหนด
ส่วนคาดการณ์ใน 3 เดือนข้างหน้า SMEs ส่วนใหญ่ 68.8% ยังมองว่าดัชนีความสามารถในการแข่งขันไม่เปลี่ยนแปลง ขณะที่ 21.1% มองว่าจะดีขึ้น และ 10.1% มองว่าจะแย่ลง ส่วนความต้องการที่ให้รัฐบาลช่วยเหลือ อันดับแรกทำให้ต้นทุนสินค้าลดลงและแข่งกับคู่แข่งได้ รองลงมาช่วยหาตลาดรองรับสินค้าเพิ่มขึ้น ช่วยหาแรงงานที่มีฝีมือเพิ่มขึ้น และให้ช่วยในการหาเครื่องจักรใหม่มาทดแทนอันเก่าที่ล้าสมัย