ทั้งนี้ เมื่อประเทศมีการออกนโยบายประชานิยม โดยเฉพาะการปรับขึ้นค่าแรง ทำให้นักลงทุนต่างชาติที่เข้ามาลงทุนในไทยมองว่าไทยมีต้นทุนด้านค่าแรงสูงกว่าประเทศอื่น จึงมีการเคลื่อนย้ายการลงทุนไปยังประเทศที่มีต้นทุนถูกกว่า โดยขณะนี้จะเห็นได้ว่าการเข้ามาลงทุนของต่างชาติมีจำนวนน้อยลง แต่กลับมีการเข้าไปขยายการลงทุนในเวียดนามและอินโดนีเซียมากขึ้น
"ปัญหาเรื่องแรงงาน หรือการปรับโครงสร้างประชากรต้องมีการกำหนดกลยุทธ์ที่ชัดเจน บางนโยบายในปัจจุบันมีการจัดสรรการใช้เงินในทางที่ไม่ถูก ทำให้ประสิทธิภาพในการใช้เงินน้อยลง ซึ่งการกำจัดความยากจนต้องเริ่มคิดแล้วว่าจะทำอย่างไรที่จะสามารถพัฒนาประเทศไปสู่ศูนย์กลางการผลิตแห่งอาเซียน ต้องคิดที่จะออกไปลงทุนข้างนอกประเทศเพื่อปรับโครงสร้างทางแรงงาน และต้องเร่งพัฒนาแรงงานที่หายากในปัจจุบัน โดยมองว่าในที่สุดแล้วทั้งหมดนี้เป็นเรื่องของรัฐบาลในแง่ของการบริหารงาน ซึ่งนโยบายประชานิยมเหล่านี้เป็นอันตรายต่อการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศ" อดีต รมว.คลัง กล่าว
นอกจากนี้ ในเรื่องของการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานด้านคมนาคมขนส่ง มูลค่า 2 ล้านล้านบาทนั้น มองว่าการให้อำนาจรัฐบาลออกเป็น พ.ร.บ.แบบรวบรัดในฉบับเดียว จะไม่สามารถคัดเลือกโครงการที่เหมาะสมได้และไม่มีการชี้แจงรายละเอียดการใช้หนี้ที่ชัดเจน ซึ่งแม้ว่ารัฐบาลจะแสดงตัวเลขระดับหนี้สาธารณะไม่เกิน 50% ของจีดีพี แต่เมื่อประเมินโครงการต่างๆ เชื่อว่าในระยะยาวระดับหนี้สาธารณะจะเกิน 50% ของจีดีพีอย่างแน่นอน
นายทนง กล่าวอีกว่า สำหรับการส่งออกของไทยในปีนี้ที่สภาพัฒน์คาดจะโตได้ 0%นั้น มองว่าการส่งออกขึ้นอยู่กับ 2 ปัจจัยคือ ความต้องการจากต่างประเทศที่มองว่าไม่ได้ลดลง แต่ความสามารถในการแข่งขันของไทยลดลง เพราะหลายประเทศสามารถผลิตสินค้าที่ทดแทนการส่งออกสินค้าจากไทยได้แล้ว เช่น ข้าวของเวียดนาม เป็นต้น
ด้านนายสมชัย จิตสุชน ผู้อำนวยการวิจัย สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย (ทีดีอาร์ไอ) กล่าวว่า การบริหารเศรษฐกิจของรัฐบาลที่ผ่านมาสร้างความเหลื่อมล้ำในสังคมเพิ่มมากขึ้น โดยเมื่อพิจารณาจากนโยบายภาคการคลังจะพบว่ารัฐบาลมีการเก็บภาษีของคนมีรายได้น้อยมากกว่าคนที่มีรายได้สูงหรือคนรวย นอกจากนี้ยังพบว่า รัฐบาลใช้เงินภาษีไปให้กับคนรวยมากกว่าคนจน
ส่วนโครงการรับจำนำข้าวของรัฐบาล หากคิดว่ามีผลขาดทุนปีละ 1.5 แสนล้านบาท จากงานวิจัยของทีดีอาร์ไอพบว่า มีเงินเพียง 3 หมื่นล้านบาท เท่านั้นที่ตกอยู่ในมือของชาวนาที่ยากจน ที่เหลืออีก 1.2 แสนล้านบาท ตกอยู่กับชาวนาที่มีฐานะดี ผู้ประกอบการโรงสี ผู้ส่งออกบางราย นักการเมือง ข้าราชการ และชาวนาต่างประเทศ ทำให้ความเหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจของไทยไม่ได้ลดลง
"เป็นเรื่องที่น่าละอายใจของประเทศไทย ที่การดำเนินนโยบายภาคการคลังของรัฐบาล นอกจากไม่สามารถลดความเหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจได้แล้ว ยังกลับพบว่าเพิ่มให้มีการเหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจมากขึ้นอีกด้วย" นายสมชัย กล่าว
นายสมชัย กล่าวว่า ความเหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจทำให้มีช่องว่างของคนด้อยโอกาสสูงขึ้น ทั้งในวัยเด็ก คนทำงาน และคนแก่ จำนวนมากที่ไม่ได้รับการดูแลเพียงพอจากรัฐบาล เช่น ในส่วนเด็กเล็กพบว่ามีเด็กเพียง 1 ล้านคน จากทั้งหมด 5 ล้านคน ที่ได้รับเข้าศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก ขณะที่คนทำงานส่วนใหญ่พบว่าไม่ได้อยู่ในระบบประกันสังคมถึง 70% ของแรงงานทั้งหมด แม้ว่าจะแรงงานนอกระบบเข้าสู่ระบบประกันสังคมได้ตามมาตรา 40 แต่ก็ยังเป็นเพียงแรงงานนอกระบบส่วนน้อยเท่านั้น ส่วนคนชราก็พบว่ามีอีกจำนวนมากที่ไม่ได้รับการดูแลจากรัฐบาลยังเพียงพอ
ทั้งนี้ จากการประเมินของทีดีอาร์ไอหากรัฐบาลจะจัดสวัสดิการให้กับกลุ่มทั้ง 3 กลุ่ม จะใช้เงิน 8.5 หมื่นล้านบาท ซึ่งหากรัฐบาลยกเลิกโครงการจำนำข้าวเพียงอย่างเดียวก็สามารถนำเงินมาช่วยคนจนทั้งประเทศให้มีสวัสดิการได้อย่างเพียงพอ