ทั้งนี้ ปรากฎข้อเท็จจริงว่า ขสมก.ซึ่งเป็นผู้ถูกฟ้องที่ 1 ยังไม่ได้ประกาศรายชื่อผู้ชนะการประกวดราคา และทำสัญญากับผู้ชนะการประกวดราคา แต่อยู่ระหว่างคณะกรรมการบริหาร ขสมก.พิจารณาผลการประกวดราคาดังกล่าว การที่ ขสมก.ยังไม่ได้ประกาศรายชื่อผู้ชนะการประกวดราคาอันเป็นคำสั่งทางปกครองที่กระทบต่อสถานภาพของสิทธิและหน้าที่ของผู้ฟ้อง การพิจารณาคุณสมบัติเบื้องต้นและการดำเนินการของผู้ถูกฟ้องทั้งสองเป็นเพียงการดำเนินการของเจ้าหน้าที่เพื่อจัดให้มีคำสั่งทางปกครอง อันเป็นขั้นตอนการพิจารณาทางปกครองตามมาตรา 5 แห่ง พ.ร.บ.วิธีการปฏิบัติทางราชการปกครอง พ.ศ.2539 ซึ่งยังไม่ได้ส่งผลกระทบโดยตรงต่อสถานภาพของสิทธิและหน้าที่ของผู้ฟ้อง กรณีจึงถือไม่ได้ว่าผู้ฟ้องคดีได้รับความเดือดร้อน หรือเสียหายหรืออาจจะเดือดร้อนหรือเสียหายจากการกระทำดังกล่าวที่จะเป็นผู้มีสิทธิฟ้องคดีต่อศาลปกครอง ตามมาตรา 42 วรรคหนึ่ง ตาม พ.ร.บ.จัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ.2542 ศาลจึงไม่อาจรับคำฟ้องคดีนี้ไว้พิจารณาได้
"เมื่อศาลไม่อาจรับคำฟ้องคดีนี้ไว้พิจารณาได้ จึงไม่จำต้องวินิจฉัยคำร้องขอให้ศาลมีคำสั่งทุเลาการบังคับตามกฎหรือคำสั่งทางปกครองไว้เป็นการชั่วคราวก่อนพิพากษาตามคำขอของผู้ฟ้องคดี จึงมีคำสั่งไม่รับคำฟ้องนี้ไว้พิจารณาและให้จำหน่ายคดีออกจากสารบบความ"คำสั่งศาลปกครองกลาง ระบุ