พระราชกฤษฎีกา
ให้ใช้พระราชบัญญัติควบคุมอาหาร พ.ศ. 2522
บังคับในท้องที่บางแห่งในตำบลสะเดียง ตำบลป่าเลา ตำบลดงมูลเหล็ก
และตำบลนาป่า อำเภอเมืองเพชรบูรณ์
พ.ศ. 2543
_____________
ภูมิพลอดุยเดช ป.ร.
ให้ไว้ ณ วันที่ 24 ตุลาคม พ.ศ. 2543
เป็นปีที่ 55 ในรัชกาลปัจจุบัน
พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้า ฯ ให้ประกาศว่า
โดยที่เป็นการสมควรให้ใช้พระราชบัญญัติควบคุมอาหาร พ.ศ. 2522 บังคับในท้องที่บางแห่ง ในตำบลสะเดียง ตำบลป่าเลา
ตำบลมูลเหล็ก และตำบลนาป่า อำเภอเมืองเพชรบูรณ์ จังหวัดเพชรบูรณ์
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา 221 ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย และมาตรา 2แห่งพระราชบัญญัติควบคุมอาหาร
พ.ศ. 2522 อันเป็นพระราชบัญญัติที่มีบทบัญญัติบางประการเกี่ยวกับการจำกัดสิทธิและเสรีภาพของบุคคล ซึ่งมาตรา 26 ประกอบกับมาตรา 35
มาตรา 48 และมาตรา 49 ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย บัญญัติให้กระทำได้โดยอาศัยอำนาจตาม
บทบัญญัติแห่งกฎหมาย จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้า ฯ ให้ตราพระราชกฤษฎีกาขึ้นไว้ ดังต่อไปนี้
มาตรา 1 พระราชกฤษฏีกานี้เรียกว่า "พระราชกฤษฎีกาให้ใช้พระราชบัญญัติควบคุมอาคารพ.ศ. 2522 บังคับในท้องที่บางแห่งในตำบล
สะเดียง ตำบลป่าเลา ตำบลดงมูลเหล็ก และตำบลนาป่าอำเภอเมือง เพชรบูรณ์ จังหวัดเพชรบูรณ์ พ.ศ. 2543"
มาตรา 2 พระราชกฤษฎีกานี้ให้ใช้บังคับตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
มาตรา 3 ให้ใช้พระราชบัญญัติควบคุมอาหาร พ.ศ. 2522 บังคับในท้องที่บางแห่งในตำบลสะเดียง ตำบลป่าเลา ตำบลมูลเหล็ก และ
ตำบลนาป่า อำเภอเมืองเพชรบูรณ์ จังหวัดเพชรบูรณ์ภายในแนวเขตตามแผนที่ท้ายพระราชกฤษฎีกานี้
มาตรา 4 ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยรักษาการตามพระราชกฤษฎีกานี้
ผู้รับสนองพระบรมราชโองการ
ชวน หลีกภัย
นายกรัฐมนตรี
หมายเหตุ:- เหตุผลในการประกาศใช้พระราชกฤษฎีกาฉบับนี้ คือ เนื่องจากในท้องที่บางแห่งในตำบลสะเดียง ตำบลป่าเลา ตำบลดงมูลเหล็ก
และตำบลนาป่า อำเภอเมืองเพชรบูรณ์ จังหวัดเพชรบูรณ์ มีการขยายตัวทั้งในด้านการก่อสร้างอาคารและการผังเมือง สมควรให้ใช้พระราช
บัญญัติควบคุมอาหาร พ.ศ. 2522 บังคับในท้องที่ดังกล่าว เพื่อประโยชน์ในด้านการควบคุมเกี่ยวกับความมั่นคงแข็งแรง ความปลอดภัย
การป้องกันอัคคีภัย การสาธารณสุข การรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อม การผังเมือง การสถาปัตยกรรม และการอำนวยความสะดวกแก่การจราจร
จึงจำเป็นต้องตราพระราชกฤษฎีกานี้