กรุงเทพฯ--23 ก.พ.--ไทยทีวีสีช่อง 3
ออกอากาศ ทุกวันจันทร์ — วันศุกร์ เวลา 18.30 — 19.00 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3 เริ่ม 25 ก.พ. 2553
นำแสดงโดย เสอซือม่าน รับบท หลิวซันห่าว
หยางอี้ รับบท เหยาจินหลิง
กวานจี๋อิง รับบท ย่วนชุ่ยหยุน
หมีเซียะ รับบท จงเสี่ยเสีย
เจิ้งเจียหยิ่ง รับบท เกาเสี่ยนหยาง
เฉินหาว รับบท หลี่อี้ (ฮ่องเต้)
หานม่านลี่ รับบท ไทเฮา
สมัยราชวงศ์ถัง สำนักนางกำนัลเป็นองค์กรหนึ่งที่ทรงอิทธิพลที่สุดของวังหลังซึ่งประกอบด้วย สี่หน่วยงาน ได้แก่ ฝ่ายเครื่องประดับ ฝ่ายเสื้อผ้า ฝ่ายโภชนาการ และฝ่ายออกแบบ หลิวซันห่าว (เสอซือม่าน)และเหยาจินหลิง(หยางอี้) 2 สาวเดินทางเข้าวังหลวงเป็นนางกำนัลฝึกหัดตั้งแต่เล็กโดย ที่ทั้งสองต่างมีไหวพริบและสติปัญญาดีทั้งคู่ เนื่องจากหลิวซันห่าวมีจิตใจที่ใสซื่อและบริสุทธิ์ ทำให้นางเป็นที่โปรดปรานของย่วนชุ่ยหยุน(กวานจี๋อิง)นางกำนัลฝ่ายเครื่องประดับ และจงเสี่ยเสีย(หมีเซียะ)นางกำนัลฝ่ายเสื้อผ้า เหตุการณ์ในชีวิตของหลิวซันห่าวดูเหมือนจะได้รับแต่สิ่งดีดี ถ้าไม่เพียงแต่ว่า เพราะความดีของหลิวซันห่าวเป็นต้นเหตุให้นางกำนัลทั้งคู่ต่างแย่งชิงกันเพื่อให้ได้นางมาเป็นลูกศิษย์!!!
หลิวซันห่าวยึดมั่นคำสอนของแม่ซึ่งเสียชีวิตไปแล้วจนขึ้นใจ “ทำดี พูดดี คิดดี” ประพฤติตัวอยู่ในคุณธรรมยึดมั่นคุณงามความดี ท่ามกลางผู้คนในวังซึ่งเต็มไปด้วยความจอมปลอมและความไม่จริงใจ
อีกด้านหนึ่ง เหยาจินหลิงกลับเป็นคนที่มักใหญ่ใฝ่สูงเห็นแก่ผลประโยชน์เป็นสำคัญโดยทำทุกอย่างเพื่อให้นางได้เป็นพระสนมของฮ่องเต้ ทั้งที่หลิวซันห่าวหลงรักเกาเสี่ยนหยาง(เจิ้งเจียหยิ่ง)บัณฑิตที่มีความสันทัดเชิงหมากรุก แต่เมื่อเหยาจินหลิงพบว่าหลี่อี้(เฉินหาว)ผู้เป็นฮ่องเต้ ทรงโปรดปราน หลิวซันห่าวเป็นพิเศษก็ทำให้นางเกิดความริษยาขึ้นมา เพื่อรักษาฐานะพระสนม เหยาจินหลิงจึงใส่ร้ายป้ายสีว่าหลิวซันห่าวลอบปลงพระชนม์ไทเฮา(หานหม่าลี่)อันเป็นความผิดโทษประหารชีวิต แต่ฉันใดฉันนั้น แม้ว่าแผนการจะแยบยลเพียงใดก็ย่อมมีข้อผิดพลาด ฝีมือแก่กล้าสักเพียงใดก็ย่อมมีจุดบอด เหยาจินหลิงจึงต้องประสบเคราะห์กรรมตามการกระทำของตนที่มุ่งคิดร้ายต่อผู้อื่นที่เป็นคนดี
ภาพยนตร์จีนชุดนี้สะท้อนให้เห็นถึงความแตกต่างของคนโดยผ่านหลิวซันห่าวและเหยาจินหลิง สะท้อนให้เห็นถึงคุณงามความดีเท่านั้นที่ยังความผาสุกสู่สังคม
ตอนที่ 1
หลิวซันห่าวและเหยาจินหลิงพระสนมทั้งสองของถังซวนจงหลี่อี้ต่างเป็นปฏิปักษ์ต่อกัน ทั้งที่หลิวซันห่าวเห็นแก่ความเป็น พี่น้อง แต่เหยาจินหลิงกลับคิดร้าย ด้วยความที่ไม่สามารถปฏิบัติตามคำสั่งเสียของเจียงไฉ่ฉงผู้เป็นแม่ที่ล่วงลับไปแล้วได้จึงรู้สึกเสียใจเป็นอันมาก ...เมื่อยี่สิบปีก่อน สามีของเจียงไฉ่ฉงเสียชีวิตในสนามรบ เจียงไฉ่ฉงและเหยาจินหลิงเข้าไปเป็นนางกำนัลในวังหลวง เจียงไฉ่ฉงใช้ความสามารถทางด้านศิลปะทำให้ไช่จงผินนางกำนัลสูงสุดซึ่งรับผิดชอบสำนักนางกำนัลชื่นชมความสามารถจึงรับเจียงไฉ่ฉงเป็นนางกำนัลฝ่ายเครื่องประดับ เจียงไฉ่ฉงได้รับมอบหมายให้ช่วยงานย่วนชุ่ยหยุนนางกำนัลฝ่ายเครื่องประดับประดิษฐ์ปิ่นนางพญาของกัวไทเฮา จงเสี่ยเสียนางกำนัลฝ่ายเสื้อผ้าเป็นปฏิปักษ์กับย่วนชุ่ยหยุนมาโดยตลอด หลิวซันห่าวได้รับความช่วยเหลือจากขันทีปู้จี๋เสียงจนในที่สุดก็มีโอกาสได้พบกับเจียงไฉ่ฉง ขณะที่กัวไทเฮากำลังเย้ยหยนันพระสนมเจิ้งซึ่งเคยเป็นนางกำนัลมาก่อนนั่นเอง ทันใดนั้นปิ่นนางพญาซึ่งอยู่บนพระเกศาของกัวไทเฮาก็มีของเหลวสีแดงไหลออกมา กัวไทเฮาทรงกริ้วมากจึงทรงมีรับสั่งให้โบยเจียงไฉ่ฉงโดยให้ย่วนชุ่ยหยุนรับผิดชอบฝ่ายเครื่องประดับ ก่อนที่เจียงไฉ่ฉงจะสิ้นใจนึกถึงดอกฉงฮัวดอกไม้ที่บ้านเกิด หลิวซันห่าวจึงไปยังอุทยานเพื่อนำดอกฉงฮัวมาให้เจียงไฉ่ฉง นึกไม่ถึงว่าหลิวซันห่าวได้พบกับแม่นมสีคนสนิทของกัวไทเฮาโดยบังเอิญ แม่นมสีต่อว่าหลิวซันห่าวที่ขโมยดอกไม้ในอุทยาน หลี่อี้องค์ชายสิบสามในมู่จงฮ่องเต้พบเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจึงเข้าคลี่คลายสถานการณ์สร้างความซาบซึ้งใจให้หลิวซันห่าวยิ่งนัก
ตอนที่ 2
หลังจากที่เจียงไฉ่ฉงเสียชีวิตไปแล้ว ไช่จงผินตัดสินใจทำลายปิ่นนางพญาตามพระเสาวณีย์ของกัวไทเฮา ย่วนชุ่ยหยุนทำใจไม่ได้ที่เห็นปิ่นนางพญาที่เจียงไฉ่ฉงทุ่มเทแรงกายแรงใจประดิษฐ์ขึ้นมา ถูกทำลายลงจึงจงใจทำให้มือของนางได้รับบาดเจ็บ กัวไท่เฮาทรงประทานปิ่นนางพญาให้พระสนมเจิ้ง ทำให้ย่วนชุ่ยหยุนเกิดความวิตกกังวลขึ้นมา จงเสี่ยเสียจงใจแย่งชิงหลิวซันห่าว จากย่วนชุ่ยหยุนมาเป็นนางกำนัลฝึกหัด กัวไท่เฮาทรงคิดร้ายต่อหลี่อี้ ต่อมา เมื่อพระนางทรงสดับว่าหลี่อี้หล่นจากต้นไม้จนมีอาการป้ำเป๋อ พระนางจึงทรงมีพระเมตตาให้หลี่อี้รักษาตัวที่อารามเต้ากวานโดยห้ามไม่ให้พระสนมเจิ้งเยี่ยมเยียน จงเสี่ยเสียตำหนิว่า ย่วนชุ่ยหยุนเป็นต้นเหตุที่นำปิ่นพญาหงส์ทำให้พระสนมเจิ้งและลูกชายต้องพลัดพรากจากกัน ทั้งที่ย่วนชุ่ยหยุนถูกจงเสี่ยเสียต่อว่า แต่นางกลับไม่ตอบโต้แม้แต่น้อย หลิวซันห่าวตั้งใจมาส่งหลี่อี้ออกเดินทาง ทำให้หลี่อี้เกิดความประทับใจเป็นอันมาก มู่จงฮ่องเต้สวรรคต องค์รัชทายาทเถลิงราชย์เป็นอู่จงฮ่องเต้ หลิวซันห่าวและหลี่อี้ต่างพากันเติบใหญ่ หลิวซันห่าวเก็บปิ่นพญาหงส์ได้โดยบังเอิญ ขณะที่กัวไทเฮากำลังทรงเอาผิดพระสนมเจิ้งนั่นเอง หลิวซันห่าวก็เข้าเฝ้ากัวไทเฮาโดยถวายปิ่นพญาหงส์ให้พระนาง ทำให้พระสนมเจิ้งรอดพ้นจากวิกฤตไปได้
ตอนที่ 3
จงเสี่ยเสียและย่วนชุ่ยหยุนพบว่ากัวไทเฮาทรงมีพระประสงค์ให้หลิวซันห่าวออกแบบเครื่องประดับเสื้อผ้า ทั้งสองเชื่อว่า กัวไทเฮาจะทรงฉวยโอกาสนี้เอาผิดลงโทษหลิวซันห่าวแน่นอน แต่นึกไม่ถึงว่ากัวไทเฮากลับทรงชื่นชมความสามารถของหลิวซันห่าวเป็นอันมาก ทำให้ทั้งสองโล่งอกไปได้ หม่าหยวนจื้อแม่ทัพใหญ่ทำงานผิดพลาดจนได้รับพระอาญาจากฮ่องเต้ ทำให้ปู้จี๋เสียงคนของแม่ทัพใหญ่พลอยเดือดร้อนไปด้วย บรรดานางกำนัลต่างพากันจงใจหลบหน้าปู้จี๋เสียง มีเพียงหลิวซันห่าวคนเดียวเท่านั้นที่ยังคงปฏิบัติต่อปู้จี๋เสียงเหมือนเดิม สุขภาพของพระสนมเจิ้งย่ำแย่ลงทุกที ในที่สุดหลี่อี้ก็ได้รับพระเมตตาจากฮ่องเต้ให้กลับวังหลวงเพื่อเยี่ยมเยียนพระสนมเจิ้งผู้เป็นแม่ เหยาจินหลิงและเฟยเยี่ยนมีปากเสียงกันด้วยเรื่องเพียงเล็กน้อย ทำให้หลิวซันห่าวทำเสื้อผ้าชุดใหม่ของเจ้าจอมหวังเสียหาย หลิวซันห่าวไม่มีทางเลือกจึงตัดสินใจแก้ไขแบบเสื้อผ้าเสียใหม่ ทำให้กัวไทเฮาทรงกริ้วมาก จงเสี่ยเสียช่วยเหลือหลิวซันห่าวด้วยการจงใจใส่ร้ายป้ายสีว่าเป็นฝีมือของย่วนชุ่ยหยุน เฟยเยี่ยนเห็นเหยาจินหลิงและหลิวซันห่าวแอบพบกันในยามวิกาล นางจึงนำความไปบอกจงเสี่ยเสีย อู่จงฮ่องเต้และเจ้าจอมหวังจงใจเล่นงานหลี่อี้ด้วยการฆ่าเต่าตัวโปรดของหลี่อี้จนถึงแก่ความตายยังความเสียใจสู่หลี่อี้ยิ่งนัก
ตอนที่ 4
เกาเสี่ยนหยางบัณฑิตที่มีความสันทัดเชิงหมากรุกมีโอกาสได้พบกับหลิวซันห่าวโดยบังเอิญ ทำให้หลิวซันห่าวเกิดความประทับใจในตัวเกาเสี่ยนหยาง โคจิโร่นักเดินหมากรุกชาวญี่ปุ่นเดินทางมายังแผ่นดินต้าถัง เกาเย่าอันบิดาของเกาเสี่ยนหยางได้รับพระบัญชาจากฮ่องเต้ให้เดินหมากรุกกับโคจิโร่ น่าเสียดายที่เกาเย่าอันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของโคจิโร่ โคจิโร่สร้างหมากรุกกลขึ้นมา อู่จงฮ่องเต้จึงทรงมีพระบัญชาให้บรรดาขุนนางในราชสำนักแก้ไขหมากรุกกลให้ได้ เหยาจินหลิงถูกเฟยเยี่ยนทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บที่มือ หยิ่งฟางแสร้งทำเป็นปลอบใจเหยาจินหลิง จากนั้นก็หลอกเหยาจินหลิงออกแบบเครื่องประดับ .... จงเสี่ยเสียพบว่านางกำนัล เสี้ยวหยงลักลอบออกจากวังหลวงเพื่อเยี่ยมแม่ที่ป่วยหนัก นางจึงแก้ต่างให้นางกำนัลเสี้ยวหยงต่อนางกำนัลสูงสุดไช่จงผิน อู่จงฮ่องเต้ทรงมีพระราชประสงค์ให้หลี่อี้รับมือโคจิโร่ หยิ่งฟางขโมยผลงานการออกแบบของเหยาจินหลิงไปเพื่อสร้างความดีความชอบ น่าเสียดายไม่มี่หลักฐานเอาผิดหยิ่งฟาง หลิวซันห่าวนำยาไปให้โคจิโร่ แต่กลับถูกไล่เตผิด ในที่สุดเกาเสี่ยนหยางก็สามารถแก้หมากรุกกลของโคจิโร่ได้สำเร็จ อู่จงฮ่องเต้ทรงมีรับสั่งให้เกาเสี่ยนหยางใช้ชีวิตเดิมพัน หลิวซันห่าวไปเยี่ยมเยียนโคจิโร่ เมื่อพบเห็นโคจิโร่เป็นลมหมดสติไป หลิวซันห่าวจึงช่วยชีวิตโคจิโร่ไว้
ตอนที่ 5
หลิวซันห่าววิตกกังวลด้วยพบว่าแท้ที่จริงแล้วเกาเสี่ยนหยางไม่มีความมั่นใจเลยว่าจะสามารถเอาชนะโคจิโร่ หม่าหยวนจื้อแม่ทัพใหญ่ต้องการได้อำนาจทางการทหารคืนมาดังเดิมจึงตัดสินใจฆ่าหลิวซันห่าวเพื่อโยนความผิดให้โคจิโร่ นอกจากนี้ยังจะได้เป็นที่ทรงโปรดของอู่จงฮ่องเต้อีกด้วย........อู่จงฮ่องเต้ทรงโสมนัสยิ่งนักที่ได้รับชัยชนะจากการเดินหมากรุก พระองค์จึงทรงคืนอำนาจทางการทหารให้หม่าหยวนจื้อดังเดิม แม่นมสีไปทวงเงินจากปู้จี๋เสียงซึ่งขายแป้งน้ำเพื่อยังชีพ แต่ปู้จี้เสียงกลับไม่ยอมชำระหนี้ จงเสี่ยเสียทนไม่ได้จึงออกปากต่อว่าเป็นการใหญ่ ทำให้นางรู้สึกเคียดแค้นขึ้นมา เสี่ยวซุ่นมอบสร้อยทองให้เหยาจินหลิง แต่กลับถูกหัวหน้านางกำนัลทั้งสี่ฝ่ายพบเห็นเข้าด้วยเรื่องนี้เอง จึงทำให้เหยาจินหลิงถูกย่วนชุ่ยหยุนตำหนิติเตียนเป็นการใหญ่ เหยาจินหลิงไม่สบอารมณ์จึงต้องการให้หลี่อี้ปลอบใจนาง ทั้งยังต้องการให้หลี่อี้รับนางเป็นชายาอีกด้วย แม่นมสีซึ่งแอบฟังคำสนทนาของหลี่อี้และเหยาจินหลิงจึงได้นำความไปทูลกัวไทเฮา กัวไทเฮาทรงฉวยโอกาสนี้เย้ยหยันพระสนมเจิ้งต่อที่ประชุมสำนักนางกำนัล ทั้งยังมีรับสั่งให้ลงโทษเหยาจินหลิงอีกด้วย หลิวซันห่าวพบว่าเสี้ยวหยงฆ่าตัวตาย ไช่จงผินสืบว่าเสี้ยวหยงยืมเงินดอกเบี้ยสูงจากขันที ด้วยความที่ไช่จงผินไม่อยากให้เรื่องนี้รู้ถึงกัวไทเฮา นางจึงตัดสินใจไปขอความช่วยเหลือจากหม่าหยวนจื้อ
ตอนที่ 6
จงเสี่ยเสียและย่วนชุ่ยหยุนน้ำท่วมปากด้วยปัญหาเรื่องสมุดบัญชี กัวไทเฮาจึงมีรับสั่งให้คุมขังนางกำนัลทั้งสองเอาไว้ แม่นมสีไปที่ห้องขังเพื่อบีบบังคับให้นางกำนัลทั้งสองรับสารภาพ ไช่จงผินมาถึงเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจึงเข้าขัดขวาง ไช่จงผินเสนอว่านางจะตามแม่นมสีไปทูลถามความจริงจากกัวไทเฮา แม่นมสีจงใจอ้างต่อพระพักตร์กัวไทเฮาว่านางได้รับมอบหมายจากเจ้าจอมหวัง กัวไทเฮาทรงไม่พอพระทัยเจ้าจอมหวัง พระนางจึงทรงมีรับสั่งลงโทษไช่จงผินและแม่นมสีในคราวเดียวกัน เนื่องจากสำนักนางกำนัลขาดผู้นำ บรรดานางกำนัลทั้งสี่ฝ่ายจึงรวมตัวกันเพื่อเข้าเฝ้ากัวไทเฮา แต่กัวไทเฮากลับทรงไม่อนุญาตให้เข้าเฝ้า เมื่อเป็นเช่นนี้บรรดานางกำนัลจึงพากันคุกเข่าแสดงความแน่วแน่ เหยาจินหลิงออกปากด่าทอแม่นมสีเจ้าเล่ห์เพทุบาย ทำให้แม่นมสีโกรธเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นมาถึงกับจะใช้เข็มเย็บปากเหยาจินหลิงเลยทีเดียว... หลิวซันห่าวพบว่าด้านหลังของสมุดบัญชีมีรอยตราประทับปรากฏอยู่ นางจึงตัดสินใจสืบหาเบาะแสจากรอยตราประทับ หลี่อี้รู้ดีว่าผู้ที่ปล่อยเงินกู้ดอกเบี้ยสูงเป็นใคร แต่ก็แสร้งทำเป็นไม่รู้ ภายหลัง หลี่อี้ถึงบอกเป็นนัยให้หลิวซันห่าวรู้โดยให้หลิวซันห่าวไปสืบหาความจริงเอง
ตอนที่ 7
หลิวซันห่าวขอบคุณเกาเสี่ยนหยางที่เป็นธุระถวายฏีกาต่อกัวไทเฮา ทำให้สำนักนางกำนัลสามารถผ่านพ้นวิกฤตไปได้ หม่าหยวนจื้อพบว่าสำนักนางกำนัลผ่านพ้นวิกฤตไปได้แล้วจึงไปแสดงความยินดีต่อไช่จงผิน นึกไม่ถึงว่ากลับถูกไช่จงผินและบรรดานางกำนัลประชดประชัน ขณะที่อู่จงฮ่องเต้ทรงล่าสัตว์ได้ทอดพระเนตรเห็นหลี่อี้ พระองค์จึงทรงเข้าไปเล่นงานหลี่อี้ โชคดีที่ เกาเสี่ยนหยางช่วยชีวิตหลี่อี้เอาไว้ทำให้หลี่อี้รอดพ้นจากอันตรายไปได้ เหอไฉหนี่ขอความช่วยเหลือจากย่วนชุ่ยหยุนและจงเสี่ยเสียด้วยหวังว่าจะได้มีเครื่องประดับและเสื้อผ้าใหม่สวมใส่ไปร่วมงานเลี้ยงเพื่อจะได้เป็นที่โปรดปรานของอู่จงฮ่องเต้ ย่วนชุ่ยหยุน สั่งเหยาจินหลิงทำปิ่นปักผมให้เหอไฉหนี่ ทำให้หยิ่งฟางเกิดความอิจฉาขึ้นมาจึงตัดสินใจให้ร้ายเหยาจินหลิง เหยาจินหลิงต้องการเปิดโปงแผนการชั่วร้ายของหยิ่งฟาง หยิ่งฟางกลัวความผิดจึงร้องขอความเห็นใจจากเหยาจินหลิงจนใจอ่อน นึกไม่ถึงว่ารุ่งขึ้นกลับมีผื่นแดงทั่วทั้งใบหน้าเหยาจินหลิง .... เจ้าจอมหวังไม่อยากให้เหอไฉหนี่เป็นที่โปรดปรานของฮ่องเต้ นางจึงจงใจชิงเสื้อผ้าและเครื่องประดับของเหอไฉหนี่มาสวมใส่ หลิวซันห่าวสงสารเหอไฉหนี่ นางจึงตัดสินใจทำปิ่นปักผมอันใหม่ให้เหอไฉหนี่ อู่จงฮ่องเต้ ซึ่งทรงประทับที่อุทยานทรงทอดพระเนตรเห็นแสงแวววับจากปิ่นปักผมของเหอไฉหนี่ ในที่สุดเหอไฉหนี่ก็เป็นที่ต้องพระทัยของฮ่องเต้จนได้รับการแต่งตั้งเป็นพระสนมฮุ่ย
ตอนที่ 8
ทั้งที่หลิวซํนห่าวได้รับการแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้าฝ่ายเครื่องประดับ แต่ด้วยความที่ไม่อยากให้เหยาจินหลิงผิดหวัง นางจึงขอสละตำแหน่งจากย่วนชุ่ยหยุน จงเสี่ยเสียคิดว่าย่วนชุ่ยหยุนจงใจชิงหลิวซันห่าวไป นางจึงเคียดแค้นย่วนชุ่ยหยุนมากยิ่งขึ้น หลี่อี้เห็นหลิวซันห่าวได้รับบาดเจ็บจากกับดักสัตว์จึงได้ช่วยเหลือนางไว้ หลิวซันห่าวรู้สึกแปลกใจที่ไม่หวาดหวั่นต่ออันตรายที่อยู่ตรงหน้าแม้แต่น้อย ไช่จงผินกำชับให้นางกำนัลทั้งสี่ฝ่ายตระเตรียมการให้พร้อมสำหรับวันเฉลิมพระชนม์พรรษาของอู่จงฮ่องเต้ จงเสี่ยเสียเห็นย่วนชุ่ยหยุนไม่เสนอความคิดใดออกมาจึงเกิดความระแวงขึ้นมาว่าย่วนชุ่ยหยุนจะต้องมีความในปกปิดอย่างแน่นอน จงเสี่ยเสียอ้างว่ามาเยี่ยมเยียนอาการป่วยของย่วนชุ่ยหยุน ด้วยหวังว่าจะได้รู้ความในจากนาง จงเสี่ยเสียเสนอต่อที่ประชุมนางกำนัลให้ใช้ดอกเบญจมาศในงานเฉลิมพระชนม์พรรษาสร้างความตะลึงงันให้ย่วนชุ่ยหยุนเป็นอันมาก หลังจากที่หลี่อี้พบว่าบาดแผลของหลิวซันห่าว หายเป็นปกติแล้ว หลี่อี้ก็ตัดสินใจเปิดเผยความจริงให้หลิวซันห่าวรู้ว่าเนื่องจากตนมีความจำเป็นจึงต้องแสร้งทำเป็นป้ำเป๋อ เมื่อหลิวซันห่าวรู้ความจริงแล้วก็ให้คำมั่นสัญญาต่อหลี่อี้ว่าจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ หลี่อี้ป่วยเป็นโรคติดต่อ กัวไทเฮาทรงมีรับสั่งให้กักบริเวณพระสนมเจิ้งและหลี่อี้ไว้ในห้องเพื่อป้องกันไม่ให้โรคระบาดออกไป
ตอนที่ 9
กัวไทเฮาทรงประทานยาพิษให้พระสนมเจิ้งและหลี่อี้แม่ลูก แต่กลับทรงอ้างว่าเป็นยารักษาโรคระบาด ที่แท้กัวไทเฮาทรงมีพระประสงค์ให้สองแม่ลูกไปจากวังหลวง ย่วนชุ่ยหยุนไปเยี่ยมพระสนมเจิ้งก่อนที่จะไปจากวังหลวง นึกไม่ถึงว่าพระสนมเจิ้งกลับนำยันต์คุ้มภัยที่ย่วนชุ่ยหยุนมอบให้คืนให้นางไป หม่าหยวนจื้อประกาศต่อสาธารณชนว่าเกาเย่าอันและซิ่วเหลียนนางกำนัลของเจ้าจอมหวังเป็นชู้กัน จงเสี่ยเสียเห็นหลิวซันห่าวเย็บถุงหอมขึ้นมาด้วยความประดิดประดอย ทำให้นางเชื่อว่าหลิวซันห่าวจะต้องมอบให้ชายคนรักอย่างแน่นอนจึงได้นำความไปบอกย่วนชุ่ยหยุน เหยาจินหลิงพบว่าพระสนมฮุ่ยนำยาทิพย์จากอารามเต้ากวานถวายอู่จงฮ่องเต้ นางจึงเตือนพระสนมฮุ่ยระวังถูกคนร้ายหลอกใช้ อู่จงฮ่องเต้ทรงประทับอยู่ในห้องบรรทมหลังจากที่ทรงเสวยน้ำแกงบำรุงพระวรกายแล้วก็ทรงกระอักพระโลหิตออกมาจนหมดสติไป ทำให้นางกำนัลฝ่ายโภชนาการถูกจับกุมคุมขัง เหยาจินหลิงบอก ไช่จงผินว่าพระสนมฮุ่ยเคยถวายยาทิพย์ต่อฮ่องเต้มาก่อน ทำให้ฝ่ายโภชนาการพ้นมลทินไปได้ กัวไทเฮาทรงกริ้วมากจึงทรงมีรับสั่งให้ลงอาญาพระสนมฮุ่ยอย่างหนัก ทันใดนั้นขันทีก็เข้ามาทูลกัวไทเฮาว่าพระสนมฮุ่ยเสียชีวิตแล้ว
ตอนที่ 10
นับเป็นอีกครั้งที่กัวไทเฮาทรงปองร้ายหมายเอาชีวิตพระสนมเจิ้งและหลี่อี้แม่ลูก ปู้จี๋เสียงแอบนำความไปบอกหลิวซันห่าว ด้วยความที่หลิวซันห่าวเป็นห่วงหลี่อี้ นางจึงตัดสินใจเปิดเผยความลับของหลี่อี้ให้เกาเสี่ยนหยางรู้ หลังจากที่เกาเสี่ยนหยางรู้ความจริงแล้วก็เสี่ยงอันตรายนำความไปบอกหลี่อี้ แผนการลอบสังหารหลี่อี้ของอู่จงฮ่องเต้ล้มเหลว เนื่องจากเกาเสี่ยนหยางช่วยชีวิตหลี่อี้เอาไว้จึงได้รับบาดเจ็บสาหัสจนหมดสติไปที่ป่าไผ่ม่วง โชคดีที่หลิวซันห่าวช่วยชีวิตเกาเสี่ยนหยางเอาไว้และดูแล เกาเสี่ยนหยางเป็นอย่างดีตลอดทั้งคืน เหยาจินหลิงพบว่าหลิวซันห่าวไม่ได้กลับที่พักตลอดทั้งคืน นางจึงคาดคั้นเอาความจริงหลิวซันห่าว ด้วยความที่อู่จงฮ่องเต้ทรงหวาดวิตกเกรงว่าฝันร้ายที่หลี่อี้จะชิงราชบัลลังก์จะกลายเป็นความจริงขึ้นมา พระองค์จึงทรงรับสั่งว่าต่อให้ฆ่าหลวงจีนทั้งวัดก็จะต้องหาหลี่อี้ให้พบให้ได้ หม่าหยวนจื้อพบว่ากัวไทเฮาและอู่จงฮ่องเต้ทรงไม่โปรดตนอีกต่อไปแล้วจึงตัดสินใจให้ความช่วยเหลือพระสนมเจิ้งและหลี่อี้โค่นบัลลังก์ หลี่อี้จงใจทำเป็นป้ำเป๋อโดยยินดีร่วมมือกับหม่าหยวนจื้อเป็นอย่างดี ทำให้ หม่าหยวนจื้อปิติยินดียิ่งนัก เกาเสี่ยนหยางเปิดเผยความในใจบอกรักหลิวซันห่าว หลิวซันห่าวบอกเกาเสี่ยนหยางว่าไม่มีทาง เป็นไปได้ เกาเสี่ยนหยางแสดงความจริงใจโดยยินดีละทิ้งลาภยศที่มีเพื่อไปจากวังหลวงพร้อมกันกับนาง หลิวซันห่าวไม่อยากให้ เกาเสี่ยนหยางต้องผิดต่อบรรพชน นางจึงตัดสินใจปฏิเสธรักจากเกาเสี่ยนหยาง
ตอนที่ 11
พระราชพิธีเถลิงราชย์ กัวไทเฮาทรงคัดค้านไม่เห็นด้วยที่หลี่อี้เถลิงราชย์เป็นฮ่องเต้ พระนางทรงยืนยันหนักแน่นว่าจะมอบบัลลังก์ต้าถังให้ลูกหลานที่ปัญญาอ่อนไม่ได้เป็นอันขาด ทันใดนั้น หลี่อี้ก็ตอบโต้ไทเฮาจนได้รับการสนับสนุนจากขุนนางทั่วทั้งราชสำนัก หม่าหยวนจื้อเห็นว่าหลี่อี้คลางแคลงอำนาจของตนจึงขอให้หลี่อี้แต่งตั้งเจี้ยนฟงเป็นแม่ทัพใหญ่เพื่อสำแดงอำนาจของตน หลี่อี้รู้ดีว่าเกาเสี่ยนหยางจงรักภักดีต่อตนจึงแต่งตั้งเกาเสี่ยนหยางเป็นหัวหน้าองครักษ์ เจี้ยนฟงและย่วนชุ่ยหยุนพบกัน เจี้ยนฟงสำแดงอำนาจต่อย่วนชุ่ยหยุน ทำให้ย่วนชุ่ยหยุนเอือมระอา ตามกฎมลเฑียรบาล หลี่อี้ทรงสถาปนาพระสนมเจิ้งเป็นเจิ้งไทเฮา กัวไทเฮาทรงพบว่าย่วนชุ่ยหยุนให้การสนับสนุนเจิ้งไทเฮา พระนางจึงทรงยกเรื่องปิ่นปักผมที่ย่วนชุ่ยหยุนทำขึ้นมาเป็นข้ออ้างเอาผิดย่วนชุ่ยหยุนและหลิวซันห่าว โชคดีที่เจิ้งไทเฮาทรงคลี่คลายสถานการณ์ทำให้ทั้งสองผ่านพ้นวิกฤตไปได้ ย่วนเฟยหยุนเห็น เจี้ยนฟงดูแลเจียปี้ภรรยาเป็นอย่างดีจึงทำให้นางต้องทำใจยอมรับความจริง จงเสี่ยเสียจงใจขุดคุ้ยเรื่องราวความรักครั้งเก่าก่อนของเจี้ยนฟงและย่วนชุ่ยหยุนขึ้นมาสร้างความไม่พอใจให้เจียปี้เป็นอันมาก
ตอนที่ 12
หลี่อี้ทรงปรึกษาข้อราชการกับหม่าหยวนจื้อ แต่หม่าหยวนจื้อกลับไม่เห็นด้วยกับข้อคิดความเห็นของหลี่อี้ อี้มาที่พระตำหนักเพื่อถวายฏีกาต่อหลี่อี้ แต่กลับถูกหม่าหยวนจื้อขัดขวาง ทำให้ทั้งสองวิวาทต่อสู้กันขึ้นมา หลี่อี้ทรงไม่มีทางเลือกจึงทรงมีรับสั่งให้คุมขังอี้ไว้ก่อน เกาเสี่ยนหยางและหลิวซันห่าวถูกนักฆ่าลอบสังหารที่อุทยานหลวง หม่าหยวนจื้อจับกุมตัวเกาเสี่ยนหยางและหลิวซันห่าวไว้โดยกล่าวหาว่าคนทั้งสองลักลอบมีความสัมพันธ์ฉันท์ชู้สาวกัน ย่วนชุ่ยหยุนและจงเสี่ยเสียพากันไปทูลขอความช่วยเหลือจากเจิ้งไทเฮาซึ่งพระนางก็ทรงยินดีให้ความช่วยเหลือเป็นอย่างดี หม่าหยวนจื้อขอให้หลี่อี้ทรงยอมรับข้อเสนอของตนเสียก่อนถึงจะปล่อยหลิวซันห่าว หลี่อี้ทรงไม่มีทางเลือกจึงทรงยอมรับข้อเสนอของเกาหยวนจื้อ หลิวซันห่าวถูกลงโทษให้ทำงานเบ็ดเตล็ดเป็นเวลาหนึ่งเดือน เหยาจินหลิงไปเยี่ยมเยียนหลิวซันห่าวด้วยความเป็นห่วง นึกไม่ถึงว่าได้พบกับหลี่อี้โดยบังเอิญ หลังจากที่หลี่อี้ทรงรู้ว่าเหยาจินหลิงเป็นเพื่อนรักของหลิวซันห่าวแล้ว พระองค์ก็ทรงปฏิบัติต่อนางเป็นอย่างดี ทำให้เหยาจินหลิง พึงใจหลี่อี้ขึ้นมา ย่วนชุ่ยหยุนกินอาหารซึ่งมียาพิษที่ได้รับประทานมาจากเจิ้งไทเฮาจนอาเจียนเป็นเลือด ทุกคนต่างพากันสันนิษฐานว่าจะต้องเป็นฝีมือของกัวไทเฮาอย่างแน่นอน กัวไทเฮาทรงปฏิเสธ จากนั้นพระนางก็ทรงตำหนิเจิ้งไทเฮาที่ดูแลวังหลังไม่ดี เจิ้งไทเฮาทรงลั่นวาจาว่าจะสืบหาความจริงให้ได้ภายในห้าวัน
ตอนที่ 13
ทุกคนในสำนักนางกำนัลต่างพากันสืบหาตัวคนร้ายที่วางยาย่วนชุ่ยหยุน ในที่สุดความจริงก็ปรากฏออกมา หลิวซันห่าวได้ยินหยิ่งฟางใช้วาจาเหยียดหยามเหยาจินหลิง ทำให้หลิวซันห่าวทนไม่ได้จึงมีเรื่องวิวาทกับหยิ่งฟาง หยิ่งฟางเกิดความไม่พอใจจึงทำร้ายหลิวซันห่าวจนได้รับบาดเจ็บ หมอหลวงวินิจฉัยว่ามือขวาของหลิวซันหลางได้รับบาดเจ็บสาหัสจนถึงเอ็นข้อมือ หยิ่งฟางไปที่กรมหมาดเล็กเพื่อรับรางวัลจากหม่าหยวนจื้อ นึกไม่ถึงว่าหม่าหยวนจื้อกลับลงโทษหยิ่งฟางอย่างหนัก จากนั้นก็มอบนางให้ฮ่องเต้ทรงพิจารณา เหยาจินหลิงเห็นหลิวซันห่าวได้รับความเจ็บปวด นางจึงไปทูลขอความช่วยเหลือจากหลี่อี้ หมอหลวงมีความเห็นว่าฝังเข็มสามารถช่วยให้หลิวซันห่าวหายเป็นปกติ แต่ต้องฝังเข็มลึกมากเกรงว่าจะเป็นอันตรายถึงชีวิตนางได้ เหยาจินหลิงยินดีเป็นหนูทดลองให้หลิวซันห่าว หลิวซันห่าวฉวยโอกาสใช้การรักษาเป็นข้ออ้างให้ย่วนชุ่ยหยุนและจงเสี่ยเสียสมัครสมานสามัคคีกัน อาการบาดเจ็บของหลิวซันห่าวทุเลาขึ้นเป็นลำดับ ความสัมพันธ์ของย่วนชุ่ยหยุนและจงเสี่ยเสียก็ดีขึ้นเป็นลำดับเช่นเดียวกัน หลังจากที่เอินเสียชีวิตไปแล้วก็ทำให้ฝ่ายออกแบบขาดผู้นำ ฉีเหวินอยากได้ตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายออกแบบมาครองจึงพยายามเอาอกเอาใจ ทุกคนเป็นอย่างดี ทั้งที่หวั่นหยิงและเมี่ยวเฟินต่างริษยาฉีเหวิน แต่ทั้งสองกลับยิ้มให้โดยไม่ได้แสดงออกถึงความริษยาแต่อย่างใด
ตอนที่ 14
ย่วนเฟยหยุนถูกโยกย้ายไปเป็นหัวหน้าฝ่ายออกแบบ ทำให้หลิวซันห่าวได้ขึ้นดำรงตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายเครื่องประดับ ถังไปหาไช่จงผินที่ห้องพักยามวิกาลเพื่อถามนางว่าเหตุใดจึงสนับสนุนย่วนชุ่ยหนุน แต่กลับไม่สนับสนุนนาง เหยาจินหลิงพบว่าหลี่อี้ทรงมีพระราชประสงค์นิรโทษกรรมให้นักโทษ นางจึงรีบทูลขอพระเมตตาจากหลี่อี้ให้ทรงนิรโทษกรรมให้พ่อของหลิวซันห่าวซึ่งถูกคุมขังทันที กัวไทเฮาเสด็จมาที่ท้องพระโรงพร้อมด้วยป้ายวิญญาณของบรรพกษัตริย์เพื่อบีบบังคับให้หลี่อี้สละราชบัลลังก์ กัวไทเฮาทรงมีพระประสงค์กำจัดหม่าหยวนจื้อ พระนางจึงทรงทูลขอให้หลี่อี้เอาผิดประหารชีวิตหม่าหยวนจื้อ นึกไม่ถึงว่าหม่าหยวนจื้อและหลี่อี้กลับพากันแสดงละครตบตากัวไทเฮา ทำให้กัวไทเฮาจากไปด้วยความกริ้ว กัวไทเฮาทรงตระหนักดีว่าบัดนี้อำนาจของพระนาง ได้สูญสิ้นไปแล้ว พระนางจึงตัดสินพระทัยปลงพระชนม์ชีพพระนางเอง เหยาจินหลิงพบเห็นเข้าจึงเข้าขัดขวาง กัวไทเฮาได้รับ พระบัญชาจากหลี่อี้ให้ประทับที่ตำหนักเย็น หม่าหยวนจื้อจึงฉวยโอกาสนี้เหยียดหยามพระนาง ต่างฝ่ายต่างต่อว่ากันและกัน จงเสี่ยเสียเห็นหลิวซันห่าวและย่วนชุ่ยหยุนร่วมงานกันได้เป็นอย่างดี ทำให้เกิดความอิจฉาริษยาขึ้นมา แต่ก็ไม่กล้าแสดงออก ถังดึงจงเสี่ยเสียมาเป็นพวกด้วยหวังว่าจงเสี่ยเสียจะร่วมมือกับนางเล่นงานย่วนชุ่ยหยุน นึกไม่ถึงว่ากลับได้รับการปฏิเสธกลับไป
ตอนที่ 15
จงเสี่ยเสียหัวเสียจากการที่ถูกโยกย้ายอันมีสาเหตุมาจากการบกพร่องต่อหน้าที่ ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างย่วนชุ่ยหยุนและจงเสี่ยเสียเลวร้ายลง ไช่จงผินคาดคั้นเอาความจริงจากถังว่าเป็นบ่างช่างยุที่ทำลายความสัมพันธ์ระหว่างย่วนชุ่ยหยุนและ จงเสี่ยเสียหรือไม่ ถังปฏิเสธเสียงแข็งไม่ยอมรับความจริง เจิ้งไทเฮาทรงเห็นว่าหลี่อี้ครองราชย์ได้ระยะหนึ่งแล้ว สมควรมีพระสนมได้แล้ว ขณะที่หลี่อี้กำลังโสมนัสตระเตรียมการที่จะแต่งตั้งหลิวซันห่าวเป็นพระสนมนั่นเอง นึกไม่ถึงว่าหลิวซันห่าวก็ถูกฉินเหนียงนางกำนัลของกัวไทเฮาลอบฆ่า โชคดีที่เกาเสี่ยนหยางเข้าขัดขวางช่วยชีวิตหลิวซันห่าวไว้ได้ ในที่สุดหลี่อี้ก็ทรงพบว่าหลิวซันห่าวมีชายในดวงใจแล้ว หลี่อี้จึงทรงทำได้เพียงเก็บซ่อนความรักที่มีต่อหลิวซันห่าวไว้ในพระทัยเท่านั้น เหยาจินหลิงเปิดเผยความจริงให้ หลิวซันห่าวรู้ว่านางหลงรักหลี่อี้ เจิ้งไทเฮาทรงได้ยินคำสนทนาของเหยาจินหลิงและหลิวซันห่าวโดยบังเอิญ หม่าหยวนจื้อ อ้างเหตุการณ์ลอบฆ่าของฉินเหนียงเป็นเหตุกำจัดคนที่เป็นปฏิปักษ์ หลี่อี้ทรงจนปัญญาจึงได้แต่หลบเลี่ยง หลิวซันห่าวทูลหลี่อี้ว่าเหยาจินหลิงทรงหลงรักพระองค์มานานแล้ว หวังว่าพระองค์ทรงแต่งตั้งนางเป็นพระสนม ในเวลาเดียวกัน หม่าหยวนจื้อทูลแนะนำเป่าเสียนกุลสตรีที่เพียบพร้อมเป็นพระสนมต่อหลี่อี้ หลังจากที่เป่าเสียนรู้เรื่องที่หลี่อี้ทรงปฏิเสธการแต่งตั้งพระสนมด้วยมีสาเหตุ มาจากเหยาจินหลิงแล้ว นางก็ใช้วาจาเย้ยหยันเหยาจินหลิงให้เจียมตัวถอนตัวไปเสียเถิด
ตอนที่ 16
ย่วนชุ่ยหยุนไปหาเจียปี้เพื่อพูดคุยเรื่องงานกัน แต่นึกไม่ถึงว่ากลับได้พบกับเจี้ยนฟงโดยบังเอิญ เจียปี้มองออกว่า ย่วนชุ่ยหยุนและเจี้ยนฟงต่างมีใจให้กัน ด้วยเหตุนี้เจียปี้จึงตั้งแง่เล่นงานย่วนชุ่ยหยุนอีกครั้ง หลิวซันห่าวพบเจี้ยนฟงโดยบังเอิญ หลิวซันห่าวขอร้องเจี้ยนฟงเกลี้ยกล่อมเจียปี้อย่าได้ผูกใจเจ็บย่วนชุ่ยหยุนอีกต่อไป เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ย่วนชุ่ยหยุนต้องเจ็บปวด เจี้ยนฟงไม่เข้าใจคำพูดของหลิวซันห่าว หลิวซันห่าวจึงอธิบายอย่างชัดเจนจนเจี้ยนฟงตาสว่างขึ้นมา หม่าหยวนจื้อเห็นว่าหลี่อี้ไม่สนพระทัยราชกิจ ดังนั้นจึงต้องให้การสนับสนุนเหยาจินหลิงเพื่อให้หลี่อี้ทรงแต่งตั้งพระสนมดังเดิม ในที่สุดหลี่อี้ก็ทรงรับข้อเสนอแต่งตั้งเหยาจินหลิงและเป่าเสียนเป็นพระสนมด้วยกันทั้งคู่ หลี่อี้ทรงมอบภารกิจลับให้เกาเสี่ยนหยางรวบรวมกำลังพลเพื่อใช้ในกำจัด หม่าหยวนจื้อในภายภาคหน้า เป่าเสียนอาละวาดเป็นการใหญ่ด้วยไม่พอใจที่เหยาจินหลิงซึ่งมีฐานะเพียงนางกำนัลต่ำต้อยได้รับการแต่งตั้งเป็นพระสนมทัดเทียมนาง ด้วยเหตุนี้จึงพยายามสำแดงอำนาจข่มเหงเหยาจินหลิงอยู่เสมอ เป่าเสียนมั่นใจว่าในวันราชาภิเษก หลี่อี้จะต้องทรงเลือกเข้าห้องหอกับนางอย่างแน่นอน ระหว่างทางที่เป่าเสียนไปเข้าเฝ้าเจิ้งไทเฮานั่นเอง เป่าเสียนได้พบกับเหยาจินหลิงโดยบังเอิญ นางจึงตบหน้าเหยาจินหลิงไปฉาดหนึ่งเพื่อสำแดงอำนาจ เหยาจินหลิงเล่าเรื่องที่นางถูกเป่าเสียน ตบหน้าให้หลิวซันห่าวฟัง เมื่อหลิวซันห่าวได้ยินเช่นนั้นจึงนำความทูลหลี่อี้
ตอนที่ 17
ถังทำขนมไปให้เป่าเสียน เป่าเสียนแนะนำถังทำขนมมงคล ถังขอความช่วยเหลือจากไช่จงผิน นึกไม่ถึงว่ากลับถูกตำหนิว่าประจบประแจง เจี้ยนฟงนัดย่วนชุ่ยหยุนออกมาพบเพื่อมอบผลไม้เชื่อมให้นาง ย่วนชุ่ยหยุนกลับปฏิเสธไม่รับของไว้ นึกไม่ถึงว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นถูกถังพบเห็นเข้า เป่าเสียนและเจียปี้กำลังชื่นชมห้องหอที่ออกแบบโดยฝ่ายออกแบบ เมื่อเจียปี้รู้ว่าเป็นฝีมือการออกแบบของย่วนชุ่ยหยุนเท่านั้นนางก็รู้สึกไม่พอใจขึ้นมา ต่อมาเจียปี้ก็พบจดหมายที่เจี้ยนฟงและย่วนชุ่ยหยุนนัดพบกัน เหยาจินหลิงจัดดนตรีถวายหลี่อี้เพื่อให้นางเป็นที่พอพระทัย นึกไม่ถึงว่าเป่าเสียนกลับวางแผนไม่ให้หลี่อี้เสด็จมาหานาง เหยาจินหลิงโกรธมากจึงตัดสินใจตอบโต้เป่าเสียน เป่าเสียนติฝีมือการปักเย็บของเหยาจินหลิง เหยาจินหลิงไม่พอใจจึงตบหน้าเป่าเสียน เป่าเสียนนำความไปฟ้องเจี้ยนฟงและพ่อบุญธรรมหม่าหยวนจื้อ หม่าหยวนจื้อทูลขอความเป็นธรรมจากหลี่อี้และเจิ้งไทเฮา แต่นึกไม่ถึงว่าทุกคนกลับเห็นบาดแผลบนใบหน้าของเหยาจินหลิงรุนแรงกว่าของเป่าเสียนเสียอีก เกาเสี่ยนหยางลอบเข้าไปที่กรมมหาดเล็กยามวิกาล ไม่เพียงถูกคนของหม่าหยวนจื้อทำร้ายได้รับบาดเจ็บ ทั้งยังทำหยกที่หลี่อี้ทรงพระราชทานให้หล่นเป็นหลักฐานอีกด้วย
ตอนที่ 18
หม่าหยวนจื้อเกรงว่าเกาเย่าอันและเกาเสี่ยนหยาง จะเปิดโปงเรื่องที่ตนฉ้อราษฏร์บังหลวงและยักยอกเครื่องราชบรรณาการเอาไว้ ดังนั้นจึงหว่านล้อมบรรดาขุนนางใหญ่ในราชสำนักทูลสนับสนุนให้หลี่อี้ทรงประหารชีวิตเกาเย่าอัน เจี้ยนฟงเห็นแก่ความถูกต้องจึงคัดค้านหัวชนฝา ทำให้เกาเย่าอันรอดพ้นจากความตายไปได้ หลี่อี้ทรงอ้างการเสด็๗ประพาสเพื่อเปิดทางให้เจี้ยนฟงทูลเสนอเปิดท้องพระคลังช่วยเหลือชาวบ้านที่ประสบภัย หม่าหยวนจื้อไม่พอใจที่หลี่อี้ทรงใช้เจี้ยนฟงเล่นงานตน ดังนั้นจึงตัดสินใจขนย้ายทรัพย์สินเงินทองกลับบ้านเกิด เป่าเสียนพบว่ากระต่ายน้องของนางติดอยู่ในซอกหินศิลาพรรพกษัตริย์ นางจึงมีคำสั่งให้ทหารทำลายแผ่นศิลา หลี่อี้กริ้วมากจึงทรงเอาผิดเป่าเสียน โชคดีที่หลิวซันห่าวออกหน้าช่วยเหลือเป่าเสียนโดยเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นต่อหลี่อี้ หลิวซันห่าวถูกงูพิษกัด หลี่อี้เสด็จผ่านมาจึงดูดพิษงูออกมาโดยไม่คำนึงถึงชีวิตของพระองค์ เมื่อเกาเสี่ยนหยางมาถึงก็พบเห็นหลิวซันห่าวสลบอยู่ท่ามกลางอ้อมอกหลี่อี้ หลี่อี้ทรงชวนเกาเสี่ยนหยางร่วมดื่มด้วยกัน หลี่อี้ทรงมีพระประสงค์ให้หลิวซันห่าวอยู่เคียงข้างพระองค์ตลอดไป เกาเสี่ยนหยางไม่มีทางเลือกจึงเปิดเผยความจริงว่าตนและหลิวซันห่าวรักกัน หลี่อี้ทรงตัดสินพระทัย....
ตอนที่ 19
ไช่จงผินป่วยเรื้อรังมาเป็นเวลานานจึงตัดสินใจสละตำแหน่งหัวหน้าสำนักนางกำนัลให้บุคคลที่มีความรู้ความสามารถและยึดมั่นในคุณธรรมเพื่อที่นางจะได้ไปจากวังหลวงพักรักษาตัวที่บ้านเกิด ถังไปเยี่ยมไช่จงผิน นางรู้สึกว่าไช่จงผินมีพิรุธมาก ฝ่ายโภชนาการทำงานบกพร่องเป็นเหตุให้เจียปี้อาเจียนด้วยอาหารเป็นพิษ เจี้ยนฟงจึงฉวยโอกาสนี้ขุดคุ้ยเรื่องที่ถังเป็นสาเหตุให้ ย่วนชุ่ยหยุนและเจียปี้ผิดใจกัน ถังต้องการเอาตัวรอดจึงป้ายสีให้จงเสี่ยเสีย เกาเสี่ยนหยางนัดหลิวซันห่าวออกมาพบเพื่อเปิดเผยเรื่องที่ตนมีภารกิจตามเสด็จประพาสของหลี่อี้ จากนั้นเกาเสี่ยนหยางก็มอบแป้งร่ำให้หลิวซันห่าว ถังไปเยี่ยมเยียนไช่จงผิน นึกไม่ถึงว่าได้กลิ่นแปลกๆจากนาง วันนี้เป็นวันครบรอบวันตายของแม่จงเสี่ยเสีย ย่วนชุ่ยหยุนติดตามจงเสี่ยเสียไปเซ่นไหว้ดวงวิญญาณแม่ ที่ล่วงลับ ทันทีที่ทั้งสองพูดคุยกันถึงเรื่องราวในอดีตก็มีปากเสียงกันขึ้นมา ถังปรากฏตัวเปิดเผยถึงสาเหตุที่ทำให้ทั้งสองผิดใจกัน หลิวซันห่าวทูลเกลี้ยกล่อมเจิ้งไทเฮาทรงอนุญาตให้ไช่จงผินกลับไปใช้ชีวิตบั้นปลายที่บ้านเกิด ย่วนชุ่ยหยุนและจงเสี่ยเสียรีบรุดมา ที่สำนักนางกำนัลเพื่อขัดขวาง ถังประณามไช่จงผินแกล้งป่วยเพื่อขอความเห็นใจจากทุกคน ไช่จงผินได้รับความสะเทือนใจจนหมดสติไป หลิวซันห่าวเป็นตัวแทนนางกำนัลสามฝ่ายทูลขอพระเมตตาจากเจิ้งไทเฮา ในที่สุดเจิ้งไทเฮาก็ทรงอนุญาตให้ไช่จงผินกลับไปรักษาตัวที่บ้านเกิด ในวันที่ไช่จงผินออกจากวังหลวง ย่วนชุ่ยหยุนและจงเสี่ยเสียพากันมาส่งไช่จงผิน ทั้งสามพากันรำลึกถึงเรื่องราวในอดีต ...
ตอนที่ 20
เจิ้งไทเฮาทรงประทานงานเลี้ยงเชื้อเชิญเหยาจินหลิง เป่าเสียนและเจียปี้สองแม่ลูกมาร่วมงาน เจียปี้พบว่าเป่าเสียน โปรดปรานอาหารที่มีรสเปรี้ยวเป็นพิเศษจึงสันนิษฐานว่านางอาจตั้งครรภ์แล้วก็เป็นได้ แต่ความจริงแล้วคนที่ตั้งครรภ์กลับเป็นเหยาจินหลิง เหยาจินหลิงสะดุดหกล้มจนได้รับบาดเจ็บ หมอหลวงวินิจฉัยว่านางแท้งลูก เหยาจินหลิงขอให้หมอหลวงเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ หลี่อี้ทรงพบว่าเจียปี้มีพฤติกรรมน่าสงสัย เหยาจินหลิงก็พบว่าเป่าเสียนและเจียอี้มีพิรุธเช่นเดียวกัน ดังนั้นจึงไหว้วานเฟยเยี่ยนสืบหาความจริง เหยาจินหลิงพบเข็มเงินและเศษกระดาษที่เขียนวันเดือนปีเกิดเวลาตกฟากของนางในกองขี้เถ้า เจิ้งไทเฮาทรงตระเตรียมสิ่งของให้พระนัดดาที่กำลังจะประสูติในอีกไม่นานนี้ เหยาจินหลิงแสร้งทำเป็นปวดท้องต่อพระพักตร์เจิ้งไทเฮา ขณะที่หมอหลวงกำลังตรวจรักษาอาการให้เหยาจินหลิงนั่นเอง หลี่อี้และเจิ้งไทเฮาทรงมีรับสั่งถามเฟยเยี่ยน เจิ้งไทเฮาทรงไม่คาดคิดเลยว่าจะมีคนทำคุนไสให้ร้ายเหยาจินหลิง การนี้พระนางจึงทรงตัดสินพระทัยให้ความเป็นธรรมแก่เหยาจินหลิง หลี่อี้ทรงคาดคั้นเอาความจริงจากเจียปี้ว่าทำคุนไสให้ร้ายเหยาจินหลิงหรือไม่ เจียปี้ปฏิเสธโดยกล่าวหาว่าเหยาจินหลิงต่างหากที่คิดร้าย ทำให้หลี่อี้ทรงกริ้วมาก เป่าเสียนทูลขอพระเมตตาจากหลี่อี้ให้เจียปี้ แต่ก็ไม่เป็นผล ทำให้เจียปี้ถูกลงโทษอย่างหนัก
ตอนที่ 21
เจียปี้ต้องพระอาญา เป่าเสียนดักเฝ้าหลี่อี้เพื่อขอให้พระองค์ถอนรับสั่งลงโทษเจียปี้ นึกไม่ถึงกลับถูกเหยาจินหลิงขัดขวาง ระหว่างทางที่เจี้ยนฟงนำเงินจากราชสำนักไปช่วยเหลือผู้ประสบภัยถูกคนร้ายดักซุ่มโจมตี ทำให้เงินช่วยเหลือผู้ประสบภัยหายไปอย่างไร้ร่องรอย ที่แท้หม่าหยวนจื้อสมคบโจรป่าปล้นเงินราชสำนักเพื่อให้เกาเสี่ยนหยางมีความผิดต้องโทษประหาร เป่าเสียนเสียใจมากที่ไม่ได้เห็นหน้าเจียปี้เป็นครั้งสุดท้าย หลิวซันห่าวปลอบใจเป่าเสียนให้คลายความเศร้า ทั้งยังร่วมเซ่นไหว้ดวงวิญญาณของเจียปี้กับนางอีกด้วย เหยาจินหลิงพบว่าเป่าเสียนเซ่นไหว้ดวงวิญญาณเจียปี้ยามวิกาล นางจึงโวยวายทำเรื่องนี้ให้ใหญ่โตขึ้นมา ทำให้เจิ้งไทเฮาทรงลงโทษกักบริเวณเป่าเสียนเป็นเวลาครึ่งปี หม่าหยวนจื้อทำบทความขึ้นมาตีแผ่เรื่องที่หลี่อี้ทรงลงอาญาประหารชีวิตเจียปี้ด้วยมีเป้าหมายให้หลี่อี้และเจิ้งไทเฮาแตกแยกกัน หลังจากที่เกาเสี่ยนหยางเดินทางกลับถึงวังหลวงแล้วไปขอบคุณหลิวซันห่าวที่ดูแลเกาเย่าอันเป็นอย่างดี ต่อมา เกาเสี่ยนหยางและหลิวซันห่าวก็พบเห็นบรรดาขันทีพากันค้นหาเศษเงินถึงได้รู้ความจริงเรื่องที่เป่าเสียนถูกเจิ้งไทเฮาลงโทษกักบริเวณ หลิวซันห่าวเชื่อว่าจะต้องมีคนให้ร้ายเป่าเสียนอย่างแน่นอน ดังนั้นจึงตัดสินใจไปคาดคั้นเอาความจริงจากเหยาเจินหลิง ในเวลานี้เอง หลิวซันห่าวก็พบว่าเหยาจินหลิงและเฟยเยี่ยนกำลังตระเตรียมของเซ่นไหว้ดวงวิญญาณลูกชายของเหยาจินหลิงที่เสียชีวิตไป
ตอนที่ 22
ย่วนชุ่ยหยุนทำกระจกทองเหลืองบานหนึ่งขึ้นมาเพื่อฝังร่วมกับศพของเจียปี้ ทำให้เจี้ยนฟงซาบซึ้งใจเป็นอันมาก แต่แล้วเรื่องนี้กลับแพร่สะพัดไปทั่วสำนักนางกำนัล เจิ้งไทเฮาทรงแต่งตั้งจงเสี่ยเสียดูแลสองฝ่ายใหญ่ของสำนักนางกำนัล ส่วนย่วนชุ่ยหยุนได้รับการแต่งตั้งเป็นนางกำนัลสูงสุด จงเสี่ยเสียนำของขวัญไปอวยพรวันเกิปู้จี๋เสียง แต่นึกไม่ถึงว่ากลับพบข่าวร้ายว่าปู้จี๋เสียงถึงแก่กรรมแล้ว ขณะที่จงเสี่ยเสียกำลังเซ่นไหว้ดวงวิญญาณของปู้จี๋เสียงนั่นเองก็นึกขึ้นได้ว่าปู้จี๋เสียงเคยพลั้งปากว่าเคยไปหาย่วนชุ่ยหยุนมาก่อน เมื่อรู้เช่นนั้นนางจึงไปคาดคั้นเอาความจริงจากย่วนชุ่ยหยุนว่าเคยพบปะปู้จี๋เสียงก่อนหน้านี้หรือไม่ แต่กลับได้รับการปฏิเสธจากย่วนชุ่ยหยุน ขณะที่จงเสี่ยเสียเดินทางกลับก็พบเบาะแสบางอย่าง เสี้ยวหยงบอกจงเสี่ยเสียว่าเคยเห็นปู้จี๋เสียงและย่วนชุ่ยหยุนพูดคุยกัน จงเสี่ยเสียตัดสินใจค้นหาฆาตกรที่ฆ่าปู้จี๋เสียงให้ได้ ย่วนชุ่ยหยุนทูลลาออก จากนั้นก็ทูลเสนอเจิ้งไทเฮาทรงแต่งตั้ง จงเสี่ยเสียเป็นนางกำนัลสูงสุด จงเสี่ยเสียยกเรื่องที่ย่วนชุ่ยหยุนมีความสันทัดในงานฝายต่างๆขึ้นมาเพื่อใช้เวลาที่มีจำกัดบีบบังคับให้นางนำข้อมูลฝ่ายต่างๆออกมา ย่วนชุ่ยหยุนไม่อยากให้หลิวซันห่าวและพวกต้องพลอยเดือดร้อนไปด้วยจึงยอมรับข้อเสนอของ จงเสี่ยเสีย
ตอนที่ 23
เป่าเสียนถูกลงโทษให้ไปอยู่ที่อารามเซียน นางใช้เวลาว่างที่อยู่ที่อารามเซียนคัดลอกพระธรรมเพื่อขัดเกลาจิตใจ หลี่อี้ทรงพบโดยบังเอิญว่าเป่าเสียนคัดลอกพระธรรมอุทิศส่วนกุศลให้ลูกชายของเหยาจินหลิงที่ล่วงลับ ทำให้พระองค์ทรงซาบซึ้งพระทัยเป็นอันมาก หม่าหยวนจื้อไม่พอใจเมื่อรู้ว่าหลี่อี้ทรงมีพระราชดำริก่อตั้งหน่วยรบพิเศษ หลี่อี้ทูลเจิ้งไทเฮาว่าเป่าเสียนสำนึกตนกลับเนื้อกลับตัวแล้ว ขอให้พระนางทรงมีพระเมตตาถอนรับสั่งลงโทษเป่าเสียน หลิวซันห่าวเป็นห่วงความก้าวหน้าในหน้าที่การงานของย่วนชุ่ยหยุนในฝ่ายเสื้อผ้า นางจึงขันอาสาไปช่วยงานจงเสี่ยเสีย จงเสี่ยเสียไปหาหลิวซันห่าว จากนั้นก็ออกปากต่อว่าย่วนชุ่ยหยุน ไม่เจียมตัว เหยาจินหลิงเรียกจงเสี่ยเสียมาพบ จากนั้นก็แสดงความไม่พอใจที่จงเสี่ยเสียลงโทษหลิวซันห่าวและย่วนชุ่ยหยุน เรื่องนี้สร้างความฉงนท์ให้จงเสี่ยเสียเป็นอันมาก เฟยเยี่ยนโกรธเหยาจินหลิงที่ไม่สามารถทูลเชิญหลี่อี้เสด็จมาประทับที่ตำหนักได้เป็นเหตุให้นางหวนนึกถึงจุดจบของปู้จี๋เสียงขึ้นมา ตกดึก เหยาจินหลิงฝันร้ายตลอดทั้งคืนจึงสั่งให้เฟยเยี่ยนไปเชิญจงเสี่ยเสียมาพบเพื่อให้จงเสี่ยเสียพานางไปเซ่นไหว้ดวงวิญญาณปู้จี๋เสียง นึกไม่ถึงว่าขณะที่เหยาจินหลิงกำลังจุดธูปเซ่นไหว้ดวงวิญญาณของปู้จี๋เสียงนั่นเอง ทันใดนั้นก็มีลมแรงพัดโบกมา ....
ตอนที่ 24
จงเสี่ยเสียชมเชยผลงานของหลิวซันห่าวและถังว่ามีความโดดเด่นกว่านางกำนัลคนอื่น ผลงานของนางกำนัลที่อยู่ในความดูแลของย่วนชุ่ยหยุนได้ถูกนำทูลถวายเจิ้งไทเฮาไปหมดสิ้นแล้ว ย่วนชุ่ยหยุนและหลิวซันห่าวพบที่มาของชื่อของซุ่นโดยบังเอิญ ทำให้ย่วนชุ่ยหยุนฉงนท์ว่าชาติกำเนิดของซุ่นเหมือนกับลูกชายของนาง หลิวซันห่าวนำเครื่องประดับที่เจิ้งไทเฮาทรงมีรับสั่งให้นาง ทำขึ้นไปมอบให้เหยาจินหลิงและเป่าเสียน นึกไม่ถึงว่าเหยาจินหลิงกลับจงใจทำสร้อยมุกขาดหล่นลงพื้นเป็นเหตุให้เป่าเสียนหกล้ม หมอหลวงวินิจฉัยว่าเป่าเสียนตั้งครรภ์ เจิ้งไทเฮารับสั่งชมเปรียบหลิวซันห่าวเป็นกวนอิมประทานบุตร หลี่อี้ทรงโสมนัสที่เป่าเสียนตั้งครรภ์ พระองค์จึงทรงมีพระราชโองการนิรโทษกรรมนักโทษทั่วทั้งแผ่นดิน ทั้งที่เกาเสี่ยนหยางคิดว่าเกาเย่าอันได้รับนิรโทษกรรม แต่นึกไมถึงว่าเกาหยวนจื้อกลับระบุว่าเกาเย่าอันมีความผิดใหญ่หลวงไม่สามารถนิรโทษกรรมให้ได้ เจี้ยนฟงขอความเห็นใจทำให้หม่าหยวนจื้อลงโทษโบยเจ็ดสิบไม้แลกกับนิรโทษกรรม หลี่อี้ทรงชื่นชมเจี้ยนฟงและเกาเสี่ยนหยางที่ส่งเงินไปช่วยผู้ประสบภัยเป็นที่เรียบร้อย เนื่องจากเกาเสี่ยนหยางมีคุณงามความดีใหญ่หลวง พระองค์จึงทรงพระราชทานยศถาบรรดาศักดิ์ให้เกาเสี่ยนหยาง เพื่อแลกกับอิสรภาพของเกาเย่าอัน
ตอนที่ 25
หลิวซันห่าวและและป๋อนำของขวัญไปที่บ้านสกุลเกาเพื่อแสดงความยินดีต่อเกาเย่าอันที่ได้รับอิสรภาพกลับคืนมา ด้านหลิวซันห่าวและเกาเสี่ยนหยางตกใจมากเมื่อพบว่าป๋อและเกาเย่าอันได้รับพิษร้ายเข้าไป หลิวซันห่าวและเกาเสี่ยนหยางพากันไปดูใจเกาเย่าอันเป็นครั้งสุดท้ายถึงรู้ว่าหลี่อี้ทรงพระราชทานการแต่งงานให้หลิวซันห่าวและเกาเสี่ยนหยาง ตามความปรารถนาครั้งสุดท้ายของเกาเย่าอัน เกาเสี่ยนหยางและย่วนชุ่ยหยุนได้พบซุ่นโดยบังเอิญ ซุ่นให้ความเห็นว่าถ้าคนร้ายรู้วิชามารจะต้องเสกพิษร้ายเข้าร่างกายอย่างแน่นอน เมื่อเกาเสี่ยนหยางได้ยินเช่นนั้นก็นึกถึงหลินกงกงคนของหม่าหยวนจื้อขึ้นมา เกาเสี่ยนหยางจำได้ว่ามือหลินกงกงมีสีดำปรากฏอยู่ เมื่อเกาเสี่ยนหยางมั่นใจเช่นนั้นแล้วก็นำความทูลหลี่อี้ หลี่อี้ทรงเอาผิดหม่าหยวนจื้อและหลินกงกงสร้างความฉงนท์ให้คนทั้งสองเป็นอันมาก เกาเสี่ยนหยางนัดเจี้ยนฟงออกมาพบเพื่อเตือนสติให้รู้ว่าหม่าหยวนจื้อเป็นคนอย่างไร ย่วนชุ่ยหยุนใช้เรื่องที่ซุ่นช่วยป๋อและพวกหาคนร้ายที่แท้จริงเป็นข้ออ้างเพื่อมอบรองเท้าคู่ใหม่ที่นางเย็บกับมือให้เจี้ยนฟง เรื่องนี้สร้างความไม่พอใจให้จงเสี่ยเสียเป็นอันมาก จงเสี่ยเสียจึงต่อว่าย่วนชุ่ยหยุนแทรกแซงคดีฆาตกรรมปู้จี๋เสียง ขณะที่หลิวซันห่าวกำลังปล่อยโคม นางก็พบเห็นโคมที่เหยาจินหลิงลอยให้ลูกชายที่ล่วงลับลอยมาติดโขดหิน
ตอนที่ 26
หลิวซันห่าวคาดคั้นเอาความจริงจากเป่าเสียนว่าเกี่ยวพันกับเรื่องที่เจียปี้ทำคุนไสยเหยาจินหลิงหรือไม่ เป่าเสียนยอมรับว่าเดิมทีเจียปี้คิดทำคุนไสยเหยาจินหลิง แต่ก็ไม่ได้ทำเนื่องจากตุ๊กตาผ้าถูกนางนำไปเผา หลิวซันห่าวหยั่งเชิงเหยาจินหลิงจนพบว่านางรู้ความจริงทั้งหมดแล้ว ขณะที่หลิวซันห่าวกำลังจะนำความทูลเจิ้งไทเฮานั่นเอง จู่ๆเหยาจินหลิงก็กระอักโลหิตออกมา สำนักนางกำนัลวุ่นอยู่กับการตระเตรียมงานเลี้ยงฉลององค์ชายถู่พาน การนี้จงเสี่ยเสียไม่ยอมให้ย่วนชุ่ยหยุนได้หน้าแต่เพียงผู้เดียวจึงวางแผนให้ร้าย เมื่อทุกคนมาถึงงานเลี้ยงก็พบเห็นซุ่นถือขวานและศีรษะของเซียนเฮ่ออยู่ในมือ หลิวซันห่าวปฏิเสธไม่ใช่ฝีมือ ซุ่นอย่างแน่นอน แต่หม่าหยวนจื้อกลับยืนกรานว่าจะคุมขังซุ่นให้ได้ ย่วนตัดสินใจยอมรับความผิดที่นางบกพร่องต่อหน้าที่ เมื่อเป็นเช่นนี้หม่าหยวนจื้อจึงตัดสินใจลงโทษประหารชีวิตย่วนชุ่ยหยุน เจิ้งไทเฮาและหลี่อี้เสด็จมาถึง ทั้งสองทรงกดดันหม่าหยวนจื้อ ด้วยการเปลี่ยนโทษประหารเป็นโทษโบย ซุ่นเชื่อว่าย่วนชุ่ยหยุนต้องป้ายสีโยนความผิดให้ตนอย่างแน่นอน ด้วยเหตุนี้จึงติดสินบนเจ้าหน้าที่ให้โบยย่วนชุ่ยหยุนอย่างหนัก
ตอนที่ 27
เกาเสี่ยนหยางและเจี้ยนฟงพบว่าเต๋ออี้ซึ่งถูกลดขั้นลดตำแหน่งล้มป่วยลงจนถึงแก่ความตาย เจี้ยนฟงวิพากษ์วิจารณ์หลี่อี้ทรงไม่แยกแยะถูกผิด เมื่อเกาเสี่ยนหยางได้ยินเช่นนั้นก็อธิบายถึงสาเหตุให้เจี้ยนฟงฟัง หลี่อี้ทรงมอบหมายให้เกาเสี่ยนหยางออกจากวังหลวงเพื่อแสวงหาขุนนางที่มีความซื่อสัตย์รับใช้ราชสำนักโดยที่พระองค์ทรงกำชับเกาเสี่ยนหยางให้เก็บรักษาบัญชีรายชื่อให้ดี เกาเสี่ยนหยางและหลิวซันห่าวร่ำลากัน ทันใดนั้น หม่าหยวนจื้อนำทหารจำนวนหนึ่งมาถึง จากนั้นก็ตั้งข้อหาเกาเสี่ยนหยางซ่อนบัญชีรายชื่อผู้ก่อการกบฏเอาไว้ จงเสี่ยเสียไปที่ฝ่ายออกแบบเพื่อรับรายงานประจำปี จงเสี่ยเสียบอกย่วนชุ่ยหยุนว่าย่วนชุ่ยหยุนกำลังบาดเจ็บ นางจะดูแลงานของย่วนชุ่ยหยุนไปพลางก่อน นึกไม่ถึงว่าย่วนชุ่ยหยุนนำรายงานประจำปีของทั้งสองฝ่ายที่นางดูแลอยู่มอบให้จงเสี่ยเสีย ขันทีวัยชราคนหนึ่งเซ่นไหว้ดวงวิญญาณปู้จี๋เสียงแล้วก็ขอโทษจงเสี่ยเสียที่ตนสั่งสอนปู้จี๋เสียงไม่ดีจนเดินผิดทาง เมื่อจงเสี่ยเสียได้ยินเช่นนั้นก็พบว่าที่แล้วมาตนเข้าใจผิดย่วนชุ่ยหยุน หลี่อี้ทรงพระราชทานงานเลี้ยงเฉลิมฉลองให้องค์ชาย ถู่พาน เรื่องนี้ทำให้เหยาจินหลิงเกิดความรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา หลิวซันห่าวมอบเครื่องประดับผีเสื้อซึ่งเป่าเสียนตั้งอกตั้งใจทำเป็นพิเศษให้เหยาจินหลิง หม่าหยวนจื้อใช้เรื่องนี้สำแดงอำนาจบารมี เหยาจินหลิงต้องการให้หลี่อี้ทรงปกป้องนาง แต่นึกไม่ถึงว่าหลี่อี้กลับทรงไม่มีรับสั่งแต่อย่างใด
ตอนที่ 28
เหยาจินหลิงไม่พอใจที่หลี่อี้ทรงปล่อยให้หม่าหยวนจื้อเหยียดหยามนางโดยไม่ทรงปกป้องนางแม้แต่น้อย แต่อีกด้านหนึ่งนั้น เกาเสี่ยหหยางกลับปกป้องหลิวซันห่าวเป็นอย่างดี เหยาจินหลิงเกิดความริษยาจึงตัดสินใจกำจัดหลิวซันห่าวด้วยการให้การสนับสนุนองค์ชายถู่พานและหลิวซันห่าวแต่งงานกัน ทำให้หลี่อี้และเกาเสี่ยนหยางจนปัญญาไม่รู้จะทำอย่างไร เป่าเสียนทูลเสนอ หลี่อี้ให้ทรงแต่งตั้งหลิวซันห่าวเป็นพระสนม ทันทีที่เรื่องนี้ประกาศออกไปทำให้เหยาจินหลิงเคียดแค้นมากยิ่งขึ้น เกาเสี่ยนหยางนัดหลิวซันห่าวออกมาพบโดยสารภาพว่าตนยินดีที่หลี่อี้ทรงแต่งตั้งนางเป็นพระสนม ทั้งที่ไม่อยากให้เป็นเช่นนั้นก็ตาม หลี่อี้ทรงตัดสินพระทัยเผชิญปัญหาด้วยพระองค์เองด้วยการให้เกาเสี่ยนหยางพาหลิวซันห่าวพากันหลบหนีไปให้ไกลที่สุด หลิวซันห่าวนัดพบจงเสี่ยเสียและย่วนชุ่ยหยุน นับเป็นอีกครั้งที่หลิวซันห่าวพยายามทำให้คนทั้งสองปรับความเข้าใจกันให้ได้ อย่างน้อยที่สุดก็เพื่อความสบายใจของนาง หม่าหยวนจื้อทูลถามหลี่อี้ถึงการหายตัวไปของเกาเสี่ยนหยางและหลิวซันห่าว ต่อมา หม่าหยวนจื้อได้รับรายงานลับว่าก่อนที่หลิวซันห่าวหายตัวไปนั้นมีคนพบเห็นหลิวซันห่าวและย่วนชุ่ยหยุนนัดพบกัน เมื่อหม่าหยวนจื้อรู้เช่นนั้นแล้วก็มีคำสั่งให้ เจี้ยนฟงไปควบคุมตัวย่วนชุ่ยหยุนเอาไว้ จงเสี่ยเสียไปเยี่ยมเยียนย่วนชุ่ยหยุนในห้องขัง ย่วนชุ่ยหยุนยอมรับต่อจงเสี่ยเสียว่านาง รู้เรื่องที่เกาเสี่ยนหยางและหลิวซันห่าวหลบหนีออกจากวังหลวงไปด้วยกัน แต่ด้วยความที่ไม่อยากให้จงเสี่ยเสียต้องพลอยเดือดร้อนไปด้วยจึงตัดสินใจไม่เปิดเผยเรื่องนี้ออกมา ขอให้จงเสี่ยเสียไปขอความช่วยเหลือจากเจี้ยนฟง ...
ตอนที่ 29
หม่าหยวนจื้อไม่คาดคิดมาก่อนว่าเพื่อย่วนชุ่ยหยุนแล้วเจี้ยนฟงจะหยิบยกเรื่องเก่าก่อนขึ้นมาข่มขู่ ทำให้หม่าหยวนจื้อไม่มีทางเลือกจึงต้องปล่อยตัวย่วนชุ่ยหยุน แต่กระนั้นก็เกลี้ยกล่อมบรรดาขุนนางใหญ่กดดันหลี่อี้ให้ทรงออกหมายจับกุมหลิวซันห่าว ไปทั่วแผ่นดิน ทันใดนั้น เกาเสี่ยนหยางก็ปรากฏตัวพร้อมด้วยเทวรูปกวนอิม หลี่อี้และพวกพากันไปที่พระตำหนักของเจิ้งไทเฮา ทุกคนพบว่าหลิวซันห่าวหลับสนิทด้วยความอ่อนเพลีย ในที่สุดหลี่อี้ก็ทรงหาทางออกด้วยการให้องค์ชายถู่พานเลิกล้มความคิดที่จะแต่งงานกับหลิวซันห่าว ซุ่นและเจี้ยนฟงพบกันโดยบังเอิญ เจี้ยนฟงจึงเชื้อเชิญซุ่นร่วมรับประทานอาหารด้วยกัน ย่วนชุ่ยหยุนสานสัมพันธ์ให้เจี้ยนฟงและซุ่นเพื่อให้เป็นพ่อลูกบุญธรรมกัน เจี้ยนฟงมอบหยกคู่กายให้ซุ่น ทำให้ซุ่นเกิดความฉงนท์ขึ้นมา ซุ่นนำหยกไปให้จงเสี่ยเสียตีราคา หยกมีมูลค่ามากแสดงถึงความจริงใจที่ต้องการรับซุ่นเป็นลูกบุญธรรม เจี้ยนฟงปฏิเสธหม่าหยวนจื้อที่อ้างสัมพันธ์ส่วนตัวแสวงหาประโยชน์ ทำให้หม่าหยวนจื้อเกิดความไม่พอใจขึ้นมาถึงกับอาฆาตมาตรร้ายเจี้ยฟงเลยทีเดียว หลี่อี้และ เกาเสี่ยนหยางนัดพบเจี้ยนฟงเพื่อแลกเปลี่ยนข่าวสารกัน
ตอนที่ 30
เจี้ยนฟงโกรธมากเมื่อพบโดยบังเอิญว่าเหยาจินหลิงอยู่เบื้องหลังการประทุษร้ายเป่าเสียนและลูกในครรภ์ของนาง ต่อมา เจี้ยนฟงและซุ่นเข้าร่วมพิธีสาบานเป็นพ่อลูกบุญธรรม ย่วนชุ่ยหยุนนึกอิจฉาที่ทั้งสองเรียกพ่อลูกด้วยความสนิทใจ แต่นึกไม่ถึงว่าในเวลาเดียวกันซุ่นก็ยอมรับย่วนชุ่ยหยุนเป็นแม่บุญธรรมสร้างความตื้นตันใจให้นางเป็นอันมาก หม่าหยวนจื้อซื้อตัวคนสนิทของ เจี้ยนฟงเพื่อให้วางยาพิษสังหารเจี้ยนฟง หลี่อี้ทรงค้นพบหลักฐานที่เจี้ยนฟงคิดยืมกองกำลังทหารของฉี่อ๋องเพื่อรับมือหม่าหยวนจื้อ จากห้องหนังสือของเจี้ยนฟง เนื่องจากฉี่อ๋องเป็นเชื้อพระวงศ์ ทำให้หลี่อี้ทรงวิตกกังวลว่าฉี่อ๋องยังคงปรารถนาที่จะเป็นฮ่องเต้ ด้วยเหตุนี้หลี่อี้จึงทรงใช้โอกาสที่เกาเสี่ยนหยางคุ้มกันเจี้ยนฟงกลับไปรักษาตัวที่บ้านเกิดเป็นการตบตาเพื่อเยี่ยมคารวะฉี่อ๋อง บัดนี้หลิวซันห่าวตั้งครรภ์แล้วนางจึงมีความหวังว่าเกาเสี่ยนหยางจะกลับมาโดยเร็ว หมอหลวงสันนิษฐานว่าเป่าเสียนแท้งลูก หลิวซันห่าวร้อนใจมากจึงนำความไปทูลหลี่อี้ เหยาจินหลิงทูลนำความไปทูลเจิ้งไทเฮาว่าหม่าหยวนจื้อมีแผนการปลงพระชนม์หลี่อี้หลังจากที่เป่าเสียนคลอดลูกแล้ว เพื่อตัดไฟต้นลมเหยาจินหลิงจึงทูลเสนอเจิ้งไทเฮาทรงมีราชโองการประกาศว่าเป่าเสียนแท้งลูก เจิ้งไทเฮาทรงมีพระบัญชาให้เหยาจินหลิงดำเนินการแทนพระนาง
ตอนที่ 31
หลังจากที่เหยาจินหลิงนำยาขับเลือดให้เป่าเสียนกินเพื่อให้แท้งลูกแล้ว นางก็เย้ยหยันเปิดเผยความจริงทั้งหมดออกมา หลี่อี้ทรงสะเทือนพระทัยยิ่งนักเมื่อทรงพบว่าเป่าเสียนเสียชีวิต พระองค์ทรงมีพระบัญชาให้สืบหาสาเหตุการตายของเป่าเสียนให้ได้ เจิ้งไทเฮาทรงยอมรับผิดต่อหลี่อี้ เกาเสี่ยนหยางและเจี้ยนฟงเดินทางไปที่จี้โจวเพื่อขอความช่วยเหลือจากฉี่อ๋อง นึกไม่ถึงว่าทั้งสองกลับถูกหม่าหยวนจื้อส่งนักฆ่าตามล่าหมายเอาชีวิต หม่าหยวนจื้อกล่าวหาหลี่ซันห่าวขโมยยาบำรุงครรภ์ไป บรรดานางกำนัลต่างพากันทูลขอพระเมตตาจากเจิ้งไทเฮาให้หลิวซันห่าว ทันใดนั้น หลี่อี้ก็เสด็จมาถึงโดยทรงมีรับสั่งว่าจะรับหลิวซันห่าวเป็นพระสนม หลี่อี้ทรงมีรับสั่งต่อหลิวซันห่าวว่าเกาเสี่ยนหยางและหลิวซันห่าวต่างเป็นพระสหายที่รู้พระทัยของพระองค์ด้วยกันทั้งคู่ เพื่อรักษาเลือดเนื้อเชื้อไขของเกาเสี่ยนหยางเอาไว้ พระองค์จึงต้องตัดสินพระทัยทำเช่นนี้ หลี่อี้และหม่าหยวนจื้อพากันปรึกษาหารือราชกิจด้วยกัน เจิ้งไทเฮาเสด็จเขาไท่ซันเพื่อบวงสรวงสวรรค์ หม่าหยวนจื้อทูลสนับสนุนเป็นเรื่องที่ดี หลี่อี้จึงทรงร่วมเดินทางไปด้วย ด้วยความที่หลี่อี้ทรงวิตกกังวลว่าการเดินทางไปครั้งนี้จะไม่ได้กลับมา พระองค์จึงทรงตัดสินพระทัยเปิดเผยความรู้สึกให้หลิวซันห่าวรู้
เหยาจินหลิงอ้างเหตุพระประชวรของไทเฮาเพื่อเข้าไปดูแลวังหลัง นอกจากนี้นางยังเปิดเผยเรื่องที่ซุ่นเป็นลูกติดของย่วนชุ่ยหยุน ออกมาอีกด้วย เรื่องนี้เองจึงเป็นเหตุให้หลิวซันห่าวและเหยาจินหลิงบาดหมางใจกัน
ตอนที่ 32
ย่วนชุ่ยหยุนไปหาจงเสี่ยเสียเพื่อคาดคั้นเอาความจริงจากนางว่านางรู้มาแต่แรกแล้วว่า ซุ่นไม่ใช่ลูกในไส้ของนางใช่หรือไม่ จงเสี่ยเสียไม่มีทางเลือกจึงตัดสินใจเปิดเผยความจริงออกมา หลิวซันห่าวนำความทูลเจิ้งไทเฮาถึงเรื่องที่เหยาจินหลิงแอบสืบหาความจริงถึงความสัมพันธ์ของย่วนชุ่ยหยุนและซุ่น ทำให้เหยาจินหลิงถูกเจิ้งไทเฮาทรงตำหนิอย่างรุนแรง หลี่อี้และหม่าหยวนจื้อเดินทางไปบวงสรวงสวรรค์ หม่หยวนจื้อพบว่าหลี่อี้ทรงตัดสินพระทัยแลกชีวิตพร้อมกันกับตน หม่าหยวนจื้อประกาศทั่วแผ่นดินว่า หลี่อี้ทรงบำเพ็ญพระกุศลที่วัดเพือความรุ่งเรืองของราชวงศ์ถัง การนี้ตนเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ หม่าหยวนจื้อพบพิรุธของเหยาจินหลิงจึงเชื่อว่านางต้องวางยาเจิ้งไทเฮาอย่างแน่นอน ด้วยเหตุนี้จึงตัดสินใจดึงนางมาเป็นพวก หลิวซันห่าวรู้สึกผิดหวังที่เหยาจินหลิงร่วมมือกับหม่าหยวนจื้อ ด้วยเหตุนี้นางจึงตัดสินใจดำเนินการตามแผนการที่หลี่อี้ทรงรับสั่งไว้ ทำให้แผนการของเหยาจินหลิงและหม่าหยวนจื้อล้มเหลว เพื่อไม่ให้หลิวซันห่าวขัดขวางการใหญ่ หม่าหยวนจื้อจึงตัดสินใจกำจัดหลิวซันห่าวให้สิ้นซาก หลี่อี้ ทรงลักลอบเสด็จไปที่เมืองจี้โจวเพื่อพบฉี่อ๋อง เหยาจินหลิงบุกไปที่ห้องบรรทมของไทเฮาเพื่อทูลพระนางถึงการสวรรคตของหลี่อี้ หลิวซันห่าวมาเข้าเฝ้าเจิ้งไทเฮา นางตกใจมากเมื่อพบเห็นเจิ้งไทเฮาทรงหมดสติไป เหยาจินหลิงทำร้ายหลิวซันห่าวจนหมดสติไป อีกคน หลังจากที่หลิวซันห่าวฟื้นได้สติขึ้นมาแล้วก็พบว่าเจิ้งไทเฮาสิ้นพระชนม์แล้ว
ตอนที่ 33
หม่าหยวนจื้อหว่านล้อมบรรดาขุนนางใหญ่ให้การสนับสนุนตนประหารชีวิตหลิวซันห่าว หลิวซันห่าวไม่มีทางเลือก จึงตัดสินใจใช้เลือดเนื้อเชื้อไขของหลี่อี้ปกป้องคุ้มครองชีวิตของนางเอาไว้ หลี่อี้และฉี่อ๋องเผชิญหน้ากัน เนื่องจากฉี่อ๋องคลางแคลงใจเรื่องที่หลี่อี้ได้รับการสถาปนาเป็นฮ่องเต้ ทำให้ฉี่อ๋องไม่ยินดีให้ยืมกำลังทหาร บรรดานางกำนัลของสำนักนางกำนัลนัดพบ เฟยเยี่ยน ด้วยหวังว่านางจะเปิดเผยฆาตกรที่แท้จริงออกมา ทันใดนั้น เหยาจินหลิงและหม่าหยวนจื้อก็ปรากฏตัวพร้อมด้วยขุนนางใหญ่จำนวนหนึ่งโดยกล่าวหาว่าบรรดานางกำนัลหว่านล้อมเฟยเยี่ยนให้ร้ายเหยาจินหลิง บรรดานางกำนัลถูกจับกุมคุมขัง หลี่อี้ ทรงยื่นข้อเสนอต่อฉี่อ๋องว่าถ้าหากฉี่อ๋องยินดีให้ความช่วยเหลืออย่างเต็มที่ พระองค์ก็จะทรงยอมสละราชบัลลังก์ให้ฉี่อ๋องเป็นการแลกเปลี่ยน หลี่อี้ทรงนำกองกำลังบุกเข้าเมืองหลวงด้วยพระองค์เอง หม่าหยวนจื้อเก็บสัมภาระหลบหนีโดยมีเหยาจินหลิงติดตาม ไปด้วย นึกไม่ถึงว่าหม่าหยวนจื้อกลับโยนความผิดทั้งหมดให้เหยาจินหลิงแต่เพียงผู้เดียว ในเวลานี้เหยาจินหลิงถึงสำนึกว่านาง ผิดทางไปเสียแล้ว เหยาจินหลิงสารภาพต่อหลิวซันห่าวว่านางทำผิดไปแล้ว ก่อนที่ย่วนชุ่ยหยุนและซุ่นจะไปจากวังหลวง จงเสี่ยเสียได้มอบของที่ระลึกให้ย่วนชุ่ยหยุน อีกด้านหนึ่งนั้น หลิวซันห่าวทูลเสนอความปรารถนาสามข้อของนางต่อหลี่อี้