บทวิเคราะห์ บล.ภัทร ประเมินเศรษฐกิจไทยในหัวเรื่อง "เหตุใดบาทจึงสามารถแข็งค่าขึ้น" ว่าสาเหตุพื้นฐานสำคัญที่ทำให้บาทแข็งค่า ไม่ใช่การเก็งกำไรค่าเงิน แต่เป็นผลจากไทยส่งออกมากเกินไป หรือมีการนำเข้าสินค้าน้อยเกินไปหรืออธิบายได้ว่าปัญหาที่เกิดขึ้นส่วนใหญ่เป็นผลมาจากดุลบัญชีเดินสะพัด
รวมถึงกรณีที่ธปท. จะคงค่าบาทไว้ต่ำกว่าราคาตลาด อาจก่อให้เกิดสถานการณ์เก็งกำไรแบบทางเดียว ซึ่งอาจดึงดูดเงินให้ไหลเข้ามาเก็งกำไร ซึ่งสมมติฐานข้างต้นอาจผิดพลาดได้ หากเกิดเหตุการณ์ดังต่อไปนี้ นั่นคือเมื่อราคาน้ำมันขึ้นถึง 100 ดอลลาร์สหรัฐต่อบาร์เรลเป็นเวลานาน การนำเข้าสินค้าของไทยเพิ่มขึ้น และบาทอ่อนค่าลง เพราะการนำเข้าน้ำมันปัจจุบันคิดเป็น 12% ของจีดีพี หากความวุ่นวายทางการเมืองกระตุ้นให้เกิดภาวะเงินทุนไหลออกและสถานการณ์บางอย่างที่ไม่สามารถคุมได้
ทั้งนี้ หากราคาน้ำมันโลกปรับลดลง15% จะยิ่งทำให้บาทแข็งค่ามากขึ้น และในระยะยาวการคงค่าเงินบาทให้อ่อนไว้ ไม่ใช่หนทางที่จะทำให้เศรษฐกิจขยายตัวต่อเนื่องในระยะยาว
ระยะยาวการหนุนให้บาทอ่อนค่า ไม่ช่วยให้การส่งออกขยายตัวได้แข็งแกร่ง เพราะการส่งออกโตแข็งแกร่ง จะเป็นสาเหตุให้บาทแข็งค่า ความสามารถแข่งขันด้านส่งออก จะเป็นผลมาจากการเพิ่มผลิตภาพ ซึ่งได้มีการสั่งสมเงินทุน และปรับปรุงเทคโนโลยี ที่มีแนวโน้มว่าจะได้มาจากการลงทุนโดยตรงของต่างชาติ
"ค่าบาทอ่อนลงอย่างมาก และภาวะถดถอยในประเทศ ผลักดันไทยส่งออกมากขึ้นตั้งแต่ปี 2540 เพื่อชำระคืนหนี้ต่างประเทศจำนวนมหาศาล ที่สั่งสมมาในช่วงครึ่งแรกของทศวรรษหลังปี 2533 ซึ่งทำให้หนี้ต่างประเทศของไทยในปี 2548 เทียบเป็นเปอร์เซ็นต์ของจีดีพีลดลงเหลือ 34% เป็นระดับเดียวกับปี2533 เช่นเดียวกับทุนสำรองสกุลเงินต่างประเทศของไทยจนถึงสิ้นปี 2548 อยู่ที่ 6.8 หมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐ เทียบเท่า35% ของจีดีพี ซึ่งสูงกว่าระดับ 22% ของจีดีพีในปี 2539"
ประเด็นวิเคราะห์
อย่างไรก็ตามเงินตราต่างประเทศเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับประเทศไทย แต่ในกรณีที่ประเทศไทยพึ่งพิงการส่งออกในสัดส่วนที่สูง และค้าขายกับต่างประเทศด้วยเงินดอลลาร์เป็นหลักเมื่อมีเงินดอลลาร์อยู่ในมือเป็นจำนวนมากผนวกกับเศรษฐกิจสหรัฐกำลังอ่อนแอ ย่อมส่งผลให้บาทแข็งค่าขึ้น ไทยควรหาทางใช้เงินดอลลาร์ที่มีอยู่ออกไปลงทุนในตลาดต่างประเทศให้มากยิ่งขึ้น ไม่ควรเก็บสะสมดอลลาร์ไว้มากและนานจนเกินไป
ที่มา: http://www.depthai.go.th