โครงการที่กระทรวงอุตสาหกรรมมีแผนดำเนินการส่งเสริมและผลักดันให้เกิดขึ้นตาม 5 ยุทธศาสตร์ของประเทศในขณะนี้ มีอยู่ 3 โครงการเด่นๆ ที่กำลังเป็นที่กล่าวถึง ได้แก่ โครงการศูนย์กลางการผลิตรถยนต์แห่งเอเชีย (ดีทรอยต์ออฟเอเชีย), โครงการครัวไทยสู่โลก และโครงการกรุงเทพเมืองแฟชั่น โดย 5 ยุทธศาสตร์ของประเทศปี 2547 ประกอบด้วย 1)อุตสาหกรรมอาหารและเครื่องดื่ม 2)อุตสาหกรรมแฟชั่น 3)อุตสาหกรรมยานยนต์ 4)อุตสาหกรรมซอฟต์แวร์ และ 5)อุตสาหกรรมท่องเที่ยว ที่มีอัตราการขยายตัวของมูลค่าการส่งออกสูง มีการใช้วัตถุดิบในประเทศเป็นหลัก และสร้างมูลค่าเพิ่มได้มาก
ประเด็นที่จะกล่าวถึงในครั้งนี้เป็น 1 ใน 3 โครงการเด่น นั่นก็คือ โครงการกรุงเทพเมืองแฟชั่น ซึ่งเป็นโครงการระยะยาว 3 ปี มีงบประมาณในการดำเนินการ 1,800 ล้านบาท และได้มีการเปิดตัวโครงการไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วเมื่อวันที่ 12-15 กุมภาพันธ์ที่ผ่านมา โดยใช้งบประมาณไปกว่า 50 ล้านบาท
โครงการกรุงเทพเมืองแฟชั่นเป็นโครงการที่ช่วยส่งเสริมพัฒนาและผลักดัน 3 อุตสาหกรรมที่มีความเกี่ยวข้องกับด้านแฟชั่นของไทยโดยตรง ได้แก่ 1)อุตสาหกรรมเสื้อผ้าและสิ่งทอ 2)อุตสาหกรรมเครื่องหนังและรองเท้า และ 3)อุตสาหกรรมอัญมณีและเครื่องประดับของไทย โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1)ให้อุตสาหกรรมแฟชั่นของไทยเป็นที่รู้จักและยอมรับในระดับโลก 2)ให้ประเทศไทยเป็นศูนย์กลางแฟชั่นแห่งเอเชียและแห่งโลก และ 3)ให้มีการขยายตัวของการส่งออกสินค้าด้านแฟชั่นไทยทั้งสิ่งทอ เครื่องหนัง และอัญมณีให้มากขึ้น เนื่องจากในปี 2546 ที่ผ่านมาอุตสาหกรรมด้านแฟชั่นของไทยทำรายได้ให้กับประเทศสูงถึง 3 แสนล้านบาท และในปี 2547 รัฐบาลมุ่งหวังที่จะผลักดันให้เพิ่มขึ้นเป็น 4 แสนล้านบาท
หลังการเปิดตัวโครงการกรุงเทพเมืองแฟชั่นเสร็จสิ้นไปแล้ว แผนการดำเนินงานต่อไปที่สภาอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย(สอท.) จะดำเนินการต่อไป คือ การจัดตั้งสถาบันแฟชั่นหรือโรงเรียนแฟชั่น เพื่อเป็นศูนย์กลางในการเปิดสอนด้านแฟชั่นให้กับบุคลากรภาคอุตสาหกรรมแฟชั่น โดยสถาบันแฟชั่นของนิวยอร์กจะเป็นผู้ดำเนินการเชิญผู้เชี่ยวชาญจากทั่วโลกมาสอนที่เมืองไทย และเป็นตัวกลางในการส่งเสริมการตั้งสถาบันสอนแฟชั่นจากต่างประเทศที่จะเข้ามาตั้งในไทย โดยได้ของบประมาณจากภาครัฐ 380 ล้านบาท ซึ่งการตั้งโรงเรียนหรือสถาบันสอนแฟชั่นจะได้รับการส่งเสริมให้ได้รับสิทธิประโยชน์การลงทุนจากสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการลงทุน (บีโอไอ)
ทั้งนี้ศูนย์การค้าสยามพารากอน และเซ็นทรัลเวิลด์พลาซ่าได้สนับสนุนพื้นที่ไว้แห่งละ 1,000 ตารางเมตร โดยหากมีผู้สนใจเข้ามาตั้งโรงเรียนสอนแฟชั่นในพื้นที่ดังกล่าว ทางภาครัฐพร้อมจะให้ใช้พื้นที่ฟรีเป็นเวลาปีครึ่งเพื่อเป็นการนำร่อง นอกจากนี้หลักสูตรการเรียนรู้บางสาขาภาครัฐอาจนำร่องเปิดสอนเองและบางหลักสูตรจะร่วมเปิดสอนกับสถาบันแฟชั่นของเอกชน เพื่อเป็นการสร้างบุคลากรและผู้ประกอบการรุ่นใหม่ด้านแฟชั่นของไทยให้มีมากขึ้น โดยที่บุคลากรภาคอุตสาหกรรมแฟชั่นควรมีความรู้พื้นฐาน เช่น 1)การพัฒนาการจัดการเพื่อให้มีความสามารถในการออกแบบ 2)การรู้แนวโน้มของแฟชั่นทั้งในประเทศและต่างประเทศ เช่น รูปแบบ สีสัน ความทันสมัย และ 3)มีการศึกษาข้อมูลด้านการตลาดการออกแบบอยู่ตลอดเวลา เป็นต้น
จากโครงการกรุงเทพเมืองแฟชั่นของภาครัฐที่จัดขึ้นนั้น ถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดีในระดับหนึ่งสำหรับอุตสาหกรรมแฟชั่นของไทย ซึ่งต้องใช้เวลานานในการพัฒนาให้แฟชั่นไทยก้าวสู่การเป็นศูนย์กลางเมืองแฟชั่นแห่งโลกเช่นเดียวกับประเทศอิตาลี ญี่ปุ่น และนิวยอร์ก แต่ทั้งนี้โครงการกรุงเทพเมืองแฟชั่นถือเป็นโครงการที่เปิโอกาสสำหรับผู้ประกอบการเอสเอ็มอีด้านแฟชั่นของไทย ให้มีการพัฒนาและสร้างบุคลากรแฟชั่นของไทยให้มีศักยภาพ, มีคุณภาพ และมีมาตรฐานเป็นสากล ตลอดจนเติบโตไปเป็นดีไซเนอร์ที่มีความสามารถพัฒนาแบรนด์สินค้าของตนเองให้แข็งแกร่ง มีความน่าเชื่อถือ และมีชื่อเสียงเป็นที่ยอมรับในระดับโลกได้ ไม่ใช่เป็นเพียงดีไซเนอร์ในบริษัทรับจ้างผลิตเพียงอย่างเดียว โดยอนาคตของดีไซเนอร์รุ่นใหม่จะต้องเป็นบุคลากรที่มีความรู้ในการประกอบธุรกิจ มีการปรับตัวให้ทันกับกระแสแฟชั่นที่เปลี่ยนแปลงไปอยู่เสมอ เพราะงานแฟชั่นยุคต่อไป คือ Business & Art หรือ R & D เมื่อทำชิ้นงานออกมาได้ก็ต้องขายได้ งานแฟชั่นจะไม่ใช่งานที่ผู้ประกอบการทำตามใจตัวเองอีกต่อไป แต่เป็นงานที่ต้องทำให้สอดคล้องกับความต้องการของผู้บริโภค และทำให้ผู้บริโภคกลับมาซื้อสินค้าอีก โดยมีตราสินค้าของตนเอง (Brand Name) เป็นตัวดึงดูดผู้บริโภค
การสร้างภาพลักษณ์ให้กับสินค้าในอุตสาหกรรมแฟชั่นของไทย ให้เป็นที่ยอมรับและน่าเชื่อถือแก่ผู้บริโภคในระดับโลก เป็นสิ่งจำเป็นและสำคัญอย่างมากในการนำอุตสาหกรรมแฟชั่นไทยสู่ตลาดโลก ซึ่งทางภาครัฐควรมีแนวทางส่งเสริม ให้ภาคเอกชนดำเนินกลยุทธ์การตลาดเชิงรุก โดยมีการพัฒนาประสิทธิภาพในการผลิต ทั้งในด้านของวัตถุดิบ คุณภาพของผลิตภัณฑ์ ฝีมือการผลิต รูปแบบและสีสันที่สอดคล้องกับกระแสแฟชั่น มีการบริการหลังการขายที่ดี และมีความรวดเร็วในการตอบสนองและการส่งมอบสินค้าให้กับลูกค้า เช่น การกำหนดมาตรฐานผลิตภัณฑ์ การจัดฝึกอบรมด้านการออกแบบ การคัดเลือกสินค้าคุณภาพสูงที่เป็นแบรนด์ของคนไทยนำมาจัดแสดงสินค้าในพื้นที่เดียวกันกับสินค้าคุณภาพสูงจากต่างประเทศ หรือการรวบรวมสินค้าที่เป็นแบรนด์ของคนไทยส่งออกไปยังตลาดจีน อินเดีย ตะวันออกกลาง และประเทศในแถบอาเซียน รวมถึงประเทศออสเตรเลียด้วย นอกจากนี้ภาครัฐควรจัดตั้งศูนย์ข้อมูลด้านการตลาดทั้งในและต่างประเทศที่เกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรมแฟชั่น เช่น แนวโน้มแฟชั่นในอนาคต รสนิยม ความต้องการของผู้บริโภค เป็นต้น โดยมีเจ้าหน้าที่บริการให้คำปรึกษาแนะนำด้านการตลาดแก่ผู้ประกอบการใหม่ให้สามารถนำไปดำเนินกลยุทธ์ด้านการค้าระหว่างประเทศให้มีประสิทธิภาพ สิ่งเหล่านี้จะเป็นช่องทางทำให้อุตสาหกรรมด้านแฟชั่นของไทยเป็นที่รู้จักและยอมรับในตลาดโลกได้
ถึงเวลาแล้วที่ผู้สนใจการออกแบบแฟชั่นของไทย จะลุกขึ้นมาจัดการออกแบบความคิดของตนให้เป็นผู้ประกอบการที่โดดเด่นในด้านแฟชั่นเสื้อผ้า เครื่องหนัง และเครื่องประดับ เพราะความฝันที่คนทั่วโลกจะได้รู้จักและยอมรับผลิตภัณฑ์ของคนไทยนั้นไม่เป็นเพียงความฝันอีกต่อไป
--กรมส่งเสริมอุตสาหกรรม--
-กภ-
ประเด็นที่จะกล่าวถึงในครั้งนี้เป็น 1 ใน 3 โครงการเด่น นั่นก็คือ โครงการกรุงเทพเมืองแฟชั่น ซึ่งเป็นโครงการระยะยาว 3 ปี มีงบประมาณในการดำเนินการ 1,800 ล้านบาท และได้มีการเปิดตัวโครงการไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วเมื่อวันที่ 12-15 กุมภาพันธ์ที่ผ่านมา โดยใช้งบประมาณไปกว่า 50 ล้านบาท
โครงการกรุงเทพเมืองแฟชั่นเป็นโครงการที่ช่วยส่งเสริมพัฒนาและผลักดัน 3 อุตสาหกรรมที่มีความเกี่ยวข้องกับด้านแฟชั่นของไทยโดยตรง ได้แก่ 1)อุตสาหกรรมเสื้อผ้าและสิ่งทอ 2)อุตสาหกรรมเครื่องหนังและรองเท้า และ 3)อุตสาหกรรมอัญมณีและเครื่องประดับของไทย โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1)ให้อุตสาหกรรมแฟชั่นของไทยเป็นที่รู้จักและยอมรับในระดับโลก 2)ให้ประเทศไทยเป็นศูนย์กลางแฟชั่นแห่งเอเชียและแห่งโลก และ 3)ให้มีการขยายตัวของการส่งออกสินค้าด้านแฟชั่นไทยทั้งสิ่งทอ เครื่องหนัง และอัญมณีให้มากขึ้น เนื่องจากในปี 2546 ที่ผ่านมาอุตสาหกรรมด้านแฟชั่นของไทยทำรายได้ให้กับประเทศสูงถึง 3 แสนล้านบาท และในปี 2547 รัฐบาลมุ่งหวังที่จะผลักดันให้เพิ่มขึ้นเป็น 4 แสนล้านบาท
หลังการเปิดตัวโครงการกรุงเทพเมืองแฟชั่นเสร็จสิ้นไปแล้ว แผนการดำเนินงานต่อไปที่สภาอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย(สอท.) จะดำเนินการต่อไป คือ การจัดตั้งสถาบันแฟชั่นหรือโรงเรียนแฟชั่น เพื่อเป็นศูนย์กลางในการเปิดสอนด้านแฟชั่นให้กับบุคลากรภาคอุตสาหกรรมแฟชั่น โดยสถาบันแฟชั่นของนิวยอร์กจะเป็นผู้ดำเนินการเชิญผู้เชี่ยวชาญจากทั่วโลกมาสอนที่เมืองไทย และเป็นตัวกลางในการส่งเสริมการตั้งสถาบันสอนแฟชั่นจากต่างประเทศที่จะเข้ามาตั้งในไทย โดยได้ของบประมาณจากภาครัฐ 380 ล้านบาท ซึ่งการตั้งโรงเรียนหรือสถาบันสอนแฟชั่นจะได้รับการส่งเสริมให้ได้รับสิทธิประโยชน์การลงทุนจากสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการลงทุน (บีโอไอ)
ทั้งนี้ศูนย์การค้าสยามพารากอน และเซ็นทรัลเวิลด์พลาซ่าได้สนับสนุนพื้นที่ไว้แห่งละ 1,000 ตารางเมตร โดยหากมีผู้สนใจเข้ามาตั้งโรงเรียนสอนแฟชั่นในพื้นที่ดังกล่าว ทางภาครัฐพร้อมจะให้ใช้พื้นที่ฟรีเป็นเวลาปีครึ่งเพื่อเป็นการนำร่อง นอกจากนี้หลักสูตรการเรียนรู้บางสาขาภาครัฐอาจนำร่องเปิดสอนเองและบางหลักสูตรจะร่วมเปิดสอนกับสถาบันแฟชั่นของเอกชน เพื่อเป็นการสร้างบุคลากรและผู้ประกอบการรุ่นใหม่ด้านแฟชั่นของไทยให้มีมากขึ้น โดยที่บุคลากรภาคอุตสาหกรรมแฟชั่นควรมีความรู้พื้นฐาน เช่น 1)การพัฒนาการจัดการเพื่อให้มีความสามารถในการออกแบบ 2)การรู้แนวโน้มของแฟชั่นทั้งในประเทศและต่างประเทศ เช่น รูปแบบ สีสัน ความทันสมัย และ 3)มีการศึกษาข้อมูลด้านการตลาดการออกแบบอยู่ตลอดเวลา เป็นต้น
จากโครงการกรุงเทพเมืองแฟชั่นของภาครัฐที่จัดขึ้นนั้น ถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดีในระดับหนึ่งสำหรับอุตสาหกรรมแฟชั่นของไทย ซึ่งต้องใช้เวลานานในการพัฒนาให้แฟชั่นไทยก้าวสู่การเป็นศูนย์กลางเมืองแฟชั่นแห่งโลกเช่นเดียวกับประเทศอิตาลี ญี่ปุ่น และนิวยอร์ก แต่ทั้งนี้โครงการกรุงเทพเมืองแฟชั่นถือเป็นโครงการที่เปิโอกาสสำหรับผู้ประกอบการเอสเอ็มอีด้านแฟชั่นของไทย ให้มีการพัฒนาและสร้างบุคลากรแฟชั่นของไทยให้มีศักยภาพ, มีคุณภาพ และมีมาตรฐานเป็นสากล ตลอดจนเติบโตไปเป็นดีไซเนอร์ที่มีความสามารถพัฒนาแบรนด์สินค้าของตนเองให้แข็งแกร่ง มีความน่าเชื่อถือ และมีชื่อเสียงเป็นที่ยอมรับในระดับโลกได้ ไม่ใช่เป็นเพียงดีไซเนอร์ในบริษัทรับจ้างผลิตเพียงอย่างเดียว โดยอนาคตของดีไซเนอร์รุ่นใหม่จะต้องเป็นบุคลากรที่มีความรู้ในการประกอบธุรกิจ มีการปรับตัวให้ทันกับกระแสแฟชั่นที่เปลี่ยนแปลงไปอยู่เสมอ เพราะงานแฟชั่นยุคต่อไป คือ Business & Art หรือ R & D เมื่อทำชิ้นงานออกมาได้ก็ต้องขายได้ งานแฟชั่นจะไม่ใช่งานที่ผู้ประกอบการทำตามใจตัวเองอีกต่อไป แต่เป็นงานที่ต้องทำให้สอดคล้องกับความต้องการของผู้บริโภค และทำให้ผู้บริโภคกลับมาซื้อสินค้าอีก โดยมีตราสินค้าของตนเอง (Brand Name) เป็นตัวดึงดูดผู้บริโภค
การสร้างภาพลักษณ์ให้กับสินค้าในอุตสาหกรรมแฟชั่นของไทย ให้เป็นที่ยอมรับและน่าเชื่อถือแก่ผู้บริโภคในระดับโลก เป็นสิ่งจำเป็นและสำคัญอย่างมากในการนำอุตสาหกรรมแฟชั่นไทยสู่ตลาดโลก ซึ่งทางภาครัฐควรมีแนวทางส่งเสริม ให้ภาคเอกชนดำเนินกลยุทธ์การตลาดเชิงรุก โดยมีการพัฒนาประสิทธิภาพในการผลิต ทั้งในด้านของวัตถุดิบ คุณภาพของผลิตภัณฑ์ ฝีมือการผลิต รูปแบบและสีสันที่สอดคล้องกับกระแสแฟชั่น มีการบริการหลังการขายที่ดี และมีความรวดเร็วในการตอบสนองและการส่งมอบสินค้าให้กับลูกค้า เช่น การกำหนดมาตรฐานผลิตภัณฑ์ การจัดฝึกอบรมด้านการออกแบบ การคัดเลือกสินค้าคุณภาพสูงที่เป็นแบรนด์ของคนไทยนำมาจัดแสดงสินค้าในพื้นที่เดียวกันกับสินค้าคุณภาพสูงจากต่างประเทศ หรือการรวบรวมสินค้าที่เป็นแบรนด์ของคนไทยส่งออกไปยังตลาดจีน อินเดีย ตะวันออกกลาง และประเทศในแถบอาเซียน รวมถึงประเทศออสเตรเลียด้วย นอกจากนี้ภาครัฐควรจัดตั้งศูนย์ข้อมูลด้านการตลาดทั้งในและต่างประเทศที่เกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรมแฟชั่น เช่น แนวโน้มแฟชั่นในอนาคต รสนิยม ความต้องการของผู้บริโภค เป็นต้น โดยมีเจ้าหน้าที่บริการให้คำปรึกษาแนะนำด้านการตลาดแก่ผู้ประกอบการใหม่ให้สามารถนำไปดำเนินกลยุทธ์ด้านการค้าระหว่างประเทศให้มีประสิทธิภาพ สิ่งเหล่านี้จะเป็นช่องทางทำให้อุตสาหกรรมด้านแฟชั่นของไทยเป็นที่รู้จักและยอมรับในตลาดโลกได้
ถึงเวลาแล้วที่ผู้สนใจการออกแบบแฟชั่นของไทย จะลุกขึ้นมาจัดการออกแบบความคิดของตนให้เป็นผู้ประกอบการที่โดดเด่นในด้านแฟชั่นเสื้อผ้า เครื่องหนัง และเครื่องประดับ เพราะความฝันที่คนทั่วโลกจะได้รู้จักและยอมรับผลิตภัณฑ์ของคนไทยนั้นไม่เป็นเพียงความฝันอีกต่อไป
--กรมส่งเสริมอุตสาหกรรม--
-กภ-