1. ปัญหา
จากการที่ประเทศซาอุดิอาระเบีย ห้ามนำเข้าปลาทูน่ากระป๋องในน้ำมันพืชจากประเทศไทย โดยอ้างว่า น้ำมันพืชที่เป็นส่วนประกอบเกิด
จากเมล็ดถั่วเหลืองที่ผ่านการตัดแต่งทางพันธุกรรม (Genetically Modified Organisms หรือ GMOs) เนื่องจากเห็นว่าประเทศไทย มีการนำ
เข้าเมล็ดถั่วเหลืองกว่าร้อยละ 70 ของการนำเข้าเมล็ดถั่วเหลืองทั้งหมด จากประเทศสหรัฐอเมริกา ซึ่งเป็นแหล่งต้นกำเนิดและมีการผลิตพืชจีเอ็มโอ
มากที่สุดในโลก และประเทศไทยไม่มีใบรับรองจากหน่วยงานราชการที่เกี่ยวข้องว่าสินค้าปลอดจาก GMOs และต่อมาประเทศ คูเวตได้ดำเนินการกีดกัน
ปลาทูน่ากระป๋องจากไทยเช่นเดียวกับประเทศซาอุดิอาระเบีย นั้น
ประเด็นปัญหาดังกล่าว ได้ส่งผลกระทบต่ออุตสาหกรรมการส่งออกปลาทูน่ากระป๋องของไทยที่ไทยเป็นผู้ส่งออกอันดับหนึ่งของโลกมูลค่ากว่า
18,000 ล้านบาทต่อปี ซึ่งอาจทำให้ไทย สูญเสียส่วนแบ่งตลาด และสูญเสียรายได้เงินตราต่างประเทศ รวมทั้งสร้างความไม่มั่นใจให้แก่ ผู้นำเข้า
ประเทศอื่น ๆ
ลำดับที่ ประเทศ ปริมาณ (ตัน) มูลค่า (ล้านบาท)
1 สหรัฐอเมริกา 88,832 7,124.80
2 แคนาดา 24,907 2,337.00
3 อังกฤษ 18,797 1,423.90
4 ญี่ปุ่น 12,093 1,367.00
5 อียิปต์ 11,642 769.6
6 ซาอุดิอาระเบีย 10,143 962.2
7 เยอรมนี 5,382 393
8 เนเธอร์แลนด์ 4,494 474.3
9 สวิตเซอร์แลนด์ 3,196 339.4
10 เลบานอน 3,122 329.2
ประเทศอื่น ๆ 40,796 3,316.60
รวม 223,404 18,837.00
ในปี 2542 ประเทศซาอุดิอาระเบียนำเข้าปลาทูน่ากระป๋องจากประเทศไทย จำนวน 10,143 ตัน มูลค่า 962.2 ล้านบาท
หรือคิดเป็นร้อยละ 4.5 และ 5.2 ของปริมาณและมูลค่า การส่งออกรวม ตามลำดับ คิดเป็นผู้นำเข้าปลาทูน่ากระป๋องที่สำคัญอันดับ 6 ของไทย
หากปัญหาการห้ามนำเข้าปลาทูน่ากระป๋องของไทยยังไม่สามารถหาข้อสรุปได้ อาจจะทำให้ไทยเสียตลาดซาอุดิอาระเบีย ซึ่งเป็นตลาดส่งออกสำคัญไป
ทั้งนี้ การที่ไทยจะฟ้องร้องต่อองค์การการค้าโลก (WTO) ว่าประเทศซาอุดิอาระเบียมีพฤติกรรมกีดกันการค้าในเรื่องที่ยังไม่มีข้อพิสูจน์
ทางวิทยาศาสตร์นั้น เป็นสิ่งที่ไม่สามารถทำได้ เนื่องจากประเทศซาอุดิอาระเบียไม่ได้เข้าร่วมเป็นสมาชิกของ WTO
ดังนั้น ทางเดียวที่จะทำได้ คือ การเจรจาแบบทวิภาคีเพื่อต่อรองกับประเทศ ซาอุดิอาระเบีย แต่ในการดำเนินมาตรการตอบโต้ก็ไม่สามารถ
ทำได้อย่างเต็มที่เช่นกัน เนื่องจากประเทศไทยนำเข้าสินค้าจำเป็นในกลุ่มพลังงานจากซาอุดิอาระเบีย ขณะที่ประเทศซาอุดิอาระเบียนำเข้าสินค้าในกลุ่ม
อาหาร ซึ่งมีทางเลือกที่จะนำเข้าจากประเทศผู้ผลิตอื่นที่มิใช่ไทย อาทิ อินโดนีเซีย หรือฟิลิปปินส์
ประเด็นที่น่าวิตกกังวล คือ ในปี 2542 การส่งออกปลาทูน่ากระป๋องไปยังกลุ่มประเทศตะวันออกกลางรวมทั้งสิ้น 37,904 ตัน เป็นมูลค่า
3,193.6 ล้านบาท หรือคิดเป็นร้อยละ 17.0 ของปริมาณและมูลค่าการส่งออกทั้งหมด หากการใช้มาตรการกีดกันการค้าโดยการอ้างเรื่อง GMOs
ขยายวงกว้างมากขึ้นในกลุ่มตะวันออกกลาง อาทิ อียิปต์ เลบานอน จะยิ่งทำให้ไทย ต้องสูญเสียส่วนแบ่งตลาดและส่งผลกระทบต่อผู้ผลิต ผู้ส่งออก
อุตสาหกรรมต่อเนื่อง ทำให้ สูญเสีย รายได้เงินตราต่างประเทศมากขึ้น และก่อให้เกิดความสูญเสียต่อเศรษฐกิจของประเทศเป็นอย่างมาก
2. อุตสาหกรรมอาหารอื่นที่คาดว่าจะถูกกระทบจากประเด็น GMOs
นอกจากอุตสาหกรรมปลาทูน่ากระป๋องที่ผู้นำเข้ากล่าวหาว่ามีส่วนประกอบที่เป็น GMOs แล้ว ยังอาจมีอุตสาหกรรมอาหารอื่น
ที่เสี่ยงต่อการที่ผู้นำเข้าจะยกประเด็นความปลอดภัยจากการบริโภค GMOs ของผู้บริโภคมาใช้เพื่อกีดกันการค้า เช่น เนื้อไก่แช่แข็ง เนื้อไก่ปรุงสำเร็จ
และไก่พร้อมปรุง เนื่องจากวัตถุดิบในการผลิตอาหารสำหรับเลี้ยงไก่ โดยเฉพาะกากถั่วเหลือง ซึ่งจำเป็นจะต้องนำเข้า เพราะผลผลิตในประเทศไม่
เพียงพอต่อความต้องการ โดยส่วนใหญ่นำเข้าจากประเทศสหรัฐอเมริกา อาร์เจนตินา และบราซิล ซึ่งเป็นแหล่งที่มีการผลิตและส่งออกเมล็ด
ถั่วเหลืองที่มีการตัดแต่งทางพันธุกรรม นอกจากนี้ ในกระบวนการผลิตเนื้อไก่ปรุงสำเร็จและไก่พร้อมปรุง มีการใช้ซอสถั่วเหลืองหรือซีอิ๊วในการปรุงรส
ซึ่งย่อมมีความเสี่ยงต่อการที่ผู้นำเข้าจะใช้มาตรการกีดกันการนำเข้าโดยอ้างเรื่อง GMOs เนื่องจากเกรงว่าจะเป็นซอสถั่วเหลืองหรือซีอิ๊วที่เกิดจาก
เมล็ดถั่วเหลืองที่ผ่านการตัดแต่งทางพันธุกรรม ซึ่งแม้ว่าในปัจจุบัน อุตสาหกรรม ดังกล่าว จะยังไม่ถูกกีดกันการนำเข้าโดยอ้างเรื่องความปลอดภัย
จากการบริโภคสินค้าที่มีส่วนประกอบของ GMOs ก็ตาม แต่ก็เป็นประเด็นสำคัญที่ทางการไม่ควรละเลย
นอกจากนี้ จากการที่กลุ่มประเทศแถบยุโรปและญี่ปุ่น รวมทั้งประเทศอื่น ๆ เริ่มมีการประกาศกฎระเบียบการนำเข้า โดยให้ผู้ส่งออกต้อง
ติดฉลาก เพื่อระบุว่าเป็นสินค้ามีส่วนประกอบที่เป็น GMOs หรือไม่นั้น หากการยอมรับสินค้า GMOs ของผู้บริโภคในแต่ละประเทศแตกต่างกัน ก็ย่อมมีผล
ต่อการส่งออกไปยังประเทศนั้น ๆ เช่นกัน ซึ่งหากผู้บริโภคไม่ยอมรับสินค้า GMOs ก็จะส่งผลไม่แตกต่างกับการกีดกันการนำเข้าที่ไทยประสบอยู่ในขณะนี้
และทำให้ไทยเสียตลาดส่งออกอาหารที่มี GMOs เป็นส่วนประกอบ จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่ทางการควรมีมาตรการและนโยบายที่เกี่ยวกับสินค้า GMOs
ให้ชัดเจน
3. ข้อเสนอแนะ
จากกรณีที่เกิดขึ้น แนวทางที่ประเทศไทยควรดำเนินการ คือ
1. เร่งสอบถามไปยังประเทศผู้นำเข้าโดยเร็ว เพื่อเป็นการลดความเสียหายที่อาจเกิดจากกระบวนการเจรจาที่ล่าช้า โดยเรียกร้องให้ประเทศ
ผู้นำเข้าต่าง ๆ กำหนดกฎระเบียบในการนำเข้าสินค้าให้ชัดเจนและเป็นมาตรฐาน โดยเฉพาะในเรื่องสินค้าและผลิตภัณฑ์ GMOs เพื่อเป็นกฎเกณฑ์
ให้ผู้ส่งออกสามารถปฏิบัติได้ถูกต้อง และป้องกันการกีดกันการค้าโดยอ้างเรื่องความปลอดภัยของผู้บริโภค ซึ่งยังคงไม่มีข้อพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์ว่า
ปลอดภัยหรือไม่ เพื่อให้ทราบความต้องการและมาตรฐานของสินค้าที่แต่ละประเทศต้องการ อาทิ ให้มีการติดฉลาก (Labelling) เพื่อให้ผู้บริโภค
ของประเทศผู้นำเข้ามีสิทธิ์เลือกบริโภคอาหาร หรือต้องการให้มีการออกใบรับรอง (Certificate) ว่าสินค้ามีส่วนประกอบที่เป็น GMOs หรือไม่
หรือต้องการให้ใช้พืชที่ไม่มีการตัดต่อทางพันธุกรรม (Non-GMOs) ในการผลิต เป็นต้น เพื่อให้ผู้ผลิตและผู้ส่งออกปรับตัว หรือปรับสายการผลิตได้ทัน
และสอดคล้องกับความต้องการของประเทศผู้นำเข้า ทั้งนี้ เพื่อรักษาส่วนแบ่งตลาดและความเป็นผู้นำในการส่งออกปลาทูน่ากระป๋อง รวมทั้ง
อุตสาหกรรมที่มีความเกี่ยวข้องกับ GMOs อาทิ เนื้อไก่แช่แข็ง เนื้อไก่ปรุงสำเร็จและไก่พร้อมปรุง ในตลาดโลกไว้
2. เนื่องจากปัจจุบัน กระแสการต่อต้านสินค้า GMOs ทวีความรุนแรงมากขึ้น โดยกลุ่มประเทศแถบยุโรป (EU) ได้ออกสมุดปกขาวว่าด้วยความปลอดภัย
ของอาหารในอียู ซึ่งสาระสำคัญคือ เสนอให้จัดตั้งหน่วยงาน European Food Authority (EFA) ภายในปี 2545 เพื่อทำหน้าที่ควบคุมดูแลความ
ปลอดภัยของอาหาร โดยครอบคลุมสินค้า GMOs ด้วย เพื่อให้เกิดความชัดเจนในการปฏิบัติเกี่ยวกับการติดฉลากและการวางจำหน่ายสินค้าอาหาร
GMOs ในกลุ่มประเทศแถบยุโรป ขณะที่ประเทศญี่ปุ่นได้ออกกฎหมายบังคับให้มีการติดฉลากสินค้า GMOs ภายในเดือนเมษายน 2543 รวมทั้งประเทศอื่น ๆ
เช่น เกาหลีใต้ ก็ได้เริ่มออกกฎระเบียบการ นำเข้าและการติดฉลากสินค้าและผลิตภัณฑ์ GMOs เช่นกัน
ดังนั้น การที่ประเทศไทยเร่งหาข้อสรุป เพื่อแก้ไขปัญหาการกีดกันการค้าที่เกิดขึ้น และเร่งกำหนดท่าทีที่ชัดเจนเกี่ยวกับการผลิต
การส่งออก การนำเข้าสินค้าและผลิตภัณฑ์ GMOs จึงเป็นสิ่งที่จำเป็นและต้องเร่งกระทำเป็นอย่างยิ่ง เนื่องจากอาจมีการต่อต้านที่รุนแรงมากขึ้น
จนกระทบกับอุตสาหกรรมอาหารที่เกี่ยวข้องกับ GMOs และส่งผลกระทบต่ออุตสาหกรรมต่อเนื่อง ภายในประเทศได้
3. ประเทศไทยควรตระหนักถึงความปลอดภัยของสุขอนามัยของผู้บริโภคชาวไทย จากการบริโภคอาหาร GMOs เช่นเดียวกับประเทศอื่น ๆ
โดยอาจบังคับให้สินค้าที่วางจำหน่ายทั้งจากการผลิตในประเทศและจากการนำเข้าต้องติดฉลาก หรือมีใบรับรอง เพื่อให้ผู้บริโภคมี ทางเลือก
และตัดสินใจว่าจะบริโภคสินค้า GMOs หรือไม่ เนื่องจากประเทศไทยมีการนำเข้าสินค้าที่เกิดจากการตัดต่อทางพันธุกรรมทั้งในรูปวัตถุดิบและสินค้า
สำเร็จรูป อาทิ มันฝรั่ง ข้าวโพด ข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ เมล็ดถั่วเหลือง และกากถั่วเหลือง เช่นกัน
4. เร่งพัฒนาและวิจัยการพัฒนาสินค้า GMOs และศึกษาผลกระทบที่จะเกิดจากการผลิตและบริโภคสินค้า GMOs เพื่อให้สามารถกำหนดนโยบายและ
การค้าสินค้า GMOs ที่เหมาะสมได้ ซึ่งหากสามารถพิสูจน์ได้ว่าสินค้า GMOs ปลอดภัยต่อผู้บริโภค ก็จำเป็นที่ไทยต้องยอมรับให้มีการผลิตสินค้า GMOs
ในเชิงพาณิชย์ เพื่อให้สามารถรักษาความสามารถในการแข่งขันได้ เนื่องจากไทยเป็นผู้ส่งออกสินค้าเกษตรและสินค้าเกษตรแปรรูปรายใหญ่ของโลก
ในทางกลับกัน หากกระแสการต่อต้านสินค้า GMOs มีความรุนแรงมากขึ้น ทางการควรห้ามนำเข้าสินค้าและผลิตภัณฑ์ GMOs โดยเด็ดขาด มิใช่
เพียงมีการห้ามนำเข้าเมล็ดพันธุ์พืช GMOs เพื่อเพาะปลูกในเชิงพาณิชย์เช่นที่ทำอยู่ เพื่อยืนยันต่อประเทศผู้นำเข้าว่า ผลิตภัณฑ์อาหารทุกประเภทของไทย
เป็นผลิตภัณฑ์ที่ปลอดจากสินค้า GMOs
--ธนาคารแห่งประเทศไทย--
-สส-
จากการที่ประเทศซาอุดิอาระเบีย ห้ามนำเข้าปลาทูน่ากระป๋องในน้ำมันพืชจากประเทศไทย โดยอ้างว่า น้ำมันพืชที่เป็นส่วนประกอบเกิด
จากเมล็ดถั่วเหลืองที่ผ่านการตัดแต่งทางพันธุกรรม (Genetically Modified Organisms หรือ GMOs) เนื่องจากเห็นว่าประเทศไทย มีการนำ
เข้าเมล็ดถั่วเหลืองกว่าร้อยละ 70 ของการนำเข้าเมล็ดถั่วเหลืองทั้งหมด จากประเทศสหรัฐอเมริกา ซึ่งเป็นแหล่งต้นกำเนิดและมีการผลิตพืชจีเอ็มโอ
มากที่สุดในโลก และประเทศไทยไม่มีใบรับรองจากหน่วยงานราชการที่เกี่ยวข้องว่าสินค้าปลอดจาก GMOs และต่อมาประเทศ คูเวตได้ดำเนินการกีดกัน
ปลาทูน่ากระป๋องจากไทยเช่นเดียวกับประเทศซาอุดิอาระเบีย นั้น
ประเด็นปัญหาดังกล่าว ได้ส่งผลกระทบต่ออุตสาหกรรมการส่งออกปลาทูน่ากระป๋องของไทยที่ไทยเป็นผู้ส่งออกอันดับหนึ่งของโลกมูลค่ากว่า
18,000 ล้านบาทต่อปี ซึ่งอาจทำให้ไทย สูญเสียส่วนแบ่งตลาด และสูญเสียรายได้เงินตราต่างประเทศ รวมทั้งสร้างความไม่มั่นใจให้แก่ ผู้นำเข้า
ประเทศอื่น ๆ
ลำดับที่ ประเทศ ปริมาณ (ตัน) มูลค่า (ล้านบาท)
1 สหรัฐอเมริกา 88,832 7,124.80
2 แคนาดา 24,907 2,337.00
3 อังกฤษ 18,797 1,423.90
4 ญี่ปุ่น 12,093 1,367.00
5 อียิปต์ 11,642 769.6
6 ซาอุดิอาระเบีย 10,143 962.2
7 เยอรมนี 5,382 393
8 เนเธอร์แลนด์ 4,494 474.3
9 สวิตเซอร์แลนด์ 3,196 339.4
10 เลบานอน 3,122 329.2
ประเทศอื่น ๆ 40,796 3,316.60
รวม 223,404 18,837.00
ในปี 2542 ประเทศซาอุดิอาระเบียนำเข้าปลาทูน่ากระป๋องจากประเทศไทย จำนวน 10,143 ตัน มูลค่า 962.2 ล้านบาท
หรือคิดเป็นร้อยละ 4.5 และ 5.2 ของปริมาณและมูลค่า การส่งออกรวม ตามลำดับ คิดเป็นผู้นำเข้าปลาทูน่ากระป๋องที่สำคัญอันดับ 6 ของไทย
หากปัญหาการห้ามนำเข้าปลาทูน่ากระป๋องของไทยยังไม่สามารถหาข้อสรุปได้ อาจจะทำให้ไทยเสียตลาดซาอุดิอาระเบีย ซึ่งเป็นตลาดส่งออกสำคัญไป
ทั้งนี้ การที่ไทยจะฟ้องร้องต่อองค์การการค้าโลก (WTO) ว่าประเทศซาอุดิอาระเบียมีพฤติกรรมกีดกันการค้าในเรื่องที่ยังไม่มีข้อพิสูจน์
ทางวิทยาศาสตร์นั้น เป็นสิ่งที่ไม่สามารถทำได้ เนื่องจากประเทศซาอุดิอาระเบียไม่ได้เข้าร่วมเป็นสมาชิกของ WTO
ดังนั้น ทางเดียวที่จะทำได้ คือ การเจรจาแบบทวิภาคีเพื่อต่อรองกับประเทศ ซาอุดิอาระเบีย แต่ในการดำเนินมาตรการตอบโต้ก็ไม่สามารถ
ทำได้อย่างเต็มที่เช่นกัน เนื่องจากประเทศไทยนำเข้าสินค้าจำเป็นในกลุ่มพลังงานจากซาอุดิอาระเบีย ขณะที่ประเทศซาอุดิอาระเบียนำเข้าสินค้าในกลุ่ม
อาหาร ซึ่งมีทางเลือกที่จะนำเข้าจากประเทศผู้ผลิตอื่นที่มิใช่ไทย อาทิ อินโดนีเซีย หรือฟิลิปปินส์
ประเด็นที่น่าวิตกกังวล คือ ในปี 2542 การส่งออกปลาทูน่ากระป๋องไปยังกลุ่มประเทศตะวันออกกลางรวมทั้งสิ้น 37,904 ตัน เป็นมูลค่า
3,193.6 ล้านบาท หรือคิดเป็นร้อยละ 17.0 ของปริมาณและมูลค่าการส่งออกทั้งหมด หากการใช้มาตรการกีดกันการค้าโดยการอ้างเรื่อง GMOs
ขยายวงกว้างมากขึ้นในกลุ่มตะวันออกกลาง อาทิ อียิปต์ เลบานอน จะยิ่งทำให้ไทย ต้องสูญเสียส่วนแบ่งตลาดและส่งผลกระทบต่อผู้ผลิต ผู้ส่งออก
อุตสาหกรรมต่อเนื่อง ทำให้ สูญเสีย รายได้เงินตราต่างประเทศมากขึ้น และก่อให้เกิดความสูญเสียต่อเศรษฐกิจของประเทศเป็นอย่างมาก
2. อุตสาหกรรมอาหารอื่นที่คาดว่าจะถูกกระทบจากประเด็น GMOs
นอกจากอุตสาหกรรมปลาทูน่ากระป๋องที่ผู้นำเข้ากล่าวหาว่ามีส่วนประกอบที่เป็น GMOs แล้ว ยังอาจมีอุตสาหกรรมอาหารอื่น
ที่เสี่ยงต่อการที่ผู้นำเข้าจะยกประเด็นความปลอดภัยจากการบริโภค GMOs ของผู้บริโภคมาใช้เพื่อกีดกันการค้า เช่น เนื้อไก่แช่แข็ง เนื้อไก่ปรุงสำเร็จ
และไก่พร้อมปรุง เนื่องจากวัตถุดิบในการผลิตอาหารสำหรับเลี้ยงไก่ โดยเฉพาะกากถั่วเหลือง ซึ่งจำเป็นจะต้องนำเข้า เพราะผลผลิตในประเทศไม่
เพียงพอต่อความต้องการ โดยส่วนใหญ่นำเข้าจากประเทศสหรัฐอเมริกา อาร์เจนตินา และบราซิล ซึ่งเป็นแหล่งที่มีการผลิตและส่งออกเมล็ด
ถั่วเหลืองที่มีการตัดแต่งทางพันธุกรรม นอกจากนี้ ในกระบวนการผลิตเนื้อไก่ปรุงสำเร็จและไก่พร้อมปรุง มีการใช้ซอสถั่วเหลืองหรือซีอิ๊วในการปรุงรส
ซึ่งย่อมมีความเสี่ยงต่อการที่ผู้นำเข้าจะใช้มาตรการกีดกันการนำเข้าโดยอ้างเรื่อง GMOs เนื่องจากเกรงว่าจะเป็นซอสถั่วเหลืองหรือซีอิ๊วที่เกิดจาก
เมล็ดถั่วเหลืองที่ผ่านการตัดแต่งทางพันธุกรรม ซึ่งแม้ว่าในปัจจุบัน อุตสาหกรรม ดังกล่าว จะยังไม่ถูกกีดกันการนำเข้าโดยอ้างเรื่องความปลอดภัย
จากการบริโภคสินค้าที่มีส่วนประกอบของ GMOs ก็ตาม แต่ก็เป็นประเด็นสำคัญที่ทางการไม่ควรละเลย
นอกจากนี้ จากการที่กลุ่มประเทศแถบยุโรปและญี่ปุ่น รวมทั้งประเทศอื่น ๆ เริ่มมีการประกาศกฎระเบียบการนำเข้า โดยให้ผู้ส่งออกต้อง
ติดฉลาก เพื่อระบุว่าเป็นสินค้ามีส่วนประกอบที่เป็น GMOs หรือไม่นั้น หากการยอมรับสินค้า GMOs ของผู้บริโภคในแต่ละประเทศแตกต่างกัน ก็ย่อมมีผล
ต่อการส่งออกไปยังประเทศนั้น ๆ เช่นกัน ซึ่งหากผู้บริโภคไม่ยอมรับสินค้า GMOs ก็จะส่งผลไม่แตกต่างกับการกีดกันการนำเข้าที่ไทยประสบอยู่ในขณะนี้
และทำให้ไทยเสียตลาดส่งออกอาหารที่มี GMOs เป็นส่วนประกอบ จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่ทางการควรมีมาตรการและนโยบายที่เกี่ยวกับสินค้า GMOs
ให้ชัดเจน
3. ข้อเสนอแนะ
จากกรณีที่เกิดขึ้น แนวทางที่ประเทศไทยควรดำเนินการ คือ
1. เร่งสอบถามไปยังประเทศผู้นำเข้าโดยเร็ว เพื่อเป็นการลดความเสียหายที่อาจเกิดจากกระบวนการเจรจาที่ล่าช้า โดยเรียกร้องให้ประเทศ
ผู้นำเข้าต่าง ๆ กำหนดกฎระเบียบในการนำเข้าสินค้าให้ชัดเจนและเป็นมาตรฐาน โดยเฉพาะในเรื่องสินค้าและผลิตภัณฑ์ GMOs เพื่อเป็นกฎเกณฑ์
ให้ผู้ส่งออกสามารถปฏิบัติได้ถูกต้อง และป้องกันการกีดกันการค้าโดยอ้างเรื่องความปลอดภัยของผู้บริโภค ซึ่งยังคงไม่มีข้อพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์ว่า
ปลอดภัยหรือไม่ เพื่อให้ทราบความต้องการและมาตรฐานของสินค้าที่แต่ละประเทศต้องการ อาทิ ให้มีการติดฉลาก (Labelling) เพื่อให้ผู้บริโภค
ของประเทศผู้นำเข้ามีสิทธิ์เลือกบริโภคอาหาร หรือต้องการให้มีการออกใบรับรอง (Certificate) ว่าสินค้ามีส่วนประกอบที่เป็น GMOs หรือไม่
หรือต้องการให้ใช้พืชที่ไม่มีการตัดต่อทางพันธุกรรม (Non-GMOs) ในการผลิต เป็นต้น เพื่อให้ผู้ผลิตและผู้ส่งออกปรับตัว หรือปรับสายการผลิตได้ทัน
และสอดคล้องกับความต้องการของประเทศผู้นำเข้า ทั้งนี้ เพื่อรักษาส่วนแบ่งตลาดและความเป็นผู้นำในการส่งออกปลาทูน่ากระป๋อง รวมทั้ง
อุตสาหกรรมที่มีความเกี่ยวข้องกับ GMOs อาทิ เนื้อไก่แช่แข็ง เนื้อไก่ปรุงสำเร็จและไก่พร้อมปรุง ในตลาดโลกไว้
2. เนื่องจากปัจจุบัน กระแสการต่อต้านสินค้า GMOs ทวีความรุนแรงมากขึ้น โดยกลุ่มประเทศแถบยุโรป (EU) ได้ออกสมุดปกขาวว่าด้วยความปลอดภัย
ของอาหารในอียู ซึ่งสาระสำคัญคือ เสนอให้จัดตั้งหน่วยงาน European Food Authority (EFA) ภายในปี 2545 เพื่อทำหน้าที่ควบคุมดูแลความ
ปลอดภัยของอาหาร โดยครอบคลุมสินค้า GMOs ด้วย เพื่อให้เกิดความชัดเจนในการปฏิบัติเกี่ยวกับการติดฉลากและการวางจำหน่ายสินค้าอาหาร
GMOs ในกลุ่มประเทศแถบยุโรป ขณะที่ประเทศญี่ปุ่นได้ออกกฎหมายบังคับให้มีการติดฉลากสินค้า GMOs ภายในเดือนเมษายน 2543 รวมทั้งประเทศอื่น ๆ
เช่น เกาหลีใต้ ก็ได้เริ่มออกกฎระเบียบการ นำเข้าและการติดฉลากสินค้าและผลิตภัณฑ์ GMOs เช่นกัน
ดังนั้น การที่ประเทศไทยเร่งหาข้อสรุป เพื่อแก้ไขปัญหาการกีดกันการค้าที่เกิดขึ้น และเร่งกำหนดท่าทีที่ชัดเจนเกี่ยวกับการผลิต
การส่งออก การนำเข้าสินค้าและผลิตภัณฑ์ GMOs จึงเป็นสิ่งที่จำเป็นและต้องเร่งกระทำเป็นอย่างยิ่ง เนื่องจากอาจมีการต่อต้านที่รุนแรงมากขึ้น
จนกระทบกับอุตสาหกรรมอาหารที่เกี่ยวข้องกับ GMOs และส่งผลกระทบต่ออุตสาหกรรมต่อเนื่อง ภายในประเทศได้
3. ประเทศไทยควรตระหนักถึงความปลอดภัยของสุขอนามัยของผู้บริโภคชาวไทย จากการบริโภคอาหาร GMOs เช่นเดียวกับประเทศอื่น ๆ
โดยอาจบังคับให้สินค้าที่วางจำหน่ายทั้งจากการผลิตในประเทศและจากการนำเข้าต้องติดฉลาก หรือมีใบรับรอง เพื่อให้ผู้บริโภคมี ทางเลือก
และตัดสินใจว่าจะบริโภคสินค้า GMOs หรือไม่ เนื่องจากประเทศไทยมีการนำเข้าสินค้าที่เกิดจากการตัดต่อทางพันธุกรรมทั้งในรูปวัตถุดิบและสินค้า
สำเร็จรูป อาทิ มันฝรั่ง ข้าวโพด ข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ เมล็ดถั่วเหลือง และกากถั่วเหลือง เช่นกัน
4. เร่งพัฒนาและวิจัยการพัฒนาสินค้า GMOs และศึกษาผลกระทบที่จะเกิดจากการผลิตและบริโภคสินค้า GMOs เพื่อให้สามารถกำหนดนโยบายและ
การค้าสินค้า GMOs ที่เหมาะสมได้ ซึ่งหากสามารถพิสูจน์ได้ว่าสินค้า GMOs ปลอดภัยต่อผู้บริโภค ก็จำเป็นที่ไทยต้องยอมรับให้มีการผลิตสินค้า GMOs
ในเชิงพาณิชย์ เพื่อให้สามารถรักษาความสามารถในการแข่งขันได้ เนื่องจากไทยเป็นผู้ส่งออกสินค้าเกษตรและสินค้าเกษตรแปรรูปรายใหญ่ของโลก
ในทางกลับกัน หากกระแสการต่อต้านสินค้า GMOs มีความรุนแรงมากขึ้น ทางการควรห้ามนำเข้าสินค้าและผลิตภัณฑ์ GMOs โดยเด็ดขาด มิใช่
เพียงมีการห้ามนำเข้าเมล็ดพันธุ์พืช GMOs เพื่อเพาะปลูกในเชิงพาณิชย์เช่นที่ทำอยู่ เพื่อยืนยันต่อประเทศผู้นำเข้าว่า ผลิตภัณฑ์อาหารทุกประเภทของไทย
เป็นผลิตภัณฑ์ที่ปลอดจากสินค้า GMOs
--ธนาคารแห่งประเทศไทย--
-สส-