สถาบันพัฒนาการจัดการระหว่างประเทศ (IMD) ได้รายงานการจัดอันดับขีดความสามรถในการแข่งขันประจำปี 2549 โดยผลจากการจัดอันดับในครั้งนี้พบว่า ขีดความสามรถในการแข่งขันของประเทศไทยได้ลดลงถึง 5 อันดับ จากอันดับที่ 27 ลดลงมาอยู่ที่อันดับ 32 เนื่องจากมีบางประเทศ โดยเฉพาะประเทศเล็กๆ ในกลุ่มสแกนดิเนเวีย เช่น เดนมาร์ก ฟินแลนด์ ไอซ์แลนด์ และไอแลนด์ ได้ปรับตัวเองให้ขยับขึ้นได้อย่างรวดเร็ว และนับว่ามีความโดดเด่นมากในการจัดอันดับครั้งล่าสุด โดยประเทศเหล่านี้สามารถก้าวขึ้นสู่อันดับที่สูงขึ้นเรื่อยๆ และรวดเร็ว
ประธาน IMD ดร.ปีเตอร์ โลแรนจ์ ได้ตั้งข้อสังเกตถึงปัจจัยประสิทธิภาพของธุรกิจเอกชนซึ่งเป็น 1 ใน 4 ปัจจัยหลัก (ปัจจัยประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ ประสิทธิภาพของภาครัฐที่มีผลต่อขีดความสามารถในการแข่งขัน และระบบสาธารณูปโภคพื้นฐาน) ที่มีผลต่อการคำนวณหาอันดับประเทศ ว่าค่อนข้างมีเสถียรภาพ โดยการจัดอันดับครั้งล่าสุดอยู่ที่ระดับเดิมเท่ากับปีที่แล้ว ดังนั้นไทยควรพัฒนาขีดความสามารถของภาคธุรกิจเอกชน เนื่องจากจุดแข็งของไทยอยู่ที่ความสำเร็จของภาคธุรกิจดังกล่าว ประกอบกับการบริโภคภายในประเทศของไทยเอง ในขณะที่จุดอ่อนของไทยยังอยู่ในกลุ่มปัจจัยประสิทธิภาพของภาครัฐ เช่น ปัญหาระบบขั้นตอนอันยุ่งยาก การเปิดเสรี รวมถึงปัญหาการคอร์รัปชั่นซึ่งเป็นปัญหาสำคัญต่อประสิทธิภาพและเศรษฐกิจของประเทศอย่างมาก ทั้งนี้ดร.ปีเตอร์ ได้เสนอแนะ 3 เรื่องสำคัญที่รัฐบาลไทยควรดำเนินการ ได้แก่ 1. การเปิดเสรีการค้าและการลงทุน 2. การต่อสู้กับปัญหาคอรัปชั่น และ 3. การเร่งพัฒนาระบบสาธารณูปโภคพื้นฐาน
ประเด็นวิเคราะห์
การเปลี่ยนแปลงอันดับขีดความสามารถในการแข่งขันที่ลดลงของประเทศไทย เป็นสัญญาณบ่งชี้ว่าประเทศไทยจะต้องมุ่งเน้นการพัฒนาปัจจัยที่เป็นจุดอ่อน เช่น ปจจัยภาวะเศรษฐกิจ ปัจจัยในเรื่องของสาธารณูปโภค ให้เพิ่มมากยิ่งขึ้น เพื่อเพิ่มศักยภาพในการแข่งขันของประเทศไทยกับประเทศต่างๆ ทั่วโลก
ที่มา: http://www.depthai.go.th