เช้าวันนี้ ผมกับพรรคประชาธิปัตย์ ขอนำเสนอวาระประชาชนในหัวข้อ ‘วาระใต้สันติ’ ซึ่งเป็นวาระประชาชน เป็นนโยบายที่ มีความสำคัญเป็นอย่างมาก เพราะว่าปัญหาความไม่สงบใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ ถือว่าเป็นปัญหาที่มีความสำคัญมาก ไม่ใช่เฉพาะสำหรับพี่น้องในพื้นที่ แต่ถือว่าเป็นความทุกข์ของคนไทยทั้งประเทศ เป็นปัญหาความสูญสัยในเรื่องของชีวิตของผู้บริสุทธิ์จำนวนมาก ซึ่งไม่ควรจะเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นไม่ว่าจะในสังคมใดก็ตาม และนามมาสู่วิกฤติในเรื่องของความแตกแยก วิกฤติความสามัคคี นั้นจึงเป็นปัญหาที่ต้องการการแก้ไขอย่างเร่งด่วน และพรรคการเมือง อย่างพรรคประชาธิปัตย์ ถือเป็นความรับผิดชอบสูงสุด ในการที่จะต้องมีแนวทางที่ชัดเจนในการที่จะแก้ไขปัญหานี้
ความรุนแรงเพิ่มขึ้นกว่า 11 ปีก่อนถึง 26 เท่า
ผมอยากให้เห็นภาพความรุนแรงของปัญหาในขณะนี้ เพื่อที่จะให้เรามีความเข้าใจตรงกันก่อนว่าสภาพปัญหาที่เกิดขึ้นในขณะนี้ ที่มาที่ไป และเรามองเห็นภาพใหญ่ภาพรวมกันอย่างไร เราจะได้ยินเสมอว่า เหตุการณ์ความรุนแรง 3จังหวัดชายแดนภาคใต้ เป็นปัญหาที่มีมาทุกยุคทุกสมัย เป็นปัญหาที่สะสมหมักหมมกันมา ไม่ใช่เรื่องที่มาเกิดขึ้นในช่วงนี้ แต่ว่าเ พียงภาพนี้ ซึ่งปรากฎอยู่ในรายงานของคณะกรรมการอิสระเพื่อความสมานฉันท์แห่งชาติ หรือ กอส. เราจะเห็นชัดเจนว่าปัญหาที่เรามองเห็นอยู่ในขณะนี้ ในช่วงปี 4257 — 2549 ความแตกต่างจากสภาพความรุนแรงของปัญหา 10 ปีก่อนหน้านั้นเป็นอย่างไร ตั้งแต่ปี 2536 — 2546 เป็นเวลา 11 ปี เหตุการณ์ความรุนแรง ซึ่งนับ 5 จังหวัด คือครอบคลุมไปถึง สงขลา และสตูล เกิดขึ้น 748 ครั้ง เฉลี่ยแล้วปีละ 685 ครั้ง แต่ว่าปี 2547 — 2548 จะเห็นว่า เหตุการณ์ความรุนแรงได้เพิ่มจำนวนขึ้นอย่างมหาศาล ปี 47 จำนวน 1,843 ครั้ง ปี 48 จำนวน 1,703 ครั้ง ปีนี้ เฉพาะ 8 เดือนแรก 1,202 ครั้ง เพราะฉะนั้นเมื่อดูแล้ว เหตุการณ์ความรุนแรง เฉพาะใน 2 ปี คือ 47 — 48 รวมกันแล้วมันเพิ่มขึ้นจาก 11 ปีก่อนหน้านั้น เรียกได้ว่า 26 เท่า ผมจึงอยากให้เราเข้าใจตรงกันก่อนว่าสภาพวิกฤติที่เราเผชิญอยู่ในปัจจุบันนี้ แม้จะมีเหตุที่เราอาจจะเอมโยงไปถึงอดีตที่ยาวไกลได้ก็ตาม แต่สภาความรุนแรงของมันที่ก้าวกระโดดขึ้นมา มันฟ้องว่าถ้าเราจะวิเคราะห์ปัญหาให้ถูกเราต้องดูปัจจัยว่า มันเกิดขึ้นจากอะไรอย่างไร ถ้าดูลงไปในรายละเอียดว่า เหตุการณ์ความรุนแรงที่เกิดขึ้นในช่วงปี 47- 49 ก็มีสถิติที่จำแนกออกมาอย่างชัดเจน มีการยิงกัน 2,000 กว่าครั้งคือ ร้อยละ 40 ถัดมาก็เป็นเรื่องของการวางระเบิด ร้อยละ 19 จำนวน 967 ครั้ง ถัดมาก็เป็นเรื่องของการวางเพลิง นอกนั้นก็จะเป็นเรื่องของการก่อกวน แล้วก็เหตุการณ์อื่นๆ ถ้าดูสถานที่ของการก่อเหตุจะพบว่านราธิวาส จะเป็นจังหวัดที่มีเหตุการณ์ความรุนแรงบ่อยครั้งที่สุด ตามมาด้วยปัตตานี ตามมาด้วยยะลา ขณะเดียวกันก็มีเหตุการณ์เกิดขึ้นที่สงขลาถึง 318 ครั้ง ความสูญเสีย มีผู้เสียชีวิตในเหตุการณ์ความรุนแรงในช่วงปี 47 — สิงหา 49 จำนวน 1,730 คน บาดเจ็บอีก 2,513 คน รวมผู้เสียชีวิต รวมผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บ 4,243 คน เพราะฉะนั้นถือว่าเป็นปัญหาที่รุนแรง และเข้าขั้นวิกฤติ
ฟันธง รัฐบาลคิดใหม่ทำใหม่ กำหนดนโยบายผิดพลาด นำไปสู่ปัญหา
ผมจึงอยากเริ่มต้นจากสมมติฐาน ซึ่งผมเชื่อว่าสถิติต่างๆการวิเคราะห์ของผู้เกี่ยวข้องน่าจะยืนยันได้แล้ว และวันนี้ต้องขอพูดแบบตรงไปตรงมา ฟันธงเลยว่า ปัญหามาจากอะไร ปัญาหาโดยสรุปก็มาจาก การประเมินสถานการณ์ที่ผิดพลาด กับปัญหาการเมืองคิดใหม่ทำใหม่ ที่นำมาสู่การกำหนดนโยบายที่ผิดพลาด แล้วก็เป็นความรุนแรงอย่างที่เราเห็นกันอยู่ในปัจจุบัน การประเมินสถานการณ์ที่ผิดพลาด ไม่มีแอะไรชัดเจนไปกว่า คำพูดของหัวหน่รัฐบาบเมื่อเกิดเหตุความไม่สงบครั้งแรก ของรัฐบาลนายกฯทักษิณที่สรุปเอาเองว่า ปัญหาในพื้นที่ตรงนั้นไม่ได้ต่างไปจากปัญหาความไม่สงบ หรืออา๙ญากรรมในพื้นที่ ไม่ควรจะต้องมีอะไรพิเศษใยนการที่จะจัดการแก้ไขปัญหานั้นๆ เป็นเรื่องของโจรกระจอก เป็นเรื่องของวัยรุ่นติดยา เป็นเรื่องของอันธพาล สุดท้ายก็ทำให้การประเมินสถานการณ์นั้นผิดโดยสิ้นเชิง ขณะเดียวกันความพยายามที่จะเอาเรื่องของการเมืองแบบคิดใหม่ทำใหม่มาเป็นตัวนำ ก็ไปซ้ำเติมในเรื่อของการกำหนดนโยบาย การยกเลิก ศอ.บต. และ พตท.43 นอกเหนือจากเป็นเรื่องที่เป็นผลพวงมาจากการประเมินสถานการณ์ที่ผิดพลาด ผมเรียนว่าส่วนหนึ่งที่อยากทำก็เพราะว่าอยากให้มีความรู้สึกว่ารัฐบาลของนายกฯทักษิณ ทำอะไรใหม่ๆ ไม่ยอมรับงานของรัฐบาลในอดีตที่ทำมา ไม่ว่าจะเป็นการก่อตั้งกลไก หรือทำให้เกิดความต่อเนื่องในเรื่องของการสร้างความมั่นใจ หรือความไว้วางใจของคนในพื้นที่กับรัฐ แต่คิดง่ายๆว่า อยากจะมีอะไรใหม่ ไม่ยอมรับงานที่คนอื่นเขาทำ แล้วก็จึงมีการกำหนดแนวทางใหม่ มีเรื่อง CEO มีเรื่องไปกำหนดเป้าหมาย มีเรื่องของการใช้ความรุนแรง อย่าวที่เราได้ยินกัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องฆ่าตัดตอนหรืออุ้มฆ่า นี่คือสภาพปัญหาทั้งหมด การกำหนดวาระประชาชน หรือการกำหนดนโยบาย ที่จะแก้ปัญหาตรงนี้ จึงต้องมีการการเปลี่ยนฐานคิดโดยสิ้นเชิงจากรัฐบาลปัจจุบัน
ว่าไปแล้วเหตุการณ์ในช่วง 3-4 ปีที่ผ่านมามันไม่ควรจะเกิดขึ้นเลย หรือฐานคิดของการแก้ไขปัญหาแบบ 3 - 4 ปีที่ผ่านมา มันไม่ควรจะเกิดขึ้นเลย เพราะอย่าว่าแต่ว่ารัฐบาลในยุคนับตั้งแต่สมัยท่านพล.อ.เปรม เป็นต้นมา จะได้สั่งสมความรู้สึกที่ดีในหมู่ประชาชนหรือในการคลี่คลายปัญหาความขัดแย้งที่อาจจะมีอยู่บ้าง จริงๆแล้วถ้าเราย้อนกลับไป สถาบันที่ได้มีบทบาทอย่างสำคัญในการแก้ไขปัญหาคือ สถาบันพระมหากษัตริย์ แล้วเราดูสิครับ
ปชป.ยึดแนวทางตามพระบรมราโชบายรัชกาลที่ 6แก้ไขปัญหาไฟใต้
พระบรมราโชบายรัชกาลที่ 6 ที่เกี่ยวข้องกับการแก้ไขปัญหาในพื้นที่ซึ่งมีทั้งหมด 6 ข้อจะขออัญเชิญมา 3 ข้อ ข้อ 1.ระเบียบหรือวิธีปฏิบัติอย่างใดเป็นทางที่ทำให้พลเมืองรู้สึกว่า เป็นการบีบกดขี่ศาสนาอิสลามต้องยกเลิกหรือแก้ไขเสียทันที การใดจะจัดขึ้นใหม่ต้องไม่ให้ขัดกับลัทธินิยมของอิสลามหรือยิ่งทำให้เห็นการอุดหนุนศาสนามูฮัมหมัดได้ยิ่งดี เราจะเห็นว่าตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิงกับการแสดงอองออกของผู้นำประเทศในช่วง 3- 4 ปีที่ผ่านมาซี่งมักจะไม่ค่อยระมัดระวังคำพูดหรือการส่งสัญญาณโดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของคนในพื้นที่ ไม่มีความเข้าใจในพื้นฐานในเรื่องของศาสนาวัฒนธรรมและวิถีชีวิตของคนในพื้นที่ ข้อ 3 การกดขี่บีบคั้นโดยฐานที่เป็นคนต่างชาติก็ดีเนื่องจากการหน่วงเหนี่ยวชักช้าในกิจการตามหน้าที่เป็นเหตุให้ราษฎรเสียความสะดวกในการหาเลี้ยงชีพก็ดีพึงต้องแก้ไขระมัดระวังไม่ให้เกิดขึ้นเมื่อเกิดขึ้นแล้วต้องให้ผู้ทำผิดรองรับผลตามความผิด โดยยุติธรรม ไม่ใช่สักแต่ว่า จัดการกลบเกลื่อนให้เงียบไปเสียเพื่อจะไว้หน้าสงวนศักดิ์ของข้าราชการนี่คือพระราโชบายรัชกาลที่ 6
ถามว่า เหตุการณ์ที่ยังค้างคาใจพี่น้องในพื้นที่จะเป็นกรณีของกรือเซะ ตากใบ หรือกรณีของทนายสมชาย รัฐบาลได้เดินตามพระบรมราโชบายรัชกาลที่ 6 หรือไม่ เพราะจนถึงบัดนี้อย่างแต่ว่าเรื่องของความรับผิดชอบ แต่ว่าข้อเท็จจริงทั้งหลายก็ยังถูกเก็บเงียบไว้ ข้อ 5.ข้าราชการที่จะแต่งตั้งออกไปประจำตำแหน่งในมณฑณปัตตานีพึงเลือกเฟ้นแต่คนมีนิสัยซื่อสัตย์สุจริต สงบเสงี่ยม เยือกเย็น ไม่ใช่สักแต่ว่าส่งไปบรรจุให้ตำแหน่งหรือส่งไปเป็นทางลงโทษก็เลว เมื่อจะส่งไปต้องสั่งสอนชี้แจงให้รู้ลักษณะทางการอันพึงประพฤติระมัดระวัง ผู้ใหญ่ในท้องที่พึงสอดส่องฝึกฝนอบรมกันต่อๆไปในคุณธรรมหลังนั้น ไม่ใช่ค่อยให้พลาดพลั้งกันไปก่อนแล้วจึงว่ากล่าวลงโทษ สภาพปัญหาที่เกิดขึ้นในช่วง 3 — 4 ปีที่ผ่านมา ส่วนหนึ่งปฏิเสธไม่ได้ก็คือ บุคลากรบางกลุ่มจากส่วนกลางที่ถูกส่งไป ผมขอเน้นว่า บางกลุ่ม เพราะว่า เรียนย้ำชัดเจนก็คือว่า ในส่วนของเจ้าหน้าที่ในพื้นที่เดิมไม่ได้มีปัญหาหรือเจ้าหน้าที่บางสังกัดไม่ได้มีปัญหา แต่ในบางสังกัดโดยเฉพาะที่ส่งไปจากส่วนกลาง โดยเฉพาะที่เป็นคนแวดล้อมผู้นำประเทศได้ไปสร้างปัญหามากมาย
เราจะเห็นได้ว่า ฐานคิดของการแก้ไขปัญหา 3 — 4 ปีผ่านมา มันตรงกันข้ามกับการแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นมาในอดีตก่อนที่รัฐบาลชุดนี้จะเข้ามา และผมเรียนว่า ที่จริงแล้วผู้ปฏิบัติอีกหลายส่วนก็คงจะเข้าใจเงื่อนไขของความผิดพลาดตรงนี้ได้ดี ผมมีอยู่ในมือ เอกสารของกองอำนวนการเสริมสร้างสันติสุขจังหวัดชายแดนภาคใต้ ในเรื่องของการเสริมสร้างสันติสุขชายแดนภาคใต้ในจังหวัดชายแดนภาคใต้ที่ทำขึ้นโดยสำนักงานปลัดกระทรวงกลาโหม พล.อ.ศิริชัย ธัญศิริ ท่าน พล.อ.ศิริชัย เป็นประธานที่ปรึกษาเขียนชัดในเรื่องของปัจจัยและความสำเร็จของการแก้ไขปัญหา เช่น เรื่องความเป็นเอกภาพในทุกระดับหน่วยทั้งนโยบาย การอำนวยการการปฏิบัติการ การระลึกอยู่เสมอว่า ประชาชนทุกคนเป็นเพื่อนร่วมชาติ พูดถึงเรื่องการมีส่วนร่วมของชุมชน การยอมรับความจริงในความผิดพลาด แม้กระทั่งในข้อนึงเขียนไว้ดีมาก และก็สวนทางกับความคิดของผู้นำรัฐบาลก็คือว่า ไม่มุ่งเน้นการใช้งบประมาณจำนวนมากเพือเนรมิตความสำเร็จ เพราะโครงการที่ใช้งบประมาณจำนวนมากสามรถสร้างความเจริญก้าวหน้าได้อย่างรวดเร็ว แต่ไม่สามารถสร้างความมั่นคงถาวรในชุมชนได้ เพราะพื้นฐานของความมั่นคงต้องเกิดจากจิตใจและความรู้สึก เมื่อใดรู้สึกอบอุ่นแล้ะเป็นสุขเมื่อนั้นจะนำมาซึ่งความปลอดภัย และความมั่นคงในที่สุด
ฐานสังคมคุณธรรมสู่วาระประชาชนใต้สันติ
ฉะนั้น วาระประชาชนของพรรคประชาธิปัตย์ซึ่งมีฐานเริ่มต้นจากเรื่องของสังคมคุณธรรมในวาระประชาชนใต้สันติเป็นส่วนหนึ่งที่จะสร้างสังคมคุณธรรมนั้นก็จะมาจากหลักการในการกำหนดนโนบายอยู่ 3 ประการ 1.แก้ปัญหานี้โดยการเมืองนำ คงเริ่มต้นจากนโยบายทางการเมืองที่ถูกต้องเสียก่อนจึงจะสามารถนำความสันติสุขมาได้ 2.การกำหนดยุทธศาสตร์และการบริหารจะต้องมีความเป็นเอกภาพ และ 3.ต้องสร้างความเข้าใจที่ถูกต้องกับสังคมกับคนทั้งประเทศไม่ใช่คนในพื้นที่เท่านั้น
และวาระใต้สันตินั้นก็จะประกอบได้วยนโยบายที่แบ่งออกเป็น 3 กลุ่ม หัวใจสำคัญที่สุดคือ 1.การอำนวยความยุติธรรม เราเชื่อว่าความสงบสุขและความสันติสุขจะเกิดขึ้นได้จะต้องเกิดความยุติธรรม 2.ประชาชนจะต้องมามีส่วนร่วมในกระบวนการของการแก้ปัญหาบนความหลากหลาย นั่นก็คือว่า คนทุกกลุ่ม ไม่ว่าจะเชื้อชาติศาสนา วัฒนธรรมใดก็ตามในพื้นที่ต้องมีสิทธิ์มีเสียงมีส่วนร่วมในการแก้ไขปัญหา และ 3.ในพื้นที่เองเราต้องสร้างและเสริมโอกาสของการพัฒนาในพื้นที่เองเราต้องสร้างและเสริมโอกาสของการพัฒนาเพื่อที่จะนำความสันติสุขมาในพื้นที่ เพราะว่าประชาชนจะมีความรู้สึกอุ่นใจ มั่นคง และมองว่าตัวเองมีโอกาสในความเจริญก้าวหน้าในเรื่องของอาชีพการงานและชีวิตความเป็นอยู่
เรียนให้ทราบว่า 3 ข้อหลักนี้ก็จะสอดคล้องกลับกรแสพระราชดำรัสและแนวพระราชดำริของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ เรื่องเข้าใจ เข้าถึงและพัฒนา ผมจะขอลงไปในรายละเอียดทีละข้อว่า นโยบายที่จ้องดำเนินการเพื่อให้เป็นไปตาม 3 ข้อหลักนั้นเป็นยังไง
ข้อแรกคือเรื่อง ความยุติธรรม สิ่งที่จะต้องทำก็คือการปับปรุงกฎหมายและกระบวนการยุติธรรมที่เกี่ยวข้องกับการแก้ไขปัญหา ข้อแรกก็คือต้องมีการทบทวน การใช้และการแก้ไขพระราชกำหนด พระราชกำหนด เป็นกฎหมายที่ออกมาเพื่อมาทดแทนกฎหมายความมั่นคงหลายฉบับ และเป็นกฎหมายที่ทางรัฐจะต้องมีไว้เป็นเครื่องมือในการบริหารราชการในสถานการณ์ฉุกเฉิน ที่จิงไม่ใช่กฎหมายนที่ออกมาเฉพาะเพื่อพื้นที่ แต่เป็นหลักการทั่วไปของการบริหารราชการในสถานการณ์ฉุกเฉิน
แต่เครืองมือที่ออกมา มีปัญหา 1.หลายส่วนขัดกับหลักสิทธิมนุษยชนพื้นฐานบทบัญญัติบางบทบัญญัติในกฎหมาย ซึ่งปัจจุบันหลายส่วนก็ไม่ได้ใช้ มันไม่ควรปรากฎอยู่ตั้งแต่แรกให้เกิดความหวาดระแวง ให้เกิดความรู้สึกที่ไมดี ให้เกิดเความเข้าใจผิดถึงแนวทางการแก้ไขปัญหา เพราะฉะนั้นอำนาจบางอย่างที่เขียนเอาไว้ในกฎหมาย เช่น บอกว่านายกฯ สามารถที่จะสั่งการอะไรก็ได้ ห้ามคนทำอะไรก็ได้ อำนาจที่หมิ่นเหม่ต่อการขัดต่อรัฐธรรมนูญ
ในเรื่องของสิทธิเสรีภาพของสื่อการสื่อสาร การยกเว้นความรับผิดของเจ้าหน้าที่ในลักษณะที่กว้างขวางจนเกินไป บทบัญญัติเหล่านี้จะต้องมีการแก้ไข และพรรคประชาธิปัตย๋ยืนยันว่า จะต้องมีการเสนอกฎหมายแก้ไขพระราชกำหนดในประเด็นเหล่านี้
การทบทวนการใช้นั้นต้องทำใน 2 ส่วน ส่วนแรกก็คือ มันมีบทบัญญัติในพระราชกำหนดที่เป็นเครื่องมือบางอย่างที่ได้มีการใช้ไปเช่นการควบคุมตัวบุคคล หรือการเรียกตัวบุคคลไปแต่ว่า ไม่ใช่อยู่ในกณฑ์ที่เรียกว่าเป็นการสอบสวน สืบสวนสอบสวนก็เกิดปัญหาขึ้นว่า เวลาไปใช้หลาย ๆ กรณีสร้างความหวาดระแวง สร้างความรู้สึกที่ไม่ดีและในบางกรณีอาจะเป็นการละเมิดสิทธิ์ด้วย เพราะไม่ให้สิทธิขั้นพื้นฐานเช่น การมีทนายความ แม้กระทั่งการที่จะมีคนไปเยี่ยม ทั้งๆที่คนเหล่านี้ ไม่ได้มีการกล่าวหาว่ามีการกระทำความผิด แต่ถูกเชิญตัวไปเฉยๆ การทบทวนการใช้ตรงนี้ก็คือว่า เครื่องมือหรืออำนาจใดๆที่ทางเจ้าหน้าที่ของรัฐมีอยู่นั้น จะต้องมีการใช้ ที่คำนึงถึงหลักของสิทธิมนุษยชนและเป็นการใช่แล้วไม่สร้างความรู้สึกที่ไม่ดีกับผู้เกี่ยวข้องหรือคนในพื้นที่
นอกจากนั้น ที่ผ่านมารัฐบาลจะต่ออายุการใช้พระราชกำหนดทุก 3 เดื่อน โดยไม่มีการประเมินอย่างชัดเจนว่า ข้อดีข้อเสียของการใช้พระราชกำหนดในแต่ละพื้นที่เป็นอย่างไร หลังๆเราจะได้ยินคำพูดง่ายๆ บอกเหตุการณ์ยังไม่สงบก็ต้องต่ออายุของการใช้พระราชกำหนด โดยไม่ได้มีการย้อนไปประเมินเลยว่าบางครั่งการใช้กระราชกำหนดในบางจุด ไม่ใช่ทุกจุดอาจจะเป็นส่วนหนึ่งของการเพิ่มเติมหรือสร้างปัญหา เพราะฉะนั้นการอำนวยความยุติธรรมต้องเริ่มต้นจากการส่งสัญญาณให้เห็นชัดเจน
การทบทวนการใช้และแก้ไขพระราชกำหนด
ว่าจะต้องมีการทบทวนการใช้และแก้ไขกฎหมายหลักคือ พระราชกำหนด นอกจากนั้นจะมีกฎหมายที่เกี่ยวข้อง ที่พรรคประชาธิปัตย์เห็นว่าสมควรจะได้รับการแก้ไขโดยเฉพาะมี พรบ.การบริหารองค์กรศาสนาอิสลาม พ.ศ. 2540 ซึ่งใช้แล้วก็มีเสียงสะท้อนที่เราได้รับฟังมาว่าทำให้เกิดปัญหาอยู่พอสมควร และกฎหมายที่จะอำนวยให้การใช้ชีวิตบนความเชื่อการนับถือศาสนาของพี่น้องในพื้นที่ เช่นการที่มีการจัดตั้ง กองทุนซากาต ไม่ว่าจะเป็นการมีองค์กรบริหารกิจการฮัญจ์ก็เป็นเรื่องที่สมควรที่จะได้มีการดำเนินการไปด้วย จะต้องมีการตั้งกองทุนเยียวยาผู้ได้รับผลกระทบ โดยมีกฎหมายรองรับ อันนี้ก็จะสอดคล้องกับ 1 ในข้อเสนอของ กอส.ด้วย ซึ่งที่ผ่านมาแม้ว่าจะมีการเยียวยาการชดเชย แต่การดำเนินการค่อนข้างที่จัมีปัญหาอยู่บ้างไม่ว่าจะเป็นการล่าช้า ความทั่วถึง และความรู้สึกว่า ทุกฝ่ายได้รับการปฏิบัติอย่างเท่าเทียมกันหรือไม่ จะมีการจัดตั้งศาลชารีอะห์ ซึ่งจะสอดคล้องกับวิถีชีวิตความเชื่อของคนในพื้นที่ แต่ว่าศาลนี้เพื่อให้เกิดความชัดเจนและไม่ถูกบิดเบือนจากผู้ที่เข้าใจผิดด้วย หรือว่าแกล้งเข้าใจผิด เป็นเรื่องของการจัดการคดีบางประเภทเท่านั้น โดยเฉพาะจะจำกัดในเรื่องของข้อพิพาท ครอบครัว และมรดก หรือในเรื่องของแพ่ง ไม่มีเรื่องของอาญาเข้าไปเกี่ยวข้อง อันนี้ขอให้ชัดเจน เพราะที่ผ่านมา จะมีคนไปวิจารณ์ว่าถ้าไปตั้งศาลพิเศษแล้ว แปลว่าเรากำลังไม่ใช้กฎหมายอย่างเท่าเทียมกันในเรื่องของดีอาญา ไม่เกี่ยวข้องเลยนะครับ อันนี้เราพูดถึงกรณีของข้อพิพาท ครอบครัว มรดก แล้วก็เรื่องของคดีแพ่ง แต่นอกเหนือจากเรื่องของกลไก และกฎหมายต่างๆ จะต้องมีการคืนความยุติธรรม และคนทำผิดต้องรับผิดชอบ เหตุการณ์ใดๆ ซึ่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นการกระทำผิดจากฝ่ายรัฐเอง รัฐจะต้องมีความกล้าหาญเพียงพอที่จะยอมรับความเป็นจริง และแสดงให้เห็นให้เกิดความเชื่อมั่นในหมู่พี่น้องประชาชนในพื้นที่ว่า คนที่อยู่ภาครัฐไม่ได้อยู่เหนือกฎหมาย ส่วนความรับผิดชอบจะเป็นอย่างไร ก็จะต้องเป็นไปตามกระบวนการของการสอบสวน ซึ่งให้ความเป็นธรรมกับทุกฝ่าย ผมเรียนว่า ถ้าเราไม่มีการส่งสัญญาณอย่างชัดเจนว่า ได้มีการคืนความยุติธรรม ได้มีการเปลี่ยนหลักคิดในการบริหารบ้านเมือง โดยเฉพาะในพื้นที่แล้ว เป็นเรื่องยากที่เราจะได้รับความร่วมมือหรือความไว้วางใจหรือความเชื่อถือจากคนในพื้นที่ เพราะฉะนั้นพรรคประชาธิปัตย์ถือเป็นเรื่องเร่งด่วนว่า การกระทำของรัฐ โดยเฉพาะรัฐบาลชุดใหม่ ต้องเริ่มต้นโดยเร็วที่สุด ให้เห็นว่ามีการเปลี่ยนแปลงนโยบายอย่างชัดเจนแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในกรณ๊ที่มีการพูดถึงหรือกล่าวหาว่า ถ้าเจ้าหน้าที่ไปเกี่ยวข้องหรือพัวพันกับเรื่องการอุ้มฆ่าหรืออะไรก็ตาม จะต้องดำเนินการให้มารับโทษ นี่จะเป็นบทพิสูจน์ที่ดีที่สุดที่รัฐจะแสดงได้ถึงความจนริงใจในการเปลี่ยนแปลงนโยบายเพื่อที่จะอำนวยความยุติธรรมให้คนในพื้นที่ นั่นคือหัวข้อที่ 1 ใน 3 หัวข้อนะครับ
ฟื้น ศอ.บต. พร้อมปรับโฉมใหม่เป็น ศอ.บต.+
หัวข้อที่ 2 ก็คือ การมีนโยบายที่จะให้การบริหารจัดการการแก้ไขปัญหาในพื้นที่นั้น ประชาชนมีส่วนร่วมบนความหลากหลาย นโยบายข้อแรกที่เป็นนโยบายย่อยในส่วนนี้คือการจัดตั้งหน่วยงานที่เรียกว่า ศอ.บต.บวก ที่เรียกอย่างนี้เพราะว่าเราต้องการเห็นหน่วยงานอย่าง ศอ.บต.กลับคืนมา เพราะนี่คือหน่วยงานที่ทำให้เกิดความเป็นเอกภาพในเชิงการบริหารจัดการ และในเชิงยุทธศาสตร์ และเป็นหน่วยงานที่มองเห็นความสำคัญของหลักการของการมีส่วนร่วมของประชาชน แต่ที่เติมเครื่อง เครื่องหมายบวกเข้าไป เพราะสถานการณ์วันนี้ พัฒนามาไกลเกินเลยกว่าสภาพของปัญหาเมื่อก่อนหน้านี้ที่มีศอ.บต.เดิมอยู่ เพราะฉะนั้นคำว่า บวก คือว่า ศอ.บต. 1. คงต้องมีอำนาจและภารกิจเพิ่มขึ้น 2.สถานะของศอ.บต.ครั้งนี้จะต้องมีกฎหมายรองรับ และจะเป็นหน่วยงานที่ขึ้นตรงกับนายกรัฐมนตรี กฎหมายที่รองรับนั้น เพื่อประโยชน์ว่าจะเป็นหน่วยงานที่มีความมั่นคงถาวรพอสมควร จะได้ไม่มีรัฐบาลหรือผู้นำชุดไหนมาเลิก ตามอำเภอใจ และก็สร้างปัญหาความไม่ต่อเนื่อง หรือความปั่นป่วนในพื้นที่อีก อันนี้คือข้อแรก ข้อ 2 การทำงานของ ศอ.บต.บวก นั้น จะต้องให้ประชาชนในพื้นที่เข้ามามีส่วนร่วมอย่างเต็มที่ เราพูดถึงข้าราชการทุกฝ่าย ทหาร ตำรวจ ฝ่ายปกครอง ข้าราชการพลเรือน ครู เราพูดถึงว่า คนเหล่าจะต้องทำงานใกล้ชิดกับผู้นำชุมชน ผู้นำทางศาสนา และองค์กรประชาชนต่างๆ รวมไปถึงภาคธุรกิจเอกชนด้วย นี่จะเป็นแนวทางที่จะทำให้เรามีกลไลที่ทำงานในพื้นที่ที่มีความเป็นเอกภาพ และเปิดโอกาสให้ประชาชน ได้นำเอาข้อมูลปัญหาต่างๆ รวมทั้งข้อเสนอแนะความคิด เข้ามาใช้ให้เป็นประโยชน์อย่างเต็มที่ ส่วนที่ 3 ที่เป็นความแตกต่างจากสภาพปัจจุบันคือว่า เราเชื่อว่าการมีส่วนร่วมบนความหลากหลายที่เป็นรูปธรรม ประการหนึ่งก็คือ การส่งเสริมจริงในเรื่องนโยบายการกระจายอำนาจ เหมือนกับที่พรรคประชาธิปัตย์เคยทำมา ซี่งหมายถึงการส่งเสริมศักยภาพขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในพื้นที่ ก็จะเป็นความแตกต่างโดยสิ้นเชิงจากสภาปัจจุบัน ที่ศอ.บต.ถูกยุบไป และการมอบหมายการแก้ไขปัญหาของรัฐบาลปัจจุบัน มักจะเน้นว่า ให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งรับผิดชอบไปเลย เช่น ตำรวจ หรือทหาร และไปเน้นเรื่อง CEO แทนที่จะมองถึงศักยภาพขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในพื้นที่
ตั้ง ‘สภาพัฒนาเศรษฐกิจเฉพาะพื้นที่’ เพื่อโอกาสในการพัฒนา พร้อมฟื้น ’โครงการสามเหลี่ยมทองคำ’ สมัยรัฐบาล ‘ชวน หลีกภัย’
หัวข้อที่ 3 การสร้างโอกาสในการพัฒนา เบื้องต้นคือจะต้องมีการจัดตั้งสภาพัฒนาเศรษฐกิจเฉพาะพื้นที่ที่เกี่ยวข้อง อันนี้ก็สอดคล้องกับข้อเสนอของ กอส.ด้วย แล้วก็จะทำให้ข้อเรียกร้องหรือการสะท้อนปัญหาของภาคธุรกิจเอกชน มีระบบการจัดการที่ชัดเจนมากยิ่งขึ้น จะเห็นว่า เมื่อเร็วๆนี้ ทางคณะกรรมการร่วมขององค์กรธุรกิจเอกชน ที่เขาประชุมกันมีข้อเสนอแนะมากมาย ซึ่งเป็นความจำเป็นเร่งด่วนที่จะต้องดำเนินการเพื่อให้สภาพของเศรษฐกิจในพื้นที่ สามารถประคับประคองไปได้ และหยุดยั้งการไหลออกของทั้งธุรกิจและผู้คนจากพื้นที่ สภาพัฒนาฯก็จะมารองรับในแง่ของการเป็นกลไกในระยะยาวต่อไปด้วยว่า มีองค์กรที่จะสามารถเสนอแนะต่อรัฐบาลในการจัดการปัญหาเศรษฐกิจในพื้นที่ได้ โอกาสทางเศรษฐกิจที่สำคัญที่ถูกละเลยไป ก็คือโครงการ สามเหลี่ยมเศรษฐกิจ ซึ่งพรรคประชาธิปัตย์สมัยของท่านนายกฯชวนได้เริ่มต้นเอาไว้ โครงการนี้เป็นโครงการที่เราร่วมมือกับประเทศเพื่อนบ้าน คือมาเลเซีย และอินโดนีเซีย ซึ่งที่จริงแล้วนอกเหนือจะเป็นเรื่องของโอกาสทางเศรษฐกิจ มันเป็นวิธีการที่ดีมาก ในการกระชับความร่วมมือกับประเทศเพื่อนบ้าน ซึ่งเขาจะช่วยเราได้ในแง่ของการแก้ไขปัญหา ในเรื่องของความไม่สงบด้วย อันนี้ก็เป็นเรื่องที่จะต้องรื้อฟื้นกลับขึ้นมาโดยเร็ว นอกจากนั้นการที่จะดึงดูดให้การลงทุนและการประกอบธุรกิจเป็นไปได้ในพื้นที่ จำเป็นต้องมีการจัดตั้งเขตพัฒนาพิเศษขึ้นมา แล้วก็จะต้องมีสิทธิพิเศษทางธุรกิจ โดยสภาพของความเป็นพื้นที่ชายแดน โดยสภาพของการที่จะต้องมีแต้มต่อ เพราะว่าในเรื่องของปัญหา ภาระ เรื่องของต้นทุนต่างๆ ก็จะร้องได้รับการชดเชยด้วยสิทธิต่างๆ รูปธรรมของบางธุรกิจ เช่น การประมง ก็คือจะต้องมีการดำเนินการอย่างเป็นระบบ ในเรื่องของการเจรจากับต่างประเทศ ที่จริงๆเมื่อเร็วๆนี้ เมื่อผมมีโอกาสไปอินโดนีเซีย ได้รับเชิญให้ไปร่วมในการประชุมสัมมนา ผมและ ดร.สุรินทร์ พิศสุวรรณ รวมทั้งคุณนิพนธ์ บุญญามณี ก็ได้มีโอกาสพูดคุยกับฝ่ายของอินโดนีเซีย แม้กระทั่งติมอร์ ได้หยิบยกเรื่องของการประมงขึ้นมา ซึ่งก็เห็นตรงกันว่า มันมีโอกาสอีกมากที่จะขยายความร่วมมือตรงนี้ ซึ่งแก้ปัญหาทั้งฝ่ายเราและฝ่ายเขาในเรื่องนี้ ก็เป็นตัวอย่างว่าเราจะเป็นจะต้องมองเห็นโอกาสความร่วมมือต่างๆให้ชัดเจนมากยิ่งขึ้น โครงการอาหารฮาลาล ซึ่งเริ่มไปแล้ว แต่ต้องมีการขยายผล เราคงไม่พูดเฉพาะในแง่ของการมีนิคมอุตสาหกรรม แต่เราจะต้องพูดถึงว่าประชาชนในพื้นที่ ที่ประกอบอาชีพ จะเป็นเลี้ยงแพะ จะเป็นเรื่องอื่นๆ จะได้ประโยชน์อะไรจากการที่เรามีนิคมฯตรงนี้ จากการที่เราจะใช้โอกาสของพื้นที่ตรงนี้ เพราะที่ผ่านมาเรามักจะมองเรื่องของปลายทางของการผลิตขั้นสุดท้าย หวังจะเป็นฐานของการส่งออก แต่เรายังไม่ได้ขยายผลย้อนกลับไปว่าพี่น้องประชาชนในพื้นที่จะได้ประโยชน์อะไร อันนี้ก็เป็นนโยบายสำคัญ
ความเชื่อมโยงทางเศรษฐกิจและการพัฒนากับประเทศเพื่อนบ้าน
หลักการทั่วไป ความเชื่อมโยงทางเศรษฐกิจและการพัฒนากับประเทศอื่นๆ นอกเหนือจากประเทศเพื่อนบ้านก็จะต้องทำด้วย อันนี้ก็จะครอบคลุมไปถึงทั้งต่างประเทศ ในทุกภูมิภาค รวมไปถึงตะวันออกกลาง โครงสร้างพื้นฐาน จะต้องมีการพัฒนาโดยเร่งด่วน เพื่อเข้ามาชดเชยความเสียเปรียบของสภาพพื้นที่ในเรื่องของโอกาสทางเศรษฐกิจ และผมเรียนว่า บทบาทของการทำเรื่องโครงสร้างพื้นฐานนั้น จะมีอีกข้อหนึ่ง ที่พูดถึงการมีส่วนร่วมของหลายๆ ฝ่าย สิ่งหนึ่งที่เราเห็นเป็นความริเริ่มและโครงการที่ประสบความสำเร็จ ก็คือ การใช้กองทัพและภาคธุรกิจเอกชนร่วมมือกันในการพัฒนาโครงสร้สงพื้นฐาน ผมเองเคยเสนอในสภาผู้แทนราษฎรด้วยซ้ำว่า อยากเห็นบทบาทของทหารช่าง ในเรื่องของการก่อสร้าง โครงสร้างพื้นฐานต่างๆ เพื่อเป็นการสร้างความรู้สึกที่ดีกับพี่น้องประชาชนในพื้นที่
ว่าเจ้าหน้าที่ที่ไปอยู่ตรงนั้นมากมายหลายหมื่นคน มีบทบาทในการพัฒนาด้วย ไม่ใช่เห็นภาพที่ถือปืนอยู่แล้วก็บางส่วนก็มีความรู้สึกวิตกกังวลหวาดกลัว อันนี้ก็คือแนวทางที่จะต้องทำ
พัฒนาส่งเสริมศักยภาพ การศึกษาในพื้นที่ทั้งสายสามัญ -ศาสนา
เรื่องของภาคการศึกษาในพื้นที่ทั้งในส่วนของการศึกษาสายสามัญ และการสอนศาสนาจะต้องได้รับการพัฒนาส่งเสริมในเรื่องของศักยภาพ คำนึงถึงเอกลักษณ์ของพื้นที่ เพราะฉะนั้นการสอนในเรื่องของคุณธรรม จริยธรรม ในสายสามัญก็ต้องมีการเพิ่มขึ้นอย่างชัดเจน ขณะเดียวกันรัฐก็ต้องเข้าไปช่วยโรงเรียนสอนศาสนาต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นปอเน๊าะขึ้นมาระดับของอุดมศึกษาในแง่ของการเชื่อมโยงเข้ามาสู่โอกาสการประกอบอาชีพการงาน และการศึกษาต่อ โดยเฉพาะเรื่องของการเทียบโอน ซึ่งในพื้นที่ยังมีศักยภาพอยู่มากอันนี้ได้พูดไปแล้วในเรื่องของการแสวงหาความร่วมมือจากภาคเอกชนและองค์กรต่าง ๆ เพื่อการพัฒนา และอีกข้อหนึ่งก็คือ การใช้ประโยชน์จากทุนทางวัฒนธรรมของพื้นที่ ซึ่งอุดมสมบูรณ์และมีความหลากหลายมากจะมีการจัดตั้งศูนย์วัฒนธรรมท้องถิ่นทุกกลุ่มศาสนา ทุกกลุ่มคนขึ้นมา เพื่อให้เห็นถึงความงดงามที่เรามีความหลากหลายของวัฒนธรรมในพื้นที่ 3 ข้อนี้คือนโยบายหลักในเรื่องของการอำนวยความยุติธรรม การส่งเสริมการมีส่วนร่วม และการสร้างโอกาสการพัฒนาประกอบกันเป็นวาระประชาชน วาระใต้สันติ และการบริหารจัดการในเรื่องนี้ประชาธิปัตย์เห็นว่าจะต้องมีการมอบหมายให้มีรัฐมนตรีที่รับผิดชอบเฉพาะวาระนี้โดยตรง และขึ้นตรงกับนายกรัฐมนตรี โดยสรุป 3 ข้อในเรื่องของการอำนวยความยุติธรรม การมีส่วนร่วมของประชาชนและโอกาสการพัฒนาคือหนทางที่จะยุติความรุนแรง และคืนความสันติเพื่อที่จะบรรลุเป้าหมายที่เราประกาศเป็นวาระประชาชนในครั้งนี้ ผมเรียนว่านอกจากตัวเนื้อหาสาระของนโยบาย ซึ่งได้พูดไปทั้งหมดแล้วสิ่งที่อยากจะให้ความมั่นใจกับพี่น้องประชาชนทุกคน และโดยเฉพาะอย่างยิ่งพี่น้องประชาชนในพื้นที่ก็คือว่าข้อมูลความเข้าใจของปัญหาก็เป็นส่วนหนึ่ง แต่เงื่อนไขของความสำเร็จคือความมุ่งมั่น ความจริงใจ คือประสบการณ์ของคนในพรรคประชาธิปัตย์คือบุคคลากรของพรรคซึ่งเคยมีประสบการณ์ทั้งในด้านนิติบัญญัติ ในด้านการบริหาร ตรงนี้และที่อยากจะบอกว่าประชาธิปัตย์มีความมั่นใจว่าเราทำจริงและทำได้ ถ้าจะใช้ภาษาถิ่นก็ต้องบอกว่าประชาธิปัตย์ "บูเละฮ์ " ทำได้ทำจริงที่จะคืนความสันติสุขให้กับพื้นที่ 3 จังหวัด หรือ 5 จังหวัดของเราและพี่น้องประชาชนคนไทยทั้งประเทศจะได้มีความอบอุ่นใจ และมีความมั่นใจว่าความสมัครสมานสมามัคคีและความสันติสุขจะกลับคืนมา ขอบคุณครับ
ทีมโฆษกพรรคประชาธิปัตย์ 14 ก.ย. 2549--จบ--
ความรุนแรงเพิ่มขึ้นกว่า 11 ปีก่อนถึง 26 เท่า
ผมอยากให้เห็นภาพความรุนแรงของปัญหาในขณะนี้ เพื่อที่จะให้เรามีความเข้าใจตรงกันก่อนว่าสภาพปัญหาที่เกิดขึ้นในขณะนี้ ที่มาที่ไป และเรามองเห็นภาพใหญ่ภาพรวมกันอย่างไร เราจะได้ยินเสมอว่า เหตุการณ์ความรุนแรง 3จังหวัดชายแดนภาคใต้ เป็นปัญหาที่มีมาทุกยุคทุกสมัย เป็นปัญหาที่สะสมหมักหมมกันมา ไม่ใช่เรื่องที่มาเกิดขึ้นในช่วงนี้ แต่ว่าเ พียงภาพนี้ ซึ่งปรากฎอยู่ในรายงานของคณะกรรมการอิสระเพื่อความสมานฉันท์แห่งชาติ หรือ กอส. เราจะเห็นชัดเจนว่าปัญหาที่เรามองเห็นอยู่ในขณะนี้ ในช่วงปี 4257 — 2549 ความแตกต่างจากสภาพความรุนแรงของปัญหา 10 ปีก่อนหน้านั้นเป็นอย่างไร ตั้งแต่ปี 2536 — 2546 เป็นเวลา 11 ปี เหตุการณ์ความรุนแรง ซึ่งนับ 5 จังหวัด คือครอบคลุมไปถึง สงขลา และสตูล เกิดขึ้น 748 ครั้ง เฉลี่ยแล้วปีละ 685 ครั้ง แต่ว่าปี 2547 — 2548 จะเห็นว่า เหตุการณ์ความรุนแรงได้เพิ่มจำนวนขึ้นอย่างมหาศาล ปี 47 จำนวน 1,843 ครั้ง ปี 48 จำนวน 1,703 ครั้ง ปีนี้ เฉพาะ 8 เดือนแรก 1,202 ครั้ง เพราะฉะนั้นเมื่อดูแล้ว เหตุการณ์ความรุนแรง เฉพาะใน 2 ปี คือ 47 — 48 รวมกันแล้วมันเพิ่มขึ้นจาก 11 ปีก่อนหน้านั้น เรียกได้ว่า 26 เท่า ผมจึงอยากให้เราเข้าใจตรงกันก่อนว่าสภาพวิกฤติที่เราเผชิญอยู่ในปัจจุบันนี้ แม้จะมีเหตุที่เราอาจจะเอมโยงไปถึงอดีตที่ยาวไกลได้ก็ตาม แต่สภาความรุนแรงของมันที่ก้าวกระโดดขึ้นมา มันฟ้องว่าถ้าเราจะวิเคราะห์ปัญหาให้ถูกเราต้องดูปัจจัยว่า มันเกิดขึ้นจากอะไรอย่างไร ถ้าดูลงไปในรายละเอียดว่า เหตุการณ์ความรุนแรงที่เกิดขึ้นในช่วงปี 47- 49 ก็มีสถิติที่จำแนกออกมาอย่างชัดเจน มีการยิงกัน 2,000 กว่าครั้งคือ ร้อยละ 40 ถัดมาก็เป็นเรื่องของการวางระเบิด ร้อยละ 19 จำนวน 967 ครั้ง ถัดมาก็เป็นเรื่องของการวางเพลิง นอกนั้นก็จะเป็นเรื่องของการก่อกวน แล้วก็เหตุการณ์อื่นๆ ถ้าดูสถานที่ของการก่อเหตุจะพบว่านราธิวาส จะเป็นจังหวัดที่มีเหตุการณ์ความรุนแรงบ่อยครั้งที่สุด ตามมาด้วยปัตตานี ตามมาด้วยยะลา ขณะเดียวกันก็มีเหตุการณ์เกิดขึ้นที่สงขลาถึง 318 ครั้ง ความสูญเสีย มีผู้เสียชีวิตในเหตุการณ์ความรุนแรงในช่วงปี 47 — สิงหา 49 จำนวน 1,730 คน บาดเจ็บอีก 2,513 คน รวมผู้เสียชีวิต รวมผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บ 4,243 คน เพราะฉะนั้นถือว่าเป็นปัญหาที่รุนแรง และเข้าขั้นวิกฤติ
ฟันธง รัฐบาลคิดใหม่ทำใหม่ กำหนดนโยบายผิดพลาด นำไปสู่ปัญหา
ผมจึงอยากเริ่มต้นจากสมมติฐาน ซึ่งผมเชื่อว่าสถิติต่างๆการวิเคราะห์ของผู้เกี่ยวข้องน่าจะยืนยันได้แล้ว และวันนี้ต้องขอพูดแบบตรงไปตรงมา ฟันธงเลยว่า ปัญหามาจากอะไร ปัญาหาโดยสรุปก็มาจาก การประเมินสถานการณ์ที่ผิดพลาด กับปัญหาการเมืองคิดใหม่ทำใหม่ ที่นำมาสู่การกำหนดนโยบายที่ผิดพลาด แล้วก็เป็นความรุนแรงอย่างที่เราเห็นกันอยู่ในปัจจุบัน การประเมินสถานการณ์ที่ผิดพลาด ไม่มีแอะไรชัดเจนไปกว่า คำพูดของหัวหน่รัฐบาบเมื่อเกิดเหตุความไม่สงบครั้งแรก ของรัฐบาลนายกฯทักษิณที่สรุปเอาเองว่า ปัญหาในพื้นที่ตรงนั้นไม่ได้ต่างไปจากปัญหาความไม่สงบ หรืออา๙ญากรรมในพื้นที่ ไม่ควรจะต้องมีอะไรพิเศษใยนการที่จะจัดการแก้ไขปัญหานั้นๆ เป็นเรื่องของโจรกระจอก เป็นเรื่องของวัยรุ่นติดยา เป็นเรื่องของอันธพาล สุดท้ายก็ทำให้การประเมินสถานการณ์นั้นผิดโดยสิ้นเชิง ขณะเดียวกันความพยายามที่จะเอาเรื่องของการเมืองแบบคิดใหม่ทำใหม่มาเป็นตัวนำ ก็ไปซ้ำเติมในเรื่อของการกำหนดนโยบาย การยกเลิก ศอ.บต. และ พตท.43 นอกเหนือจากเป็นเรื่องที่เป็นผลพวงมาจากการประเมินสถานการณ์ที่ผิดพลาด ผมเรียนว่าส่วนหนึ่งที่อยากทำก็เพราะว่าอยากให้มีความรู้สึกว่ารัฐบาลของนายกฯทักษิณ ทำอะไรใหม่ๆ ไม่ยอมรับงานของรัฐบาลในอดีตที่ทำมา ไม่ว่าจะเป็นการก่อตั้งกลไก หรือทำให้เกิดความต่อเนื่องในเรื่องของการสร้างความมั่นใจ หรือความไว้วางใจของคนในพื้นที่กับรัฐ แต่คิดง่ายๆว่า อยากจะมีอะไรใหม่ ไม่ยอมรับงานที่คนอื่นเขาทำ แล้วก็จึงมีการกำหนดแนวทางใหม่ มีเรื่อง CEO มีเรื่องไปกำหนดเป้าหมาย มีเรื่องของการใช้ความรุนแรง อย่าวที่เราได้ยินกัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องฆ่าตัดตอนหรืออุ้มฆ่า นี่คือสภาพปัญหาทั้งหมด การกำหนดวาระประชาชน หรือการกำหนดนโยบาย ที่จะแก้ปัญหาตรงนี้ จึงต้องมีการการเปลี่ยนฐานคิดโดยสิ้นเชิงจากรัฐบาลปัจจุบัน
ว่าไปแล้วเหตุการณ์ในช่วง 3-4 ปีที่ผ่านมามันไม่ควรจะเกิดขึ้นเลย หรือฐานคิดของการแก้ไขปัญหาแบบ 3 - 4 ปีที่ผ่านมา มันไม่ควรจะเกิดขึ้นเลย เพราะอย่าว่าแต่ว่ารัฐบาลในยุคนับตั้งแต่สมัยท่านพล.อ.เปรม เป็นต้นมา จะได้สั่งสมความรู้สึกที่ดีในหมู่ประชาชนหรือในการคลี่คลายปัญหาความขัดแย้งที่อาจจะมีอยู่บ้าง จริงๆแล้วถ้าเราย้อนกลับไป สถาบันที่ได้มีบทบาทอย่างสำคัญในการแก้ไขปัญหาคือ สถาบันพระมหากษัตริย์ แล้วเราดูสิครับ
ปชป.ยึดแนวทางตามพระบรมราโชบายรัชกาลที่ 6แก้ไขปัญหาไฟใต้
พระบรมราโชบายรัชกาลที่ 6 ที่เกี่ยวข้องกับการแก้ไขปัญหาในพื้นที่ซึ่งมีทั้งหมด 6 ข้อจะขออัญเชิญมา 3 ข้อ ข้อ 1.ระเบียบหรือวิธีปฏิบัติอย่างใดเป็นทางที่ทำให้พลเมืองรู้สึกว่า เป็นการบีบกดขี่ศาสนาอิสลามต้องยกเลิกหรือแก้ไขเสียทันที การใดจะจัดขึ้นใหม่ต้องไม่ให้ขัดกับลัทธินิยมของอิสลามหรือยิ่งทำให้เห็นการอุดหนุนศาสนามูฮัมหมัดได้ยิ่งดี เราจะเห็นว่าตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิงกับการแสดงอองออกของผู้นำประเทศในช่วง 3- 4 ปีที่ผ่านมาซี่งมักจะไม่ค่อยระมัดระวังคำพูดหรือการส่งสัญญาณโดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของคนในพื้นที่ ไม่มีความเข้าใจในพื้นฐานในเรื่องของศาสนาวัฒนธรรมและวิถีชีวิตของคนในพื้นที่ ข้อ 3 การกดขี่บีบคั้นโดยฐานที่เป็นคนต่างชาติก็ดีเนื่องจากการหน่วงเหนี่ยวชักช้าในกิจการตามหน้าที่เป็นเหตุให้ราษฎรเสียความสะดวกในการหาเลี้ยงชีพก็ดีพึงต้องแก้ไขระมัดระวังไม่ให้เกิดขึ้นเมื่อเกิดขึ้นแล้วต้องให้ผู้ทำผิดรองรับผลตามความผิด โดยยุติธรรม ไม่ใช่สักแต่ว่า จัดการกลบเกลื่อนให้เงียบไปเสียเพื่อจะไว้หน้าสงวนศักดิ์ของข้าราชการนี่คือพระราโชบายรัชกาลที่ 6
ถามว่า เหตุการณ์ที่ยังค้างคาใจพี่น้องในพื้นที่จะเป็นกรณีของกรือเซะ ตากใบ หรือกรณีของทนายสมชาย รัฐบาลได้เดินตามพระบรมราโชบายรัชกาลที่ 6 หรือไม่ เพราะจนถึงบัดนี้อย่างแต่ว่าเรื่องของความรับผิดชอบ แต่ว่าข้อเท็จจริงทั้งหลายก็ยังถูกเก็บเงียบไว้ ข้อ 5.ข้าราชการที่จะแต่งตั้งออกไปประจำตำแหน่งในมณฑณปัตตานีพึงเลือกเฟ้นแต่คนมีนิสัยซื่อสัตย์สุจริต สงบเสงี่ยม เยือกเย็น ไม่ใช่สักแต่ว่าส่งไปบรรจุให้ตำแหน่งหรือส่งไปเป็นทางลงโทษก็เลว เมื่อจะส่งไปต้องสั่งสอนชี้แจงให้รู้ลักษณะทางการอันพึงประพฤติระมัดระวัง ผู้ใหญ่ในท้องที่พึงสอดส่องฝึกฝนอบรมกันต่อๆไปในคุณธรรมหลังนั้น ไม่ใช่ค่อยให้พลาดพลั้งกันไปก่อนแล้วจึงว่ากล่าวลงโทษ สภาพปัญหาที่เกิดขึ้นในช่วง 3 — 4 ปีที่ผ่านมา ส่วนหนึ่งปฏิเสธไม่ได้ก็คือ บุคลากรบางกลุ่มจากส่วนกลางที่ถูกส่งไป ผมขอเน้นว่า บางกลุ่ม เพราะว่า เรียนย้ำชัดเจนก็คือว่า ในส่วนของเจ้าหน้าที่ในพื้นที่เดิมไม่ได้มีปัญหาหรือเจ้าหน้าที่บางสังกัดไม่ได้มีปัญหา แต่ในบางสังกัดโดยเฉพาะที่ส่งไปจากส่วนกลาง โดยเฉพาะที่เป็นคนแวดล้อมผู้นำประเทศได้ไปสร้างปัญหามากมาย
เราจะเห็นได้ว่า ฐานคิดของการแก้ไขปัญหา 3 — 4 ปีผ่านมา มันตรงกันข้ามกับการแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นมาในอดีตก่อนที่รัฐบาลชุดนี้จะเข้ามา และผมเรียนว่า ที่จริงแล้วผู้ปฏิบัติอีกหลายส่วนก็คงจะเข้าใจเงื่อนไขของความผิดพลาดตรงนี้ได้ดี ผมมีอยู่ในมือ เอกสารของกองอำนวนการเสริมสร้างสันติสุขจังหวัดชายแดนภาคใต้ ในเรื่องของการเสริมสร้างสันติสุขชายแดนภาคใต้ในจังหวัดชายแดนภาคใต้ที่ทำขึ้นโดยสำนักงานปลัดกระทรวงกลาโหม พล.อ.ศิริชัย ธัญศิริ ท่าน พล.อ.ศิริชัย เป็นประธานที่ปรึกษาเขียนชัดในเรื่องของปัจจัยและความสำเร็จของการแก้ไขปัญหา เช่น เรื่องความเป็นเอกภาพในทุกระดับหน่วยทั้งนโยบาย การอำนวยการการปฏิบัติการ การระลึกอยู่เสมอว่า ประชาชนทุกคนเป็นเพื่อนร่วมชาติ พูดถึงเรื่องการมีส่วนร่วมของชุมชน การยอมรับความจริงในความผิดพลาด แม้กระทั่งในข้อนึงเขียนไว้ดีมาก และก็สวนทางกับความคิดของผู้นำรัฐบาลก็คือว่า ไม่มุ่งเน้นการใช้งบประมาณจำนวนมากเพือเนรมิตความสำเร็จ เพราะโครงการที่ใช้งบประมาณจำนวนมากสามรถสร้างความเจริญก้าวหน้าได้อย่างรวดเร็ว แต่ไม่สามารถสร้างความมั่นคงถาวรในชุมชนได้ เพราะพื้นฐานของความมั่นคงต้องเกิดจากจิตใจและความรู้สึก เมื่อใดรู้สึกอบอุ่นแล้ะเป็นสุขเมื่อนั้นจะนำมาซึ่งความปลอดภัย และความมั่นคงในที่สุด
ฐานสังคมคุณธรรมสู่วาระประชาชนใต้สันติ
ฉะนั้น วาระประชาชนของพรรคประชาธิปัตย์ซึ่งมีฐานเริ่มต้นจากเรื่องของสังคมคุณธรรมในวาระประชาชนใต้สันติเป็นส่วนหนึ่งที่จะสร้างสังคมคุณธรรมนั้นก็จะมาจากหลักการในการกำหนดนโนบายอยู่ 3 ประการ 1.แก้ปัญหานี้โดยการเมืองนำ คงเริ่มต้นจากนโยบายทางการเมืองที่ถูกต้องเสียก่อนจึงจะสามารถนำความสันติสุขมาได้ 2.การกำหนดยุทธศาสตร์และการบริหารจะต้องมีความเป็นเอกภาพ และ 3.ต้องสร้างความเข้าใจที่ถูกต้องกับสังคมกับคนทั้งประเทศไม่ใช่คนในพื้นที่เท่านั้น
และวาระใต้สันตินั้นก็จะประกอบได้วยนโยบายที่แบ่งออกเป็น 3 กลุ่ม หัวใจสำคัญที่สุดคือ 1.การอำนวยความยุติธรรม เราเชื่อว่าความสงบสุขและความสันติสุขจะเกิดขึ้นได้จะต้องเกิดความยุติธรรม 2.ประชาชนจะต้องมามีส่วนร่วมในกระบวนการของการแก้ปัญหาบนความหลากหลาย นั่นก็คือว่า คนทุกกลุ่ม ไม่ว่าจะเชื้อชาติศาสนา วัฒนธรรมใดก็ตามในพื้นที่ต้องมีสิทธิ์มีเสียงมีส่วนร่วมในการแก้ไขปัญหา และ 3.ในพื้นที่เองเราต้องสร้างและเสริมโอกาสของการพัฒนาในพื้นที่เองเราต้องสร้างและเสริมโอกาสของการพัฒนาเพื่อที่จะนำความสันติสุขมาในพื้นที่ เพราะว่าประชาชนจะมีความรู้สึกอุ่นใจ มั่นคง และมองว่าตัวเองมีโอกาสในความเจริญก้าวหน้าในเรื่องของอาชีพการงานและชีวิตความเป็นอยู่
เรียนให้ทราบว่า 3 ข้อหลักนี้ก็จะสอดคล้องกลับกรแสพระราชดำรัสและแนวพระราชดำริของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ เรื่องเข้าใจ เข้าถึงและพัฒนา ผมจะขอลงไปในรายละเอียดทีละข้อว่า นโยบายที่จ้องดำเนินการเพื่อให้เป็นไปตาม 3 ข้อหลักนั้นเป็นยังไง
ข้อแรกคือเรื่อง ความยุติธรรม สิ่งที่จะต้องทำก็คือการปับปรุงกฎหมายและกระบวนการยุติธรรมที่เกี่ยวข้องกับการแก้ไขปัญหา ข้อแรกก็คือต้องมีการทบทวน การใช้และการแก้ไขพระราชกำหนด พระราชกำหนด เป็นกฎหมายที่ออกมาเพื่อมาทดแทนกฎหมายความมั่นคงหลายฉบับ และเป็นกฎหมายที่ทางรัฐจะต้องมีไว้เป็นเครื่องมือในการบริหารราชการในสถานการณ์ฉุกเฉิน ที่จิงไม่ใช่กฎหมายนที่ออกมาเฉพาะเพื่อพื้นที่ แต่เป็นหลักการทั่วไปของการบริหารราชการในสถานการณ์ฉุกเฉิน
แต่เครืองมือที่ออกมา มีปัญหา 1.หลายส่วนขัดกับหลักสิทธิมนุษยชนพื้นฐานบทบัญญัติบางบทบัญญัติในกฎหมาย ซึ่งปัจจุบันหลายส่วนก็ไม่ได้ใช้ มันไม่ควรปรากฎอยู่ตั้งแต่แรกให้เกิดความหวาดระแวง ให้เกิดความรู้สึกที่ไมดี ให้เกิดเความเข้าใจผิดถึงแนวทางการแก้ไขปัญหา เพราะฉะนั้นอำนาจบางอย่างที่เขียนเอาไว้ในกฎหมาย เช่น บอกว่านายกฯ สามารถที่จะสั่งการอะไรก็ได้ ห้ามคนทำอะไรก็ได้ อำนาจที่หมิ่นเหม่ต่อการขัดต่อรัฐธรรมนูญ
ในเรื่องของสิทธิเสรีภาพของสื่อการสื่อสาร การยกเว้นความรับผิดของเจ้าหน้าที่ในลักษณะที่กว้างขวางจนเกินไป บทบัญญัติเหล่านี้จะต้องมีการแก้ไข และพรรคประชาธิปัตย๋ยืนยันว่า จะต้องมีการเสนอกฎหมายแก้ไขพระราชกำหนดในประเด็นเหล่านี้
การทบทวนการใช้นั้นต้องทำใน 2 ส่วน ส่วนแรกก็คือ มันมีบทบัญญัติในพระราชกำหนดที่เป็นเครื่องมือบางอย่างที่ได้มีการใช้ไปเช่นการควบคุมตัวบุคคล หรือการเรียกตัวบุคคลไปแต่ว่า ไม่ใช่อยู่ในกณฑ์ที่เรียกว่าเป็นการสอบสวน สืบสวนสอบสวนก็เกิดปัญหาขึ้นว่า เวลาไปใช้หลาย ๆ กรณีสร้างความหวาดระแวง สร้างความรู้สึกที่ไม่ดีและในบางกรณีอาจะเป็นการละเมิดสิทธิ์ด้วย เพราะไม่ให้สิทธิขั้นพื้นฐานเช่น การมีทนายความ แม้กระทั่งการที่จะมีคนไปเยี่ยม ทั้งๆที่คนเหล่านี้ ไม่ได้มีการกล่าวหาว่ามีการกระทำความผิด แต่ถูกเชิญตัวไปเฉยๆ การทบทวนการใช้ตรงนี้ก็คือว่า เครื่องมือหรืออำนาจใดๆที่ทางเจ้าหน้าที่ของรัฐมีอยู่นั้น จะต้องมีการใช้ ที่คำนึงถึงหลักของสิทธิมนุษยชนและเป็นการใช่แล้วไม่สร้างความรู้สึกที่ไม่ดีกับผู้เกี่ยวข้องหรือคนในพื้นที่
นอกจากนั้น ที่ผ่านมารัฐบาลจะต่ออายุการใช้พระราชกำหนดทุก 3 เดื่อน โดยไม่มีการประเมินอย่างชัดเจนว่า ข้อดีข้อเสียของการใช้พระราชกำหนดในแต่ละพื้นที่เป็นอย่างไร หลังๆเราจะได้ยินคำพูดง่ายๆ บอกเหตุการณ์ยังไม่สงบก็ต้องต่ออายุของการใช้พระราชกำหนด โดยไม่ได้มีการย้อนไปประเมินเลยว่าบางครั่งการใช้กระราชกำหนดในบางจุด ไม่ใช่ทุกจุดอาจจะเป็นส่วนหนึ่งของการเพิ่มเติมหรือสร้างปัญหา เพราะฉะนั้นการอำนวยความยุติธรรมต้องเริ่มต้นจากการส่งสัญญาณให้เห็นชัดเจน
การทบทวนการใช้และแก้ไขพระราชกำหนด
ว่าจะต้องมีการทบทวนการใช้และแก้ไขกฎหมายหลักคือ พระราชกำหนด นอกจากนั้นจะมีกฎหมายที่เกี่ยวข้อง ที่พรรคประชาธิปัตย์เห็นว่าสมควรจะได้รับการแก้ไขโดยเฉพาะมี พรบ.การบริหารองค์กรศาสนาอิสลาม พ.ศ. 2540 ซึ่งใช้แล้วก็มีเสียงสะท้อนที่เราได้รับฟังมาว่าทำให้เกิดปัญหาอยู่พอสมควร และกฎหมายที่จะอำนวยให้การใช้ชีวิตบนความเชื่อการนับถือศาสนาของพี่น้องในพื้นที่ เช่นการที่มีการจัดตั้ง กองทุนซากาต ไม่ว่าจะเป็นการมีองค์กรบริหารกิจการฮัญจ์ก็เป็นเรื่องที่สมควรที่จะได้มีการดำเนินการไปด้วย จะต้องมีการตั้งกองทุนเยียวยาผู้ได้รับผลกระทบ โดยมีกฎหมายรองรับ อันนี้ก็จะสอดคล้องกับ 1 ในข้อเสนอของ กอส.ด้วย ซึ่งที่ผ่านมาแม้ว่าจะมีการเยียวยาการชดเชย แต่การดำเนินการค่อนข้างที่จัมีปัญหาอยู่บ้างไม่ว่าจะเป็นการล่าช้า ความทั่วถึง และความรู้สึกว่า ทุกฝ่ายได้รับการปฏิบัติอย่างเท่าเทียมกันหรือไม่ จะมีการจัดตั้งศาลชารีอะห์ ซึ่งจะสอดคล้องกับวิถีชีวิตความเชื่อของคนในพื้นที่ แต่ว่าศาลนี้เพื่อให้เกิดความชัดเจนและไม่ถูกบิดเบือนจากผู้ที่เข้าใจผิดด้วย หรือว่าแกล้งเข้าใจผิด เป็นเรื่องของการจัดการคดีบางประเภทเท่านั้น โดยเฉพาะจะจำกัดในเรื่องของข้อพิพาท ครอบครัว และมรดก หรือในเรื่องของแพ่ง ไม่มีเรื่องของอาญาเข้าไปเกี่ยวข้อง อันนี้ขอให้ชัดเจน เพราะที่ผ่านมา จะมีคนไปวิจารณ์ว่าถ้าไปตั้งศาลพิเศษแล้ว แปลว่าเรากำลังไม่ใช้กฎหมายอย่างเท่าเทียมกันในเรื่องของดีอาญา ไม่เกี่ยวข้องเลยนะครับ อันนี้เราพูดถึงกรณีของข้อพิพาท ครอบครัว มรดก แล้วก็เรื่องของคดีแพ่ง แต่นอกเหนือจากเรื่องของกลไก และกฎหมายต่างๆ จะต้องมีการคืนความยุติธรรม และคนทำผิดต้องรับผิดชอบ เหตุการณ์ใดๆ ซึ่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นการกระทำผิดจากฝ่ายรัฐเอง รัฐจะต้องมีความกล้าหาญเพียงพอที่จะยอมรับความเป็นจริง และแสดงให้เห็นให้เกิดความเชื่อมั่นในหมู่พี่น้องประชาชนในพื้นที่ว่า คนที่อยู่ภาครัฐไม่ได้อยู่เหนือกฎหมาย ส่วนความรับผิดชอบจะเป็นอย่างไร ก็จะต้องเป็นไปตามกระบวนการของการสอบสวน ซึ่งให้ความเป็นธรรมกับทุกฝ่าย ผมเรียนว่า ถ้าเราไม่มีการส่งสัญญาณอย่างชัดเจนว่า ได้มีการคืนความยุติธรรม ได้มีการเปลี่ยนหลักคิดในการบริหารบ้านเมือง โดยเฉพาะในพื้นที่แล้ว เป็นเรื่องยากที่เราจะได้รับความร่วมมือหรือความไว้วางใจหรือความเชื่อถือจากคนในพื้นที่ เพราะฉะนั้นพรรคประชาธิปัตย์ถือเป็นเรื่องเร่งด่วนว่า การกระทำของรัฐ โดยเฉพาะรัฐบาลชุดใหม่ ต้องเริ่มต้นโดยเร็วที่สุด ให้เห็นว่ามีการเปลี่ยนแปลงนโยบายอย่างชัดเจนแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในกรณ๊ที่มีการพูดถึงหรือกล่าวหาว่า ถ้าเจ้าหน้าที่ไปเกี่ยวข้องหรือพัวพันกับเรื่องการอุ้มฆ่าหรืออะไรก็ตาม จะต้องดำเนินการให้มารับโทษ นี่จะเป็นบทพิสูจน์ที่ดีที่สุดที่รัฐจะแสดงได้ถึงความจนริงใจในการเปลี่ยนแปลงนโยบายเพื่อที่จะอำนวยความยุติธรรมให้คนในพื้นที่ นั่นคือหัวข้อที่ 1 ใน 3 หัวข้อนะครับ
ฟื้น ศอ.บต. พร้อมปรับโฉมใหม่เป็น ศอ.บต.+
หัวข้อที่ 2 ก็คือ การมีนโยบายที่จะให้การบริหารจัดการการแก้ไขปัญหาในพื้นที่นั้น ประชาชนมีส่วนร่วมบนความหลากหลาย นโยบายข้อแรกที่เป็นนโยบายย่อยในส่วนนี้คือการจัดตั้งหน่วยงานที่เรียกว่า ศอ.บต.บวก ที่เรียกอย่างนี้เพราะว่าเราต้องการเห็นหน่วยงานอย่าง ศอ.บต.กลับคืนมา เพราะนี่คือหน่วยงานที่ทำให้เกิดความเป็นเอกภาพในเชิงการบริหารจัดการ และในเชิงยุทธศาสตร์ และเป็นหน่วยงานที่มองเห็นความสำคัญของหลักการของการมีส่วนร่วมของประชาชน แต่ที่เติมเครื่อง เครื่องหมายบวกเข้าไป เพราะสถานการณ์วันนี้ พัฒนามาไกลเกินเลยกว่าสภาพของปัญหาเมื่อก่อนหน้านี้ที่มีศอ.บต.เดิมอยู่ เพราะฉะนั้นคำว่า บวก คือว่า ศอ.บต. 1. คงต้องมีอำนาจและภารกิจเพิ่มขึ้น 2.สถานะของศอ.บต.ครั้งนี้จะต้องมีกฎหมายรองรับ และจะเป็นหน่วยงานที่ขึ้นตรงกับนายกรัฐมนตรี กฎหมายที่รองรับนั้น เพื่อประโยชน์ว่าจะเป็นหน่วยงานที่มีความมั่นคงถาวรพอสมควร จะได้ไม่มีรัฐบาลหรือผู้นำชุดไหนมาเลิก ตามอำเภอใจ และก็สร้างปัญหาความไม่ต่อเนื่อง หรือความปั่นป่วนในพื้นที่อีก อันนี้คือข้อแรก ข้อ 2 การทำงานของ ศอ.บต.บวก นั้น จะต้องให้ประชาชนในพื้นที่เข้ามามีส่วนร่วมอย่างเต็มที่ เราพูดถึงข้าราชการทุกฝ่าย ทหาร ตำรวจ ฝ่ายปกครอง ข้าราชการพลเรือน ครู เราพูดถึงว่า คนเหล่าจะต้องทำงานใกล้ชิดกับผู้นำชุมชน ผู้นำทางศาสนา และองค์กรประชาชนต่างๆ รวมไปถึงภาคธุรกิจเอกชนด้วย นี่จะเป็นแนวทางที่จะทำให้เรามีกลไลที่ทำงานในพื้นที่ที่มีความเป็นเอกภาพ และเปิดโอกาสให้ประชาชน ได้นำเอาข้อมูลปัญหาต่างๆ รวมทั้งข้อเสนอแนะความคิด เข้ามาใช้ให้เป็นประโยชน์อย่างเต็มที่ ส่วนที่ 3 ที่เป็นความแตกต่างจากสภาพปัจจุบันคือว่า เราเชื่อว่าการมีส่วนร่วมบนความหลากหลายที่เป็นรูปธรรม ประการหนึ่งก็คือ การส่งเสริมจริงในเรื่องนโยบายการกระจายอำนาจ เหมือนกับที่พรรคประชาธิปัตย์เคยทำมา ซี่งหมายถึงการส่งเสริมศักยภาพขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในพื้นที่ ก็จะเป็นความแตกต่างโดยสิ้นเชิงจากสภาปัจจุบัน ที่ศอ.บต.ถูกยุบไป และการมอบหมายการแก้ไขปัญหาของรัฐบาลปัจจุบัน มักจะเน้นว่า ให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งรับผิดชอบไปเลย เช่น ตำรวจ หรือทหาร และไปเน้นเรื่อง CEO แทนที่จะมองถึงศักยภาพขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในพื้นที่
ตั้ง ‘สภาพัฒนาเศรษฐกิจเฉพาะพื้นที่’ เพื่อโอกาสในการพัฒนา พร้อมฟื้น ’โครงการสามเหลี่ยมทองคำ’ สมัยรัฐบาล ‘ชวน หลีกภัย’
หัวข้อที่ 3 การสร้างโอกาสในการพัฒนา เบื้องต้นคือจะต้องมีการจัดตั้งสภาพัฒนาเศรษฐกิจเฉพาะพื้นที่ที่เกี่ยวข้อง อันนี้ก็สอดคล้องกับข้อเสนอของ กอส.ด้วย แล้วก็จะทำให้ข้อเรียกร้องหรือการสะท้อนปัญหาของภาคธุรกิจเอกชน มีระบบการจัดการที่ชัดเจนมากยิ่งขึ้น จะเห็นว่า เมื่อเร็วๆนี้ ทางคณะกรรมการร่วมขององค์กรธุรกิจเอกชน ที่เขาประชุมกันมีข้อเสนอแนะมากมาย ซึ่งเป็นความจำเป็นเร่งด่วนที่จะต้องดำเนินการเพื่อให้สภาพของเศรษฐกิจในพื้นที่ สามารถประคับประคองไปได้ และหยุดยั้งการไหลออกของทั้งธุรกิจและผู้คนจากพื้นที่ สภาพัฒนาฯก็จะมารองรับในแง่ของการเป็นกลไกในระยะยาวต่อไปด้วยว่า มีองค์กรที่จะสามารถเสนอแนะต่อรัฐบาลในการจัดการปัญหาเศรษฐกิจในพื้นที่ได้ โอกาสทางเศรษฐกิจที่สำคัญที่ถูกละเลยไป ก็คือโครงการ สามเหลี่ยมเศรษฐกิจ ซึ่งพรรคประชาธิปัตย์สมัยของท่านนายกฯชวนได้เริ่มต้นเอาไว้ โครงการนี้เป็นโครงการที่เราร่วมมือกับประเทศเพื่อนบ้าน คือมาเลเซีย และอินโดนีเซีย ซึ่งที่จริงแล้วนอกเหนือจะเป็นเรื่องของโอกาสทางเศรษฐกิจ มันเป็นวิธีการที่ดีมาก ในการกระชับความร่วมมือกับประเทศเพื่อนบ้าน ซึ่งเขาจะช่วยเราได้ในแง่ของการแก้ไขปัญหา ในเรื่องของความไม่สงบด้วย อันนี้ก็เป็นเรื่องที่จะต้องรื้อฟื้นกลับขึ้นมาโดยเร็ว นอกจากนั้นการที่จะดึงดูดให้การลงทุนและการประกอบธุรกิจเป็นไปได้ในพื้นที่ จำเป็นต้องมีการจัดตั้งเขตพัฒนาพิเศษขึ้นมา แล้วก็จะต้องมีสิทธิพิเศษทางธุรกิจ โดยสภาพของความเป็นพื้นที่ชายแดน โดยสภาพของการที่จะต้องมีแต้มต่อ เพราะว่าในเรื่องของปัญหา ภาระ เรื่องของต้นทุนต่างๆ ก็จะร้องได้รับการชดเชยด้วยสิทธิต่างๆ รูปธรรมของบางธุรกิจ เช่น การประมง ก็คือจะต้องมีการดำเนินการอย่างเป็นระบบ ในเรื่องของการเจรจากับต่างประเทศ ที่จริงๆเมื่อเร็วๆนี้ เมื่อผมมีโอกาสไปอินโดนีเซีย ได้รับเชิญให้ไปร่วมในการประชุมสัมมนา ผมและ ดร.สุรินทร์ พิศสุวรรณ รวมทั้งคุณนิพนธ์ บุญญามณี ก็ได้มีโอกาสพูดคุยกับฝ่ายของอินโดนีเซีย แม้กระทั่งติมอร์ ได้หยิบยกเรื่องของการประมงขึ้นมา ซึ่งก็เห็นตรงกันว่า มันมีโอกาสอีกมากที่จะขยายความร่วมมือตรงนี้ ซึ่งแก้ปัญหาทั้งฝ่ายเราและฝ่ายเขาในเรื่องนี้ ก็เป็นตัวอย่างว่าเราจะเป็นจะต้องมองเห็นโอกาสความร่วมมือต่างๆให้ชัดเจนมากยิ่งขึ้น โครงการอาหารฮาลาล ซึ่งเริ่มไปแล้ว แต่ต้องมีการขยายผล เราคงไม่พูดเฉพาะในแง่ของการมีนิคมอุตสาหกรรม แต่เราจะต้องพูดถึงว่าประชาชนในพื้นที่ ที่ประกอบอาชีพ จะเป็นเลี้ยงแพะ จะเป็นเรื่องอื่นๆ จะได้ประโยชน์อะไรจากการที่เรามีนิคมฯตรงนี้ จากการที่เราจะใช้โอกาสของพื้นที่ตรงนี้ เพราะที่ผ่านมาเรามักจะมองเรื่องของปลายทางของการผลิตขั้นสุดท้าย หวังจะเป็นฐานของการส่งออก แต่เรายังไม่ได้ขยายผลย้อนกลับไปว่าพี่น้องประชาชนในพื้นที่จะได้ประโยชน์อะไร อันนี้ก็เป็นนโยบายสำคัญ
ความเชื่อมโยงทางเศรษฐกิจและการพัฒนากับประเทศเพื่อนบ้าน
หลักการทั่วไป ความเชื่อมโยงทางเศรษฐกิจและการพัฒนากับประเทศอื่นๆ นอกเหนือจากประเทศเพื่อนบ้านก็จะต้องทำด้วย อันนี้ก็จะครอบคลุมไปถึงทั้งต่างประเทศ ในทุกภูมิภาค รวมไปถึงตะวันออกกลาง โครงสร้างพื้นฐาน จะต้องมีการพัฒนาโดยเร่งด่วน เพื่อเข้ามาชดเชยความเสียเปรียบของสภาพพื้นที่ในเรื่องของโอกาสทางเศรษฐกิจ และผมเรียนว่า บทบาทของการทำเรื่องโครงสร้างพื้นฐานนั้น จะมีอีกข้อหนึ่ง ที่พูดถึงการมีส่วนร่วมของหลายๆ ฝ่าย สิ่งหนึ่งที่เราเห็นเป็นความริเริ่มและโครงการที่ประสบความสำเร็จ ก็คือ การใช้กองทัพและภาคธุรกิจเอกชนร่วมมือกันในการพัฒนาโครงสร้สงพื้นฐาน ผมเองเคยเสนอในสภาผู้แทนราษฎรด้วยซ้ำว่า อยากเห็นบทบาทของทหารช่าง ในเรื่องของการก่อสร้าง โครงสร้างพื้นฐานต่างๆ เพื่อเป็นการสร้างความรู้สึกที่ดีกับพี่น้องประชาชนในพื้นที่
ว่าเจ้าหน้าที่ที่ไปอยู่ตรงนั้นมากมายหลายหมื่นคน มีบทบาทในการพัฒนาด้วย ไม่ใช่เห็นภาพที่ถือปืนอยู่แล้วก็บางส่วนก็มีความรู้สึกวิตกกังวลหวาดกลัว อันนี้ก็คือแนวทางที่จะต้องทำ
พัฒนาส่งเสริมศักยภาพ การศึกษาในพื้นที่ทั้งสายสามัญ -ศาสนา
เรื่องของภาคการศึกษาในพื้นที่ทั้งในส่วนของการศึกษาสายสามัญ และการสอนศาสนาจะต้องได้รับการพัฒนาส่งเสริมในเรื่องของศักยภาพ คำนึงถึงเอกลักษณ์ของพื้นที่ เพราะฉะนั้นการสอนในเรื่องของคุณธรรม จริยธรรม ในสายสามัญก็ต้องมีการเพิ่มขึ้นอย่างชัดเจน ขณะเดียวกันรัฐก็ต้องเข้าไปช่วยโรงเรียนสอนศาสนาต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นปอเน๊าะขึ้นมาระดับของอุดมศึกษาในแง่ของการเชื่อมโยงเข้ามาสู่โอกาสการประกอบอาชีพการงาน และการศึกษาต่อ โดยเฉพาะเรื่องของการเทียบโอน ซึ่งในพื้นที่ยังมีศักยภาพอยู่มากอันนี้ได้พูดไปแล้วในเรื่องของการแสวงหาความร่วมมือจากภาคเอกชนและองค์กรต่าง ๆ เพื่อการพัฒนา และอีกข้อหนึ่งก็คือ การใช้ประโยชน์จากทุนทางวัฒนธรรมของพื้นที่ ซึ่งอุดมสมบูรณ์และมีความหลากหลายมากจะมีการจัดตั้งศูนย์วัฒนธรรมท้องถิ่นทุกกลุ่มศาสนา ทุกกลุ่มคนขึ้นมา เพื่อให้เห็นถึงความงดงามที่เรามีความหลากหลายของวัฒนธรรมในพื้นที่ 3 ข้อนี้คือนโยบายหลักในเรื่องของการอำนวยความยุติธรรม การส่งเสริมการมีส่วนร่วม และการสร้างโอกาสการพัฒนาประกอบกันเป็นวาระประชาชน วาระใต้สันติ และการบริหารจัดการในเรื่องนี้ประชาธิปัตย์เห็นว่าจะต้องมีการมอบหมายให้มีรัฐมนตรีที่รับผิดชอบเฉพาะวาระนี้โดยตรง และขึ้นตรงกับนายกรัฐมนตรี โดยสรุป 3 ข้อในเรื่องของการอำนวยความยุติธรรม การมีส่วนร่วมของประชาชนและโอกาสการพัฒนาคือหนทางที่จะยุติความรุนแรง และคืนความสันติเพื่อที่จะบรรลุเป้าหมายที่เราประกาศเป็นวาระประชาชนในครั้งนี้ ผมเรียนว่านอกจากตัวเนื้อหาสาระของนโยบาย ซึ่งได้พูดไปทั้งหมดแล้วสิ่งที่อยากจะให้ความมั่นใจกับพี่น้องประชาชนทุกคน และโดยเฉพาะอย่างยิ่งพี่น้องประชาชนในพื้นที่ก็คือว่าข้อมูลความเข้าใจของปัญหาก็เป็นส่วนหนึ่ง แต่เงื่อนไขของความสำเร็จคือความมุ่งมั่น ความจริงใจ คือประสบการณ์ของคนในพรรคประชาธิปัตย์คือบุคคลากรของพรรคซึ่งเคยมีประสบการณ์ทั้งในด้านนิติบัญญัติ ในด้านการบริหาร ตรงนี้และที่อยากจะบอกว่าประชาธิปัตย์มีความมั่นใจว่าเราทำจริงและทำได้ ถ้าจะใช้ภาษาถิ่นก็ต้องบอกว่าประชาธิปัตย์ "บูเละฮ์ " ทำได้ทำจริงที่จะคืนความสันติสุขให้กับพื้นที่ 3 จังหวัด หรือ 5 จังหวัดของเราและพี่น้องประชาชนคนไทยทั้งประเทศจะได้มีความอบอุ่นใจ และมีความมั่นใจว่าความสมัครสมานสมามัคคีและความสันติสุขจะกลับคืนมา ขอบคุณครับ
ทีมโฆษกพรรคประชาธิปัตย์ 14 ก.ย. 2549--จบ--